Czy rodzina mi pomoże?

[Gość g...l]

Dzień dobry. Już się dowiedziałam, że ostatnią grupą ludzi, u której należy szukać zrozumienia w chorobie, to rodzina. Tylko, dlaczego rodzice, przez których mam te problemy, nie chcą mi pomóc, choć już mówiłam im o psychologu? Nie okaleczam się, ale mam wrażenie, że przejęliby się tylko, gdybym usiadła przed nimi i bryznęła im krwią z nadgarstka w twarz. Sama nie mam siły na terapię, a ich to wcale nie obchodzi. Przecież widzą to- sama to mówię, że nie mam znajomych i wszystkiego się boję.

[Gość rafik543211]

Nic nie napisałaś o tym, jaki masz problem. Faktycznie - rodzina nie nadaje się do trudnych rozmów, gdyż zawsze ogląda cię przez pryzmat dziecka którym kiedyś byłaś.

Z drugiej strony masz wybór:
- zebrać się na siłę i odwagę oraz iść sama do lekarza,
- pozostać w sytuacji w której jesteś (a więc na 99% nic się nie zmieni).

[mgr Kamila Krocz]

Z założenia przynajmniej rodzina powinna być wsparciem, ale niejednokrotnie jest źródłem problemów. Taki paradoks... Przykro mi, że rodzice bagatelizują Twoje problemy, jakie im deklarujesz. Jeśli nie możesz liczyć na mamę i tatę, a czujesz się źle i chciałabyś z kimś o tym porozmawiać, zachęcam Cię do skorzystania z anonimowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży (darmowy) nr 116 111. Ponadto możesz skorzystać z pomocy psychologa/pedagoga szkolnego. Pozdrawiam!