napady złości, agresji, zaburzenia osobowości i zachowań

[arczisob13]

Witam ! Potrzebuję pomocy porady psychiatry albo psychologa, czy rzeczywiście potrzebuję pomocy? Nie wiem co powinienem zrobić. Mam 21 lat, a lista moich problemów jest bardzo długa, nie wiem jak uporać się z tym wszystkim mianowicie problemy z którymi się borykam to:
• Atakuję zanim ktoś zaatakuje mnie, albo zwróci mi uwagę
• Wybucham gniewem
• Niekontrolowane wybuchy złości, która często przejawia się w agresję – (bez rękoczynów).
• Gdy wybucham nie poznaje samego siebie.
• Wyładowuje na rodzinie, znajomych, dziewczynie krzykiem, poniżaniem, wyzwiskami. Dopiero po jakimś czasie mam wyrzuty sumienia i wiem, że zrobiłem źle. Staram się więcej nie popełniać tych samych błędów, ale bezskutecznie
• Manipuluje ludźmi, wszystko ma być podporządkowane najlepiej dla mnie, „Ja kosztem wszystkiego”
• Wykorzystywanie ludzi dla mojej wygody, albo żeby poprawić sobie morale, że to ja wykorzystuje kogoś a nie ktoś mnie. Chęć poczucia wyższości
• W błahych sprawach wpadam w atak szału, irytacji, klnę, poniżam, nie szanuję, nie staram się nawet zrozumieć dlaczego. Nie przyjmuję do wiadomości żadnych tłumaczeń, sam dopisuję scenariusze i nic już nie może wpłynąć na moją decyzję, jak wbiję sobie coś do głowy to tak musi być i nie przyjmuję jakichkolwiek argumentów, nawet jak to przemyślę i uświadomię sobie, że nie mam racji. Brnę w to dalej nawet nie wiem dlaczego, często bawi mnie to jak się z kimś kłócę i robię na złość, oby tylko nie przyznać się do błędu, albo przyznać, że to nie ja miałem rację.
• Czuję dużo agresji w sobie jeżeli coś nie idzie po mojej myśli. Wpadam wtedy w ogromną złość
• Przesadzone mniemanie o sobie
• Duże rozdrażnienie często bez powodu
• Zachowanie impulsywne
• Nerwowość lub poirytowanie
• Jestem osobom wybuchową byle co potrafi mnie bardzo wyprowadzić z równowagi
• Mam do wszystkich pretensje
• Zazdrość
• Lęk przed zdradą partnerki ale z drugiej strony świadomość że tego nie zrobi. Z jednej strony czuję do niej bezgraniczne zaufanie, a z drugiej i tak robię akcję o wszystko, doszukuję się niewiadomo czego, nawet wmawiam jej to i bardzo ją ranię a i sam się tym nakręcam.
• wpadam w szał, jestem chamski, wulgarny, ranę słowami, krzyczę, nie zdaję sobie sprawy, że odpycham wszystkich od siebie, często mówię tak przykre rzeczy, które potrafią wyrządzić wiele bólu drugiej osobie. Dopiero po fakcie uświadamiam sobie, że zrobiłem źle, że przesadziłem. Żałuję tego bardzo ale jednocześnie sam przed sobą próbuję się wytłumaczyć, usprawiedliwić, albo zrzucić winę na kogoś innego. Zawsze staram się umniejszyć swoją winę, chociaż nikt inny nie jest winny. Jestem tego świadomy, ale i tak to robię.
• Nawet rodzinę atakuje, szukam zaczepki poniżam najbliższe mi osoby. Nie potrafię ugryźć się w język powstrzymać się, ustąpić. Mimo, że boli mnie serce kiedy to robię nie ustępuję.
• Czasem, gdy wchodzę do domu jestem tak naładowany i każda najmniejsza sprawa która nie przypadnie mi do gustu sprawia, że wybucham i wtedy obrywa się każdemu.
• Szybko się irytuje
• Gniew i wrogość utrudnia relacje z innymi. Później żałuję tego co zrobiłem i mówiłem
• Moje relacje z osobami nie wychodzą często dlatego że staram się nad kimś górować, patrzę z góry na innych, lekceważę.
• Często wybucham i nie kontroluje wtedy swoich myśli(słów) którymi ranie bliskie mi osoby. Jakbym w danym momencie nie był sobą czego po chwili jak do mnie dojdzie co zrobiłem żałuje i zamiast starać się to złagodzić brnę w to.
• Czasami wszystko jest dobrze w związku z moją dziewczyną, jestem kochany, czuły, pomagam jej we wszystkim, ale z błahego powodu wpadam w furie, krzyczę, wyzywam ją , a po chwili przechodzi mi i zachowuje się tak jakby nic sie nie wydarzyło.
• Nerwowość w codziennych sytuacjach
• Nie potrafię się opanować czy nawet ugryźć w język.
• Zmienne zachowanie sinusoida nie mam nad tym kontroli
• Lubię zwracać na siebie uwagę
• Gdy w pracy zrobię cos źle, zawsze wmawiam sobie ze popełniłem błąd z winy kogoś innego, a nie samego.
• Cierpią na tym moi bliscy.
• chodzę "nabuzowany" obrywa się wszystkim
• Despota i narcyz
