Jak zwalczyć myśli o samobójstwie?

[Gość 5...d]

Wszystko zaczęło sie kilka miesięcy temu, w szkole do nikogo sie nie odzywałam, ale w domu musiałam, rodzice nie mogą sie martwić... no i oczywiście sięgnęłam po temperówkę i śrubokręt i wyjęłam ostrze. Te cięcia nie były zbyt mocne. Potem nie pamiętam już nawet jak ale wciągbęłam w to koleżankę z klasy, od tamtej pory jesteśmy przyjaciółkami. Po jakimś czasie ktoś zobaczył żyletke na korytarzu. To była dla mnie idealna okazja żeby doświadczyć prawdziwego bólu. Nie cięłam sie bo chciałam sie ukarać, bardziej dlatego, że nie umiałam inaczej wyładować emocji zatem ból psychiczny zamieniałem na fizyczny. Wzięłam tą żyletke z korytarza ze szkoły i okazało sie że jest dużo ostrzejsza. Każdej nocy płakałam od samego początku-żyletki z temperówki. Przez to nie mam już żadnej temperówki... Ostatnio było lepiej, ale i tak źle bo nie przejmowałam sie wszystkim tak bardzo, ale wręcz przeciwnie, miałam to gdzieś. Teraz odpycham ludzi, moja przyjaciółka jest zbyt zapatrzona w siebie żeby cokolwiek zauważyć, widzi tylko jak ją olewam. Już nie mam więcej przyjaciół. Czyje sie źle sama ze sobą, jakbym była w innym ciele. Jak jestem smutna to czyje się tak normalnie, wtedy na prawde coś czuję, a kiedy nie jestem smutna lecz szczęśliwa, zła lub czuje cokolwiek innego potrzebuje być zraniona, brakuje mi tego... Skończyłam z samookaleczaniem, ale zaczynam rozmyślać nad samobójstwem, nad końcem. Bo jeśli tu nie czuje się dobrze i coś mnie do tego popycha, a nie mam komu sie wygadać to po co to ciągnąć?

[Gość hljhhggu]

A o co siebie obwiniasz, że siebie karzesz?