Problem z samoocena, zazdrość w związku

[Gość Katja90]

Witam,

Mam pewien problem i nie wiem gdzie się z nim w tym momencie zwrócić. Pomyślałam, że może usłyszę parę rad, które będą mi w stanie pomóc.

Problem zaczął się dwa miesiące temu. Byłam w związku na odleglosc 3 lata, od miesiąca mieszkamy razem za granicą. Moj partner jest instruktorem nurkowania i dwa miesiące temu miał bardzo atrakcyjna kursantkę. Chcąc, nie chcąc widziałam zdjęcia i filmiki z ich nurkowań i nie tylko. Wyglądało na to, że świetnie się bawili. Mój chłopak jest bardzo szczera osobą i fakt faktem mówił mi, że był z nią na plaży, na kolacji, a po jej wyjeździe nadal mieli ze sobą kontakt. Byłam bardzo o nią zazdrosna, ponieważ uważam, że jest ona bardziej atrakcyjna ode mnie. Ma bardziej wysportowane ciało i on sam przyznał, że jest atrakcyjna i z tego co wiem jest również bardzo miłą osobą i dobrze się z nią dogadywał. Niestety moja zazdrosc wygrywała ze mna i nawet nie chce o tym myśleć jak się w tych momentach czułam. Teraz jesteśmy razem, a ja czuje, ze mam jakąś obsesję. Nie mogę przestać myśleć o tej dziewczynie, zaczęłam się czuć mniej atrakcyjna dla mojego partnera i ciągle sobie wyobrażam jak musieli się dobrze bawić gdy mnie tutaj nie było. Wyobrażam sobie jak z nią spędzał czas na plaży, patrzyl na jej ciało w bikini. Może ze sobą flirtowali? Czuje się jak wariatka, bo wiem, ze nie mają już ze sobą kontaktu i naprawdę ufam mu i wiem, że nic złego nie zrobił. Wiem, że to ja mam problem i moja wyobraźnia nie daje mi spokoju. Mam już tego dość i czuje, że toczę walkę sama ze sobą w mojej głowie...

[Javiolla]

Piszesz, że wiesz iż to jest Twój problem.
To co robisz, aby sobie te samoocenę podwyższyć? Aby się sama polubić na tyle, by móc powiedzieć: tak to prawda, jest bardzo atrakcyjna i co z tego, skoro się kochamy?

Wojciech Eichelberger napisał:
“Zazdrość jest przebraniem dla niepewności i lęku, dla bolesnego, skrywanego nawet przed sobą przeświadczenia, że nie zasługujemy na miłość drugiej osoby.
Jeżeli nie mam wystarczająco wysokiego poczucia wartości i ważności, to ciągle się boję, że mój partner odkryje, jaki jestem naprawdę, i odejdzie (...) Ktoś, kto nie wierzy, że można go kochać takiego, jaki jest, dąży do kontroli".

[Gość Katja90]

W tym co napisałaś jest 100% prawdy. Chodziłam na terapię, próbowałam medytacji. Straciłam chyba zapał i nadzieję. Cierpię na lęki społeczne, moja mama jest po dwóch rozwodach, ojciec ma mnie i moje rodzeństwo w d*pie. Pisze o tym, bo zaczęłam sobie zdawać sprawę z tego, że to może mieć ogromny wpływ na moją samoocenę i na to jak spostrzegam związki... Uważam, że nie jestem nieatrakcyjna, mężczyźni się mną interesują i słyszę wiele komplementów również od kobiet. Ale gdy jestem w związku coś się złego ze mną dzieje, jakbym szukała dziury w całym... Zaczynam się czuć beznadziejna i nieatrakcyjna i myślę, że mój partner pewnie znajdzie sobie kogoś lepszego ode mnie. Straszne jest tak myśleć i nie wiedzieć jak to kontrolować...

Nie wiem dlaczego napisałam na tym forum, miałam naprawdę ogromnego doła, z którego do dzisiaj wychodzę i bardzo czarne myśli, a nie miałam z kim porozmawiac. Dziękuję za odpowiedź.

[Javiolla]

Szkoda, że chodziłaś i przerwałaś terapię. To ważne, aby ją doprowadzić do końca. Moze byłaś zbyt niecierpliwa i myślałaś, ze kilka spotkań wystarczy, ze terapeuta to czarodziej i za pomocą różdżki usunie Twój problem.
Proponuję powrócić na terapię zwłaszcza, że masz lęki, które same nie zginą. W dodatku piszesz, że nawet nie wiesz jak się kontrolować. Chociaż... myślę, że wiesz, tylko to wymaga żmudnej pracy nad sobą, a możliwe, że nie jesteś na nią gotowa. Jak sama twierdzisz, brak Ci motywacji.
Niech będzie motywacją ta właśnie historia jaką nam opisałaś.
Poczuj, że to jest moment, aby o siebie zadbać i zrób wszystko, ale naprawdę wszystko co możliwe, aby się pozbyć lęków i polubić siebie.
Tego Ci życzę.

[Gość Katja90]

Dziewczyny, dziękuję wam bardzo za odpowiedzi.

Wczoraj przeprowadziliśmy rozmowę i tak jak wcześniej był podirytowany moja zazdrością (jego była partnerka była niezdrowo zazdrosna, ma do tego uraz), tak tym razem przyznał mi rację i powiedział, że to nie było do końca w porządku i on pewnie również by był zazdrosny. Naprawdę bardzo mu ufam i wiem, że nic nie zrobił. Boli mnie jedynie to, że spędzał czas na plazy z atrakcyjna dziewczyna, której ja nie miałam okazji poznać, ponieważ mnie tutaj nie było. Ja nie uważałam, że on ma rację i że to jest tylko i wyłącznie moja wina, również uważam, że dał mi powody do zazdrości. Martwiły mnie jedynie moje reakcje i to, że nie mogę o tym zapomnieć do dziś.

Tak czy inaczej, wiem, że mam ze sobą problem i postanowilismy, że wrócę na razie do Polski i zacznę terapię, ponieważ nie chce zepsuć tego związku, oraz nie chce sama się męczyć.

[Gość Wilczka]

Katja90, ja na twoim miejscu postawilabym mu sprawę jasno: nie czujesz się komfortowo w podobnych sytuacjach, nie pomaga to w budowaniu związku, na którym powinno zależeć odywum stronom. Masz prawo wymagać traktowania Ciebie z szacunkiem a patrząc z boku nie widac, żeby za bardzo przejmowal się twoim zdaniem Jeśli facet naprawdę kocha to nie łazi po restauracjach z kobietami jesli nie są to sprawy czysto biznesowe Jeśli terapia to tylko we dwoje moim zdaniem