Sama nie wiem co się ze mną dzieje

[Gość Serena66]

Jeszcze zanim wyprowadziłam się z Elbląga do Gdańska jakoś dbałam o swoje pasje, o bloga, o siebie. Potem jak się przeprowadziłam do innego miasta nie dość że przestałam dbać o bloga, o pasje to jakoś czuje się wyprana z energii życiowej. Jedynie tylko praca, dom i nic więcej. Przez to nie potrafię się jakoś do czegoś zmobilizować i nawet oglądanie aut nie cieszy mnie. Nawet w pracy nie umiem robić szybko. Pracuje na produkcji w branży motoryzacyjnej.
Cieszyć mnie mało co cieszy. Nie chce mi się do rodziców dzwonić ani pisać bo o czym rozmawiać. Wyprowadziłam się z toksycznego domu.
Przyznam że wpadłam teraz do Elbląga uzupełnić rzeczy i przyznaje jakoś się miotam jak muszę podjąć jakąś decyzje.
Dawna moja ekscytacja motoryzacją, marzenia, cele poszły sobie w siną dal i jakoś nie mam tych rzeczy.
Ostatnio myślałam by zacząć nawet raz w tygodniu uprawiać sport czy coś. Za bardzo mi się w głowie odzywa to że czy ty chcesz tak resztę życia spędzić bo na pewno nie.

[mgr Kamila Krocz]

Możliwe, że dopadła Cię przygnębiająca rutyna i konieczność zmierzenia się z odpowiedzialnym życiem. Praca, dom, praca... To rzeczywiście może przygnębiać. Do tego długie, ciemne wieczory, zimno na dworze, pustka w mieszkaniu. Niezbyt fajnie rysuje się taka perspektywa. Uważam jednak, że możesz wprowadzić do swojego życia odrobinę kolorów. Zastanów się, co lubisz robić, jakie masz pasje i rozwijaj je! Zapisz się na jakiś kurs. Fajnym pomysłem jest też sport, o którym wspomniałaś. Aktywność fizyczna zawsze poprawia nastrój, zatem przemyśl, na co warto się wybrać: basen, siłownia, fitness, biegi, rowerek, a może taniec? Wybór należy do Ciebie! Nie pozwól zatruć swojego życia pesymistycznymi myślami. Doceń każdy dzień i staraj się szukać każdego dnia pozytywów. Powodzenia!