Czy to możliwe, by kobieta tak się zablokowała?

[Gość mirek_36]

Mam problem. Mam przyjaciółkę, która 3 lata temu przeszła bardzo poważny zawód miłosny, strasznie to przeżyła. Jej partner był typem bawidamka i okazało się, ze ją zdradza, grał świetnie, więc długo nie wiedziała, z kim żyje, bo świetnie sie maskował, rozstali się, gdy się dowiedziała. Ona tak naprawdę nie pozbierała się chyba po tym rozstaniu, bo od tamtej pory jest bardzo negatywnie nastawiona w stosunku do mężczyzn. Zawsze, jak jesteśmy w towarzystwie i pojawi sie ktoś nowy, to ona jakby już na wstępie chce go do siebie zrazić, bywa niemiła w stosunku do mężczyzn. Rozmawiałem z nią, powiedziała, ze nie wyobraża sobie, by zaufać jakiemukolwiek mężczyźnie, że mężczyźni budzą w niej od czasu rozstania niechęć i obrzydzenie. Ona ponoć jakieś sex zdjęcia wtedy swojego narzeczonego znalazła z inną (może to dlatego)? Powiedzcie, czy 3 lata po rozstaniu ten jej uraz do mężczyzn nie powinien minąć?

[mottone]

wiesz co, to kwestia indywidualna. im więcej włożyło się w związek (emocji, uczuć, zaangażowania, pracy, czasu, kasy), tym trudniej pozbierać się po niepowodzeniu czy rozstaniu. z tego, co napisałeś, rzuciły mi się w oczy dwie rzeczy: negatywne nastawienie do całego gatunku męskiego (czyli Twoja koleżanka ewidentnie generalizuje) i próby zniechęcenia do siebie facetów już na "dzień dobry". jedno łączy się z drugim. wychodzi na to, że ta kobieta działa (podświadomie zapewne) na zasadzie: jestem niemiła --> on szybko przestaje być zainteresowany --> mam kolejny dowód na to, że danemu mężczyźnie na mnie nie zależy. a od tego już prosty krok do przekonania, że wszyscy faceci są nic nie warci. jeśli jesteście w bdb relacjach, może warto byłoby koleżance uświadomić jak przebiega jej rozumowanie...?

[Gość mirek_36]

Ona stwierdziła, ze te jej zachowania odstraszające są teraz właśnie po to, by nikt się do niej nie zbliżył, że nie chce znów pokochać, zaufać i zostać porzuconą, więc lepiej już na wstepie być nieatrakcyjna dla panów, by potem uniknąc rozczarowania. Z tego, co wiem, to ona była bardzo zakochana- dała temu człowiekowi dom, pomogła znaleźć pracę i spłacić długi, a okazało się, że on jest bardzo niewierny, pod koniec powiedział, ze jej wcale nie kochał, ze zauroczył się, że jedyną osobą, którą kochał w życiu była jego pierwsza kobieta, dlatego wszystkie pozostałe zdradzał no i przyjaciółka padła właśnie jego ofiarą.

[Gość Bags]

[/quote]W piekle nie ma takiej nienawiści, jaka jest w sercu zdradzonej kobiety...[/quote]
Mirku, generalnie trzeba sobie otwarcie powiedzieć, że Twoja przyjaciółka została zdradzona zarówno fizycznie - patrz wspomniane wcześniej zdjęcia jako dowód tej niewierności - i emocjonalnie, co z jednej strony dobitnie potwierdza finalna "spowiedź" Jej byłego partnera, a z drugiej Jej zachowanie opisane w skrócie przez Ciebie i na swój sposób przedstawione przez mottone, gdzie paradoksalnie owa generalizacja w tym wypadku będzie jak ten kij, co ma dwa końce. To tylko kwestia czasu
Za przeproszeniem brutalność tego typu zdrady definiuje powiedzenie, że Ona w tej relacji była metaforyczną kołdrą, a on logistycznym haremowym kurierem. Brutalne ale niestety prawdziwe.
Tak na marginesie, to paradoks tu jest taki, że tak jak o temacie zdrady fizycznej jest wszędzie głośno, tak w temacie zdrady emocjonalnej, robiącej zwłaszcza na psychice i emocjach kobiety spore spustoszenie - jest zgoła odwrotnie.
Tu się też można pokusić o stwierdzenie, że takie rozstanie bez względu na jego przyczynę jest porównywalne do 5 stopniowej żałoby po stracie kogoś bliskiego. Sprawa nieco ciężkiego kalibru by wyjść na prostą, gdyż ta osoba paradoksalnie nadal żyje i byle kontakt wzrokowy potrafi przywrócić te najgorsze wspomnienia z tamtego okresu.
Inna zupełnie kwestia, która też rzutuje na taki, a nie inny bieg wydarzeń na dzień dzisiejszy, to wdrukowany obraz relacji Jej rodziców wyniesiony z domu.

Przewrotnie powiem, odpowiadając na Twoje pytanie, że Jej zachowanie doskonale zrozumie osoba, która również padła ofiarą zdrady. A tutaj nie tyle Jej poczucie wartości faceta kręcącego się koło Niej jako kandydata na ew. partnera, co poczucie Jej własnej wartości spada do zera w błyskawicznym tempie i podnieść je nie jest łatwo, stąd to Jej dziwne i zarazem usprawiedliwione zachowanie.
A ja Ją paradoksalnie doskonale rozumiem w tym wypadku, gdzie 3 lata takiego Jej zamknięcia się w sobie, jest jednak nieco niepokojące.

Masz jako bliski przyjaciel szansę Ją z tego marazmu wyciągnąć, widząc Ją nawet w roli przyszłej partnerki dla Ciebie. Tylko ogólnie rzecz ujmując, jest to jest bardzo delikatna sprawa, której rozwijania i na swój sposób prostowania tematu Ty nie możesz sam rozpoczynać.
Nie ukrywam, że pomoc psychologa w Jej przypadku byłaby wskazana, gdzie Twoja asekuracja Jej wychodzenia na prostą bardzo by pomogła.

Nie wiem jakie masz możliwości porady w 4 oczy u osób, które wyszły z podobnej do Jej tragicznej sytuacji, więc w razie czego nieco szerzej Jej sytuację pomoże Ci zrozumieć ten temat http://www.netkobiety.pl/t38619.html
którego jako ówczesny współuczestnik szczerze polecam.
Jeśli i Ona czuje się na siłach, to i dla Niej dobre słowo tam się znajdzie

"będziesz jeszcze szczęśliwa, choćby miała sobie to szczęście qwa narysować"

:)

[Gość Bags]

W piekle nie ma takiej nienawiści, jaka jest w sercu zdradzonej kobiety...

Mirku, generalnie trzeba sobie otwarcie powiedzieć, że