Jestem wkurzona

[Gość Serena66]

Tak mi rodzice pomagali z tym stażem i dziś w Urzędzie Pracy się dowiedziałam jedno, że firma wystrychnęła mnie na dudka. Powiedziałam rodzicom jasno. Jeżeli za miesiąc znów dowiem się to samo w Urzędzie Pracy, że w ogóle nie były składane wnioski z tej firmy o staż szukam czegoś na własną rękę. Jedynie mama to rozumie, że chcę być samodzielna. Ojciec ma wszystko w nosie jak zawsze. Odnoszę też wrażenie, że lepiej wychodzę na szukaniu pracy sama niż jak z ich pomocą. Wszystko się tak tworzy, że jeżeli nawet korzystam z ich pomocy wychodzę na tym żle. Nawet nie potrafią zrozumieć za bardzo jak to jak się siedzi w domu i słucha tego, że jak to wszyscy gdzieś pracują.
Dzwoniłam do poradni zdrowia psychicznego i jestem umówiona na wrzesień do psychiatry. Wszystko jest tak zrobione, że najpierw muszę mieć skierowanie od psychiatry i dopiero do psychologa.
Zaczynam wychodzić ze strefy komfortu. A dzięki pasji czuję jakiś taki napęd do działania. Dzisiaj byłam tak wściekła na rodziców, że czułam całą frustrację w środku.

[unna-1]

Nie czekaj miesiąc, zacznij już szukać. Dobrze, że masz zapał, nie marnuj go, działaj.
Ja miałam szwagra, który zawsze chętnie proponował pomoc, tyle tylko, że nic z tego nie wychodziło.
Na szczęście szybko to zrozumiałam i dalej działałam sama. Lepiej na tym wychodziłam.

[Gość Serena66]

Z tego co ojciec twierdzi, bo rozmawiał z właścicielem tej firmy wnioski będą w przyszłym tygodniu złożone. Jak się dowiem z firmy, że niby złożyli to pojadę do Urzędu Pracy sama to sprawdzić, bo ja już nie ufam tej firmie.
Powiedziałam rodzicom jasno, że jak to nie wypali to na własną rękę czegoś szukam. A tamtą sprawę zamykamy. I niech mi więcej nie pomagają. Niby to rozumieją, bo wiedzą, że chce być samodzielna.
Widzę to, że dzięki ich znajomościom wychodzę żle. I poprzez te ich zagrywki trzymają mnie dłużej po prostu w domu. Nie potrafią pojąć jak to jest jak się na bezrobociu siedzi. Odsuwam się przez to od ludzi, którzy pracują, bo czuję się gorsza. Oni coś robią, mają swoje pieniądze.
Wczoraj siedziałam tak wściekła i myślałam, że albo wyzwę rodziców za te ich numery (bo nie widzą jacy ich znajomi są), albo tą firmę. Ktoś mi powiedział coś takiego, że jeżeli ty nic nie zrobisz ze swoim życiem to twoja frustracja która w tobie siedzi weżnie nad tobą górę. I już ona wzięła.

[Gość Mordehai i Ciarahy]

A tak właściwie to o co chodzi?
Nie możesz znaleźć sobie pracy?
Czy może masz problem z nadopiekuńczymi rodzicami?