Stres w podświadomości, brak radości z życia.

[Var Hann]

Witam. Mam 20 lat i mam bardzo duży problem z sobą. Nie jestem przyzwyczajony do pracy i obowiązków domowych, nawet najprostsze czynności są dla mnie za ciężkie. Od małego nie miałem obowiązków w domu z racji tego, że mój ojciec się znęcał nade mną i matką, potem ojczym, pił, robił awanturę i ja musiałem matkę pocieszać. Właśnie dlatego mama nie oczekiwała niczego ode mnie, szkoda jej mi było, a ojciec i ojczym wiadomo, mieli mnie gdzieś. Nie jestem w stanie chodzić do pracy, od kilku lat 24/7 stresuje się dosłownie wszystkim. Co ludzie mi powiedzą, że się patrzą, że ktoś mnie skrzyczy jak coś źle zrobię. Jak siedzę w domu to się stresuje, nie wiem czym. Chodzę zestresowany cały dzień, biorę lekkie psychotropy na uspokojenie, aczkolwiek to nie pomaga. Boje się ludzi, rozmawiać z nimi. Od 2 lat siedzę zamknięty w pokoju i mało wychodzę do ludzi, z racji tego, że boje się świata. Jeśli wyjdę z pokoju od razu boli mnie brzuch, jest mi niedobrze i muszę wracać do domu, do pokoju. Aktualnie mieszkam u babci, musiałem się wynieść z domu 3 lata temu jak mój ojczym mnie prawie udusił za to, że słuchałem mocno muzyki. Nie potrafię się ogarnąć, wyjść do ludzi, próbowałem pracować, ale ze stresu ciągle boli mnie brzuch, byłem u gastrologa i stwierdził wrzody, pewnie przez stres. Dodatkowo w wieku 9 lat zostałem zgwałcony przez wujka i nie gadałem o tym, aczkolwiek to siedzi w mojej psychice. Nie mam do nikogo zaufania, nawet do rodziny. Nie cierpię radości z życia, nie mam żadnego celu. Przez te 2 lata siedzę tylko w tym pokoju i albo gram na komputerze, albo słucham muzyki i oglądam filmy, bądź czytam książki. Nie wiem co mam zrobić ze sobą, pomóżcie... Chciałbym żyć normalnie i pracować, aczkolwiek przez ten stres jestem totalnie wyłączony z takiej czynności, jaką jest praca. Dodam, że miałem parę prób samobójczych, ostatnio nawet prawie to zrobiłem, parenaście razy się ciąłem.

[Gość hira]

Nie wiem czy jeszcze to przeczytasz, ale czy możesz napisać o sobie coś więcej? Masz w tym momencie kogoś bliskiego? Możesz oczekiwać wsparcia od kogokolwiek? Jakie są twoje relacje z babcią? Jak się utrzymujesz?