problemy z ojcem i akceptacją samej siebie

[Gość ktoś178]

Witam,
Jestem 22-letnią kobietą i od kiedy pamiętam mam problem w relacjach z moim ojcem. Pracuje on na rozjadach, jest tylko w weekendy w domu - jest kierownikiem w firmie budowlanej. W dzieciństwie uwielbiałam jego towarzystwo, wyczekiwałam go co piątek. Z czasem zaczęły się problemy. Początkowo zaczęłam zauważać jak mało on o mnie wie (moje zainteresowania itp), brak pochwał - jak przynosiłam ze szkoły 5tkę to słyszałam, a czemu nie 6tka. Później problem się powiększył, bo zrozumiałam również, że stara się on wybierać mi przyszłość. Dwa razy zaczynałam studia, wybrane mi przez rodziców - których nie skończyłam. Teraz pierwszy raz zaczęłam kierunek wybrany przeze mnie i znosiłam jego docinki o braku przyszłości na własne życzenie. Ostatnio dwa razy zdarzyły się już incydenty, w których nie wytrzymałam i próbowałam się wyprowadzić. W kłótni i płaczu wyrzuciłam z siebie nawet więcej niż naprawdę myślę na jego temat, jak również opinie o samej sobie i fakt, że brakuje mi chęci do życia. Po tym wszystkim następnego dnia porozmawialiśmy - pierwszy raz widziałam jak mój ojciec się rozkleja. Mając 22lata mogę stwierdzić, że nie potrafię podejmować żadnych decyzji, szukam akceptacji wśród obcych ludzi, bo sama nie potrafię się zaakceptować, moja samoocena jest bardzo niska, bo nigdy nie udało mi się spełnić oczekiwań tak ważnego dla mnie ojca, brakuje mi dość często sił i chęci do życia. Ostatni incydent z ojcem doprowadził do tego, że usłyszałam pierwszy raz od niego, że jest ze mnie dumny i że nie rozumie czemu czuje się tak źle sama z sobą. Powiedział mi również, że nie wie już w jaki sposób ma mi okazywać miłość, bo jego sposoby nie działają. To wszystko uświadomiło nam jak wiele dla siebie Znaczymy, a jak blisko jesteśmy straty tego. Co można zrobić by to wszystko zacząć naprawiać? Jak odbudować relacje z własnym ojcem w wieku 22lat?
Pozdrawiam i z góry dziękuję za wszelkie rady.

[kikunia55]

Normalnie, patrzeć na ojca jak na najbliższą, kochaną sobie osobę z jej zaletami i wadami. Jak błyśnie humorem,żartem, to rozesmiac sie serdecznie Jak strzeli coś z czym się nie zgadzasz to po prostu lekki tonem zaoponować, zapytać co sądzi na ten temat jesli ktoś widzi to tak- i przedstawić poglądy przeciwne, z innego p-tu widzenia oceniane?

Jak przyjedzie z tygodniowej pracy to popytać jak mu minąl czas, co mu sie przytrafiło fajnego a co trudnego?
Jak stwierdzilaś, że mało zna Twoje zainteresowania i osiagnięcia, to zapewniam, że pewnie i Ty mało wiesz o jego tygodniowym życiu, poza rodziną w weekend. Jesteś coraz starsza i trzeba umiec żrozumieć do jakiego stopnia może mu wygodnie w takim trybie życia a do jakiego stopnia jest to trudne i brutalne życie. Jak do tej pory się nie zwierzal a jesli juz, to bardziej mamie niż Tobie, to jak raz podpytasz, to Cię zbędzie. Wykaż się zainteresowaniem jego osobą, bo on tak jak umie i tak jak może, interesuje się Tobą. Dłużej żyje na tym świecie i ma swoje uważanie Mówisz,że wybrał Ci złe studia a Ty wybrałas sobie dopiero Cię interesujące. On pewnie myśli krótko- zawód powinien człowieka interesować, powinien być potrzebny na rynku pracy i powinien być względnie dobrze opłacany. I kazdy z tych elementów jest bardzo ważny. Ostatnie dwa elementy dają Tobie jako kobiecie względna niezależność od mężczyzny- on Twój tata nie będzie mógl Cię chronić przez całe życie, więc próbuje dać Ci podstawy do niezależności, gdyby nie daj Boże Twój związek z facetem nie byl dośc szczęsliwy i dozgonny ( tyle młodych małżeńsw wokól się sypie).

Myślę,że bylaś córeczką tatusia , to jak zechcesz to się z nim dogadasz, czego serdecznie Ci życzę.