Jak zaakceptować przyszłego partnera mojej mamy?

[Gość Latek 15latek]

Witam. Mam 15 lat. Jestem normalnym chłopakiem. Moja mama od 11 lat ma przyjaciela. Jest on miłym, sympatycznym mężczyzną. Chociaż nie jest moim biologicznym ojcem, jest bardzo opiekuńczy wobec mnie. Zawsze mnie szanuję i traktuje jak swojego syna a ja jego jako swojego ojca. W porównaniu do biologicznego ojca, kolega mamy poświęcił mi bardzo dużo czasu i życia. Mój ojciec nigdy się mną nie interesował, a teraz nagle chce być ojcem n1. Z ojcem jest mi ciężko nawiązać jakikolwiel kontakt, ponieważ zostawił moją mamę i mnie jak miałem 2 lata. Co prawda widziałem go na zdjęciach, ale zdjęcia to nie to samo co rzeczywistość. Teraz nagle chce nawiązać ze mną kontakt, odwiedza mnie i czasem ma pretensje do mnie i do mamy, że go nie akceptuje, że nie próbuje z nim rozmawiać, a w sumie jest mi obcym człowiekiem. Mieszka nie daleko nas i od czasu do czasu przychodzi do nas, często pod wpływem alkoholu, robi awantury mamie, wyzywa ją, i często rzuca się do kolegi mamy że przyjeżdża do nas. Mama bardzo się denerwuje, często płacze przez niego (dlatego nawet nie chce takiego ojca mieć jak on) a wolałbym uniknąć takich sytuacji bo to nic dobrego. Mama często mi się żali, że liczyła że ojciec zmienił się przez te 13 lat, ale jednak nic z tego, że żałuję, że dała mu drugą szanse. Obecnie znajomy mojej mamy jest na razie tylko jej znajomym. Ale tak czy inaczej traktuje go jak swojego ojca, a on mnie jak swojego syna. Zawsze mogę mu się pożalić, lub pogadać jak facet z facetem. Poświęca mi i mamie dużo wolnego czasu. Często jeździmy na wakacje lub wspólne weekendy. Widzę że ich przyjaźń z roku na rok jest lepsza (rozwija się) i wydaje mi się, że za niedługo zostaniemy rodziną, że założą w końcu związek. Z resztą mama powiedziała, że najprawdopodobniej tak będzie bo są ze sobą szczęśliwi. Moi znajomi w szkole często się ze mnie śmieją, że mam taką rodzinę, ale dla mnie liczy się to, że moja mama będzie z nim szczęśliwa. Uważam, że zasługuje na porządny związek z prawdziwym mężczyzną. A ja będę miał bardzo fajnego tatę. Tak jak mówię dogadujemy się bardzo dobrze, przez całe moje życie zastępował i zastępuje do dnia dzisiejszego mi ojca. Kolega mamy nie mieszka z nami obecnie. Jest on samotnym facetem. Czasem przyjeżdża do nas na kilka godzin lub dni. Jednak gdy mama powiedziała, że najprawdopodobniej będziemy rodziną obudziły się we mnie pewne wątpliwości. Mianowicie mam problem z tym jak go zaakceptować? Nigdy z nami nie mieszkał, był tylko przyjaciela rodziny. Jako przyjaciela akceptuje go ale boję się żeby mama znowu nie trafiła na takiego mężczyznę jak mój ojciec. Oczywiście kolega mamy jest wzorowy przykładem na męża i ojca.
Dlatego mam dwa pytania.
Jak pozbyć się lęku że kolega mamy będzie taki sam jak mój ojciec?
A po drugie jak sobie poradzić z tym że moi rówieśnicy mnie wyśmiewują że traktuje go jak swojego ojca?