Co mi moze byc?

[Gość onlyme]

Od 2 lat czuje silne przygnębienie. Do tej pory nie przejmowalam sie tym, bo jednak czasem potrafilam znalezc cos pozytywnego. Do niedawna. Slowem wstepu... Od roku sie okaleczam. Bylam u psychologa, ale tylko na mnie spojrzal i stwierdzil, ze wydziwiam. Ostatnio bardzo duzo zlego sie wydarzylo w moim zyciu i nie moge sie pozbierac po tym. Mimo to stwierdzilam, ze skoro lekarz mnie rzecz biorąc olał, to nic mi nie jest. No i tak sobie zyje z zyletka w rece... Od wizyty u tego psychologa jest coraz gorzej. Z dnia na dzien stawalam sie coraz bardziej nerwowa. Do tego stopnia, ze ostatnio nakrzyczalam na pania w sklepie, bo przeszla za blisko mnie. Mam potworne lęki. Boje sie sama wyjsc z domu, sprawdzam wszystko po tysiac razy... Stalam sie placzliwa... W nocy głównie placze. Sen to dla mnie coś nieosiagalnego.
Ostatnio osiagnelam totalne dno. Wyszlam z domu. Nie mowiac nikomu nic. Poszlam nad rzeke. Mialam plan sie zabic. Od dluzszego czasu mialam i mam nadal mysli samobojcze, ale nie az takie... Chcialam skoczyc do tej rzeki. Skończyć to cierpienie. Na szczescie jakas kobieta do mnie podeszla. Zapytala czy wszystko okej... A ja jej z dziwnym poczuciem bezpieczenstwa wszystko opowiedzialam. Jak sie pozniej okazalo, jest ona psychologiem. Zaprosila mnie do siebie, do gabinetu. Umowilam się do niej na za tydzień. Jednak bardzo sie boje tego co mi powie. Chyba wole sie przygotowac mentalnie i wiedziec juz co mi jest.

[mgr Kamila Krocz]

Może ta Pani psycholog to jakiś Twój anioł stróż, który Cię uratował? ;) A tak poważnie, to jak najbardziej skorzystaj z wizyty u tej psycholog, bo rzeczywiście masz mnóstwo niepokojących objawów - od przygnębienia, smutku, myśli o śmierci, autoagresji, problemów ze snem, po nerwowość, gniew i złość. Pozwól sobie pomóc. Przez Internet nie da się postawić diagnozy. Tak naprawdę Twoje objawy są nieswoiste, więc trudno stwierdzić, czy to depresja, zaburzenia depresyjno-lękowe czy zaburzenia osobowości. Idź do psychologa i tam zapytaj o diagnozę. Pozdrawiam i powodzenia!

[Gość roshen]

Nie napisalas konkretnie, co zlego stali sie w Twoim życiu, możesz napisać teraz. Ja wierze, ze zostalas skrzywdzona, moze przez niesprawiedliwość, ktora jest na tym świecie. Jednak zamiast szukać ucieczki od cierpienia jako samobójstwo, spróbuj szukać innej drogi. Być może nie jest ona latwiejsza. Spróbuj pomyśleć jakie masz problemy, a jakie masz zalety, szanse, perspektywy. Spróbuj skupić się na dążeniu do tego co jest dla Ciebie oplacalne, korzystne, abys odnalazla sie i swoje poczucie sensu życia.
Ile masz lat?

[Gość onlyme]

Mam 19 lat. Co mi zrobiono? Wykorzystano mnie... W perfidny sposob. W tym samym czasie zmarl moj tata i zostalam sama z bratem i zalamana mama... Zbyt duzo spadlo na moja głowę i niewytrzymuje tego psychicznie.