• Nie odczuwam emocji, doprowadzam ludzi do płaczu, a mimo to nic mnie nie rusza. Gdy ktoś nie okaże mi szacunku od razu pokazuję mu gdzie jego miejsce.
• Kłótliwe zachowania w stosunku do innych
• Jestem znieczulony na jakieś smutne sytuacje, które się komuś wydarzą. Wszyscy współczują, a ja nie czuję nic. Zero emocji.
• W sprzeczkach z dziewczyną obwiniam ją, na zarzutu odpowiadam zarzutami, nawet bezpodstawnie, oby tylko odbić piłeczkę.
• Celowo ranię wtedy ludzi wokół, głównie słowami. Następnie pojawiają się wyrzuty sumienia
• Nie potrafię przeprosić za swoje zachowanie
• Frustracja i problemy z cierpliwością
• Nie potrafię nad sobą zapanować w wielu sytuacjach, często wypominam sytuacje z przeszłości, żeby tylko dogryźć, celowo wbijam szpilkę, i nakręcam się wtedy coraz bardziej i bardziej jakbym był w amoku.
• Kiedy jesteśmy razem jest cudownie, ale gdy jej nie ma robi się straszny mętlik w głowie. Sam się nastawiam negatywnie, tworzę w głowie swoje scenariusze, te najgorsze scenariusze. Ewidentnie zaufanie, ale ja czuję że jej ufam bezgranicznie, sam siebie niszczę, a potem mam napad smutku, żalu, rozpaczy. Czuję się samotny i opuszczony. Tracę wtedy chęć do czegokolwiek.
• Natrętne myśli dot. pierwszego chłopaka dziewczyny
• Pomimo, iż wiem, że mnie kocha to nie mogę przestać myśleć o tym że już kogoś miała. Nie zmienia to raczej niczego między nami, kocham ją bezgranicznie. Ale czasem się kłócimy jak o tym mówię, ale nie mogę to jest silniejsze ode mnie i bardzo mnie to męczy.
• Na ogół myślę, że wiem wszystko najlepiej.
• Nie potrafię dogadać się z ludźmi
• Negatywne nastawienie
• Jestem chorobliwie zazdrosny o swoją dziewczynę choć wiem ze nic złego nie zrobi bo jej ufam
• Strasznie mnie irytuje dosłownie wszystko.
• Jestem bardzo złośliwy
• Reaguje alergicznie na chamstwo ze strony innych, z chęcią bym sie odegrał podwójnie
• Mieszkam z dziewczyną która mnie bardzo kocha i jest dla mnie najlepsza, ja cały czas ją ranię. Boję się, że w końcu ją stracę.
• Nie potrafię docenić jej, nikogo, niczego.
• Mam do wszystkich pretensje, jak coś mi nie pasuję, nie potrafię pójść na kompromis
• Gdy tylko się pokłócimy wpadam w szał, a potem nie chcę jej puścić i przytulam ją, co sprawia, że jest na mnie jeszcze bardziej zła.
• Dziecinne zachowanie.
• Momentami jest wszystko "normalnie, dobrze" by po chwili zaatakować, nie chcę rozmawiać, nie słucham, nie docierają do mnie żadne argumenty
• Nie potrafię przeprosić, wiec udaję ze nic sie nie stało.
• Bardzo nerwowo reaguje na drobne uwagi.
• Przyjeżdżając w odwiedziny do domu, jestem w stosunku do mamy i babci opryskliwy, niegrzeczny, chamski. Próby rozmów do niczego nie doprowadziły
• Nie umiem sie zmienić, lecz chce tego bardzo, bo tracę osoby bardzo mi bliskie
• Potrzeba kontroli wszystkiego w około
• Kiedy coś nie idzie po mojej myśli, kiedy coś nie idzie tak, jak to sobie zaplanowałam, lub nie mam planu - wpadam w złość, nie panuję nad sobą. Jestem zazdrosny. Nawet jeśli chodzi o moje otoczenie - wszystko musi stać tam, gdzie ja chcę żeby stało.
• Wyżywam się na bliskich
• Staram się nie wybuchać i być miły, ale nie potrafię chociaż nie wiem jakbym miał się starać.
• Odbijanie piłeczki nawet jak nie mam racji
• Nie umiem przyznać się do błędu czy winy
• Próbuję zawsze imponować i pokazać się z lepszej strony niż inni
• Zawyżona samoocena
• brak empatii, potrzeba nadmiernego podziwu, pochłonięcie przez wyobrażenia o sukcesie i wspaniałości, oczekiwanie szczególnie korzystnego traktowania, arogancja;
• Lekceważę autorytety, nie potrafię przyjąć krytyki, drażliwość w sytuacjach prośby o zrobienie czegoś
• Nieustępliwość
• Zawsze staram się usprawiedliwić za wszelką cenę, Wytykam innym błędy, żeby się wybielić, albo zaimponować.
• Częsty brak szacunku
• Nie liczę się z innymi najważniejsze jest to co ja chcę

Proszę o radę co powinienem zrobić, czy może mi coś dolegać?
Bardzo dziękuję za pomoc!

[Lusy]

Może to być zaburzenie osobowości, np borderline. Powinieneś udać się do psychologa w celu zdiagnozowania. On też zdecyduje,czy wystarczy ci terapia,czy też leczenie u psychiatry.
Nie zwlekaj,bo niszczysz życie sobie i innym.