Skocz do zawartości
Zamknięcie Forum WP abcZdrowie ×
Forum

Dlaczego mam dziwne stany depresji?


Gość w...m

Rekomendowane odpowiedzi

Mam 16 lat. Od około 7 miesięcy miewam dziwne stany. Raz jest to stan głębokiej depresji. Nic nie ma sensu, czuje się samotna, czuje ze nikogo przy mnie nie ma, ze nikt nie jest w stanie mi pomoc, bo jest już za późno. Często wtedy myśle o odebraniu sobie życia. Są to bardzo realistyczne wizje. Dwa razy podczas takich stanów pocielam się. Odczuwałam tak silny ból psychiczny ze nie czułam bólu fizycznego. Dopiero gdy jakoś się uspokoiłam zaczęłam czuć jak bardzo boli mnie pocięta ręka. Po nagłych atakach depresji, dalej jestem smutna i załamana, ale bardziej ,,wszytko mi jedno”. Czy będę żyć, czy nie, czy mam kogoś przy sobie, czy nie , naprawdę wtedy jest mi to bez różnicy. Wtedy najchętniej spędziłabym cały dzień albo nawet kilka leżąc w łóżku. Takie stany depresyjne trwają od 1 dnia nawet do 1 tygodnia. Najczęściej są to jednak 2-3 dni. I właśnie po takim okresie potrafię nagle być szczęśliwa. Mam chęć spotykania się z ludźmi, najchętniej nie opuszczałabym ich towarzystwa. Normalnie śmieje się, żartuje. Pomagam innym, staram się być dobra itd. Męczy mnie już to. Co mi jest?

Odnośnik do komentarza
Gość agonista

Witaj w...m
Zapewne masz zaburzenia nastroju.Zadawanie sobie bólu fizycznego jest podświadomą potrzebą zagłuszenia bólu psychicznego,zapewne o podłożu depresyjnym.
Potem okres radości i podwyższonego nastroju.
Są to objawy typowe dla kilku zaburzeń psychicznych jak np.depresja młodzieńcza.
Sugeruję jednak wizytę u lekarza psychiatry,gdyż tego typu zaburzenia mają tendencję do pogłębiania się w funkcji czasu.
Radzę tych objawów nie lekceważyć,bo w głębokim smutku naprawdę można podjąć się próby samobójstwa,która może okazać się skuteczna.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Gość agonista

Suplement.
Jesteś jeszcze niepełnoletnia,więc Twój problem musi poznać Twoja mama lub tata lub oczywiście obydwoje.
Z jednym z rodziców musisz się udać do lekarza psychiatry/w gabinecie będziecie oczywiście osobno/
Z uwagi na realne zagrożenie Twojego życia,nie masz wyboru.Tylko leczenie.
Być może lekarz uzna za wystarczającą-psychoterapię.
Wskazany byłby psychiatra dziecęcy.
Pozdrawiam i przytulam.

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...