Jak poradzić sobie z depresją?

[Gość k...l]

Witam, mam skończone 20 lat i mam obawy depresji. Od dłuższego czasu czuje, że coś ze mną jest nie tak. Skończyłem liceum ogólnokształcące wraz z maturą. Od niepełna pół roku pojawiła się depresja spowodowana nieustannym i przewlekłym stresem. Na początku bagatelizowałem problem, choć wydawał się uciążliwy, lecz radziłem sobie z tym. Częściej wychodziłem do ludzi, robiłem spacery, a na zakupy chodziłem pieszo, by uwolnić się od tego "stanu". W pracy kiedy pracowałem nic się nie działo czy kiedy jechałem samochodem, lecz kiedy robiło się więcej wolnego czasu stan powracał i aż od połowy września tego roku depresja nasiliła się do takiego stopnia, że uniemożliwiała mi normalne funkcjonowanie. Przestałem wychodzić z domu, nie miałem na to siły, ochoty i często uciekałem do alkoholu z tym, po którym czułem się lepiej lecz do czasu ostatniej ucieczki. Wówczas nie poczułem się lepiej, wręcz gorzej i obecnie postanowiłem, że już więcej nie tknę alkoholu. Zaczęły się natrętne i chore myśli również nasilać przez to wszystko nabieram coraz większej ochoty zakończyć swoje istnienie, lecz pewna część mnie nie pozwala mi tego jeszcze zrobić. Ja naprawdę już nie mam siły. A wszystko zaczęło się kiedy byłem dzieckiem. Na wszystko mi pozwalano, znaczy w sensie, że nie interesowali się mną, bo kiedy powiedziałem raz "nie" rodzice odpuszczali. Przez to nie uczyłem się i miałem zbyt "lekkie" podejście do przyszłego mojego życia. Przez to wszystko trafiłem do poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdzie postawiono mi jak się później okazało błędną diagnozę, iż wykazało mi upośledzenie umysłowe. Błędne, ponieważ nie jestem upośledzony, a to sprawiło, że trafiłem do specjalnej placówki, która tym bardziej dała mi "lajt" do nauki, przez co nie uczyłem się, nie rozwijałem, a zacząłem zadawać się z nieodpowiednim towarzystwem, od którego na całe szczęście szybko uciekłem. Zacząłem palić w wieku 14 lat, lecz do roku kiedy poznałem dziewczynę o trzy lata starszą, chodziła do Liceum, dzięki której rzuciłem palenie, bo pewnie gdyby nie ona w tamtym czasie, uzależniłbym się i do dziś palił. Jestem jej ogromnie wdzięczny za to. Ale wracając byłem kilkukrotnie u psychologa i zrobiłem kilka razy test na IQ i wyszedł zawsze ten sam wynik czyli przeciętny, nie wykazano upośledzenia. Lecz te wszystkie zdarzenia zniszczyły moją psychikę, próbuje wymazać ze swojej pamięci to co się stało, lecz na próżno w tej depresji, gdyż ciągle te wspomnienia wracają. W dodatku bliskie otoczenie (sąsiedzi) i własna rodzina zaczęli mnie inaczej traktować, co z tego, że jestem zdrowy, skończyłem liceum i zdałem maturę z dobrym wynikiem i nie daje nic do tego, by twierdzić, że jestem "chory" myślę i funkcjonuje normalnie, to strasznie boli i przez to wszystko zamknąłem się w sobie na ludzi. Tylko dla kolegów, dziewczyny otwieram się. Naprawdę nie mam pojęcia co robić, proszę o jakąś radę. Dziękuję.

[mgr Kamila Krocz]

Czy diagnozę depresji postawił lekarz psychiatra czy to Twoja własna interpretacja objawów, jakie u siebie obserwujesz? Jeśli nie masz takiej diagnozy, to w pierwszej kolejności radziłabym udać się do psychiatry, by mógł zweryfikować Twoje przypuszczenia. Dopiero w oparciu o diagnozę będzie można ustalić formę leczenia - czy będą to leki, czy psychoterapia, a może dwie metody jednocześnie. Odsyłam do specjalistów. Pozdrawiam!

[Kamil.Lubin]

Nie, jeszcze nie byłem. Nie mam sił, choć wcześniej chciałem pójść, ale problem zamiatałem pod dywan i w końcu nie poszedłem, a teraz kiedy się pogorszył mój stan, tracę wątek przy dłuższych wypowiedziach, co nigdy wcześniej się to nie przytrafiało.
Najbardziej obawiam się, że będę musiał zażywać jakieś leki, które przepisze mi psychiatra, po których myślę, że będzie jeszcze gorzej czytając opinie innych ludzi na ich temat.