Problem z chodzeniem do szkoły

[anonimowy1997]

Witam. Mam 21 lat i jestem uczniem IV klasy technikum(2 lata do tyłu). Mój problem polega na nieobecnościach w szkole. Ciągnie się to za mną od 1 klasy gimnazjum - dwukrotnie zawaliłem klasę przez zwykłe lenistwo. Do szkoły dochodziłem - ale niestety, nie siadałem w szkolnej ławce, tylko na tej za szkołą. Jako, że miałem kilka problemów z prawem jako nieletni, sąd zastosował wobec mnie ośrodek wychowawczy, w którym spędziłem 3 lata, zaliczając tam całe gimnazjum. Po zakończeniu pobytu w ośrodku musiałem wybrać jakąś szkołę. Ze wszystkich dostępnym w moim mieście wybrałem technikum informatyczne. Problem powrócił już od 2-3 miesiąca I klasy. Nie chodziłem do szkoły, bo zwyczajnie "nie chciało mi się". O dziwo, znalazłem się w IV klasie, ale mimo to, od tamtego momentu do teraz problem z frekwencją wcale nie ustępuje. Ciągle opuszczam lekcje, nawet teraz piszę ten tekst siedząc w domu, kiedy trwają moje zajęcia. I nie mam żadnego sensownego powodu, by wyjaśnić opuszczanie zajęć. W klasie jestem lubiany, zawsze kojarzony jako "ten zawsze pozytywny". Nauka idzie mi dość średnio - nie jestem głąbem, który nie umie nic, ale orłem też nie jestem. Mimo to, w klasie zdarza mi się czegoś nauczyć, czy przyjemnie pośmiać. Nie mam w szkole żadnych problemów - a mimo to, coś mnie trzyma, żebym tam nie szedł. Wielkimi krokami zbliża się matura, egzamin zawodowy, DOROSŁE ŻYCIE. A ja ciągle mam to gdzieś - zostaję w domu i gram na komputerze, chociaż nie sprawia mi to żadnej przyjemności. Nazwałem to "problemem", odkąd zacząłem systematycznie jarać zioło. Czułem, jak ono otwiera mi obiektywne spostrzeżenia na świat, jak i na siebie. Zioło zniknęło z mojego życia, ale myśl o problemach pozostała. Myślałem nad tym, żeby wybrać się z moją przypadłością do psychologa, ale jak zawsze, nawet to odłożyłem na później. Mam wrażenie, że działa to na mnie jak klątwa - nie idę do szkoły(albo nie robię jakiejkolwiek innej przyszłościowej rzeczy, którą zaplanowałem) i później mam wyrzuty sumienia w stylu "obiecałeś sobie, że pójdziesz do szkoły i znowu nie poszedłeś!". Z każdym dniem coraz bardziej mnie to boli.

Przepraszam za brak ładu i składu w treści, ale pisałem to pod wpływem emocji. Liczę na waszą wyrozumiałość.