Próby samobójcze u 17 letniej osoby

[Gość e...m]

Ciągle myślę o śmierci. Co robić? Kiedy pierwszy raz pomyślałam o śmierci miałam 13 lat. Dziś mam 17. Całe gimnazjum to było dla mnie istne piekło i chociaż często płakałam, byłam samotna, miałam myśli samobójcze jakoś nigdy nie myślałam o tym na poważnie, aż do liceum. W liceum ogólnie się poprawiło i prawie całą pierwszą klasę miałam udaną. Nawet nauka mi szła (!) i miałam prawie pasek. Wszystko jakoś znowu pogorszyło się pod koniec tej pierwszej klasy. Niby było lepiej: miałam przyjaciół, nie musiałam się martwić o oceny (jak to było w gimnazjum), był maj, zaraz koniec szkoły i zawsze w tym okresie miałam lepszy nastrój, a teraz na odwrót. Pierwszy raz na poważnie pomyślałam o tym, żeby się zabić w dzień dziecka. Siedziałam wtedy w parku i był piękny, słoneczny dzień, a ja przygotowywałam sobie sznur, ale spanikowałam gdy założyłam go sobie na szyję i potem często też za to się obwiniałam, że byłam zbyt słaba, żeby to zrobić. Zaczęło mi towarzyszyć całkiem nowe uczucie, oprócz poczucia osamotnienia, smutku, rozdrażnienia, doszedł niepokój. W drugiej klasie zaczęłam miewać napady lękowe i problemy ze snem. Aby się od tego uwolnić wspomagałam się różnymi używkami, ale gdy przestałam brać uczucia osamotnienia i niepokoju zwiększyły się parokrotnie. Miałam próbę samobójczą tego listopada, po której wszyscy zaczęli okazywać mi jak bardzo im na mnie zależy i przez pewien czas czułam się lepiej, ale teraz znów zaczęło mnie dopadać to uczucie. Nie mogę się uwolnić od myśli, że gdybym się zabiła wszystko by się skończyło, byłabym wolna i poczułam ulgę. Nie widzę innego wyjścia niż samobójstwo, cały czas o tym myślę, chociaż staram się skierować myśli na inny tor, ale nie potrafię. Proszę o pomoc.

[Gość Bcaaa]

Myślisz że jesteś jedyna na świecie taka osamotniona?

Szukaj ludzi którzy też mają podobne problemy.
Fajnie jest też znaleźć pasję, to naprawdę pomaga odizolować się od świata, problemów.

Mam ten sam problem, jestem w podobnym wieku, raz jest lepiej raz gorzej. Też myślę o samobójstwie co jakiś czas, ale jakoś życie się toczy.
Mi pomaga uciec od tych problemów muzyka i sport.

Tacy ludzie jak my krwawią w środku, ale tego po nich nie widać, wszystko dusimy w sobie.
Tylko czekamy na jakąś pomocy.

Wielu jest takich ludzi...