Jak pokonać myśli samobójcze i okaleczanie swojego ciała?

[Gość m...m]

Witam. Jestem dziewczyną i mam prawie 16 lat. Moje "dzieciństwo" to było piekło. Mój ojciec pił, bił oraz poniżał moją matkę. Raz w życiu mnie uderzył choć dalej go kochałam, bo byłam córeczką tatusia, którą każdy do niego wysyłał, gdy tylko trzeba było go obudzić, a był pijany. W pewnym momencie jego uzależnienie sprawiło, że zaczął mieć zwidy, przez co trafił do jakiegoś ośrodka na dwa tygodnie. Gdy tylko wyszedł od razu znowu zaczął pić. Moja siostra nie wytrzymała i powiedziała że wyprowadza się do chłopaka. Moja mama przez nią również zabrała nasze rzeczy i uciekliśmy do naszej babci. Moja babcia na każdym kroku poniżała mnie, obrażała i wzięła nade mną całkowitą kontrolę. W tym samym czasie w szkole nie miałam najlepiej. Mój kolega z klasy jest moim sąsiadem. Któregoś dnia przyjechała do nas policja, innego dnia pogotowie i oczywiście on całej klasie o tym powiedział. Czułam się tam również okropnie. Spędziłam pół roku u babci. Gdy wróciłam do domu moja mama była już po rozwodzie, a mój ojciec się wyprowadził. Gdy był koniec podstawówki odcięłam się od mojej koleżanki i poszłam do innej. Ta wystawiła mnie w wakacje przez co zostałam sama. Postanowiłam przejść zmianę, dlatego ścięłam włosy. W gimnazjum zaprzyjaźniłam się z dziewczyną kompletnie inną z charakteru jak mój. Nie dogadywałyśmy się. W drugiej klasie zaczęło być lepiej, ale wtedy zaczęłam się obawiać, że się w niej zakochałam (od dziecka miałam problemy z określeniem uczuć do kogoś oraz swojej orientacji). Na szczęście przez przypadek zaczęłam znowu rozmawiać z moją byłą koleżanką, którą zostawiłam w podstawówce. Powiedziałam jej o swoich problemach dzięki czemu ta zaczęła mnie wspierać. W trzeciej gimnazjum zakochałam się w kimś nieosiągalnym (kompletny debil, który nie zdał rok, pali, pije, samookalecza się, nie ma rodziców, ma problemy ze swoją matką itp). Wtedy zaczęłam też przypominać sobie swoje dotychczasowe życie, uświadomiłam sobie jak wyglądam (mam nadwagę choć inni tak nie uważają). Zaczęło mnie to dbijać przez co sięgnęłam po żyletki. Na początku nie były to żyletki, a maszynka, ale później kupiłam żyletki i zaczęłam robić to na poważnie. Na początku czułam się z tym dobrze. Później zaczęłam mieć wyrzuty sumienia, większość rzeczy przestało mnie interesować, nie cieszę się już jak kiedyś, często płaczę, przestałam jeść przez co podobno schudłam (nie widzę tego). Przez pewnien czas czułam się tak źle, że nie dawałam rady chodzić do szkoły, a gdy tylko budziłam się nie miałam siły leżeć. Ostatnio wróciłam do normalnego jedzenia, chciałam przestać się samookaleczać, ale nie dałam rady. Wytrzymałam miesiąc po czym znowu to zrobiłam. Po tym dostałam takiego powera, że znowu chciałam przestać, ale za każdym razem jest tak samo. Nie czuję się dobrze w mojej rodzinie. Od zawsze nie czułam abyśmy byli rodziną. Moja matka po rozwodzie zaczęła sypać z mężczyznami nawet, gdy byliśmy w domu i wszystko słyszeliśmy. Nie potrafię znieść jej dotyku - gdy tylko mnie dotknie wzdryzgam się albo mam ochotę krzyczeć by mnie puściła. Przez to wszystko mam okropne wyżuty sumienia. Obiecałam koleżance, że nigdy więcej się nie potnę, lecz nie dotrzymałam słowa. Ostatnio powiedziała, że zabierze mnie do psychologa, ale wiem, że to się nie uda, ponieważ na wizytę można iść tylko z rodzicem. Nie wiem co robić. Kilka razy w życiu miałam myśli samobójcze. Ostatnio zaczęły się nasilać. Nie czuję się z tym wszystkim najlepiej. Najchętniej powiedziałabym o tym mojej mamie, od której odtrzymałabym sparcie, ale boję się odrzucenia. To wszystko sprawia, że znowu zaczęłam się ciąć. Nie mam pojęcia co robić...