Ostatni dzwonek na dziecko, a ja się obawiam

[Gość moniiii40]

Jestem 10 lat po ślubie, prócz męża nie mam już żadnej rodziny- gdyby nie mąż byłabym na świecie zupełnie sama. Nie mamy dzieci, ponieważ ja zwlekałam długo z decyzja o dziecku i praktycznie nigdy nie czułam, ze chciałabym dziecka. Jednak rozsadek podpowiada mi co innego- że jeśli nie teraz, to nigdy, a jeśli się nie zdecyduje, to pózniej mogę tego bardzo żałować i nie bedzie już odwrotu. Mam 40 lat, więc dłużej czekać nie mogę, jednocześnie ogromnie się boję tej decyzji, ponieważ nie czuję, ze chcę być matką. Boję się też decyzji o nie byciu matką- a dokładnie tego, ze zapragnę nią być za kilka lat, a już będzie za późno. Wszystko w dodatku również odnosi się do tego, ze nie mam rodziny i gdyby np. mąż odszedł lub zmarł, ja nie miałabym nikogo. Nie wiem, co zrobić, nie potrafię podjąć decyzji, zazdroszczę kobietom , których dzieci są wyczekane i upragnione, które to poczuły- ten instynkt. Co zrobić, presja czasu mnie dobija!

[Lusy]

Trydna sytuacja,bo twoje odczucia są ambiwalentne. Nie czujesz instynktu macierzyńskiego,a rozum podpowiada,że powinnaś mieć dziecko. Dziecko powinno przychodzić na świat z miłości ,a nie z wyrachowania. Nie każdy, musi ,czy chce mieć dzieci i to normalne zjawisko,tylko potem człowiek zostaje sam.
Trzeba się z tym liczyć i ty o tym wiesz. Powiem ,ci jednak, że dzieci to raczej obowiązek do końca życia, a na ich wsparcie w przyszłości, często nie można liczyć. Znam starsze osoby ,które mają dzieci i to nie jedno, a są samotne i opuszczone,tak jakby ich nie miały. Pewnie,że to nie regula,ale w dzisiejszym swiecie, młodzi nastawieni sa na branie,a nie dawanie. Starsi rodzice to balast i przeszkoda w wygodnym życiu, nic więcej.
Zastanów się jeszcze nad swoją decyzją, myślę też ,że instynkt macierzyński, może się pojawić w trakcie ciąży, lub po urodzeniu dziecka, bo to nie jest tak,że każda kobieta planuje ciążę wcześniej. Najczęściej jest to niespodzianka,a mimo to dziecko które się z niej urodzi, kocha się tak samo ,jak te planowane i wyczekane.

[Gość moniiii40]

Przyznam, ze byłam już w jednej ciąży 6 lat temu. Wtedy zawiodła antykoncepcja. Mój mąż się cieszył, ja nie czułam żadnej radości, byłam niezadowolona, nie czułam miłości, ale nie przyszłoby mi do głowy, by usunąć dziecko, chciałam urodzić. Ciąży nie donosiłam, pod koniec 3 miesiąca poroniłam i- aż wstyd się przyznać- odczułam wtedy ulgę zamiast smutku (wiem, ze to okropne!). Wtedy jednak byłam młodsza, więc może teraz gdy pojawiłaby się ciąża to bym odczuwała instynkt, choć własnie boję się bardzo, bo nie czuję potrzeby macierzyństwa zupełnie, a jednak wiem, ze to mój ostatni czas na bycie matką.