Lęk sepracayjny u dorosłych

[Gość bojesietrochecobedziejutro]

Czy jest tu ktoś kto zmaga się z tym i chciałby podzielić się doświadczeniem. Ja jako dziecko miałam wysoki poziom lęku separacyjnego i w dorosłym życiu tez się z nim zmagam. Trochę mniej ale wciąż.  Uruchamia mi się po rozstaniu z partnerami, w sensie kiedy związek się kończy. Czuję wewnętrzne napięcie , niepokój, mimo, że wiem że jestem dorosła i radze sobie w miarę z większością spraw. Brakuje mi bardzo tego, że na co dzień nie ma przy mnie kogoś bliskiego, mężczyzny, że nie mam domu takiego jaki chciałabym mieć.Domu w sensie emocjonalnym oczywiście. Czy ktoś z was też przeżywa podobne lęki będą bez partnera? Jak sobie  z tym radzicie? Czy ktoś z was przeszedł terapię pod tym kontem.Ja póki co w baaardzo złych momentach ratuję się doraźnie lekami zmniejszającymi napięcie, ale wiem że to tylko doraźna pomoc.

[Gość bojesietrochecobedziejutro]

up

[Javiolla]

W dniu 9.04.2020 o 01:19, Gość bojesietrochecobedziejutro napisał:

ale wiem że to tylko doraźna pomoc.

Dlatego już dawno powinnaś być na terapii ?

[Gość bojesietrochecobedziejutro]

50 minut temu, Javiolla napisał:

Dlatego już dawno powinnaś być na terapii ?

Wiem. Chciałam tu posłuchać czy ktoś ma podobne doświadczenie.

[Gość Agu]

No a o co chodzi w tym leku.

 

O to ze cale zycue to przyciaganie i odpychanie, wszystko tak wyglada.

Seks tak wygladaa, fale nad morzem i cala przyroda, przyplyw i odplyw.

To odejscie ma naturalnie nadejsc w momencie spelnienia. Tj "dostalam to czego chcialam", "najadlam sie , odchodze od stolu"

Lek separacyjny wynika z niedosytu, braku tego "obiektu" ktory napelnil.

Brak doswiadczenia "pierwotnego" nasycenua.

 

I tak sa ludzie ktorzy nie odpuszczaja, po wdechu, nie nadchodzi wydech.

 

Odlaczam sie separuje, zegnam, bo wiem i czuje , ze bo wydechu, przychodzi kolejny wdech. Dlatego sobie na niego w pelni pozwalam

 

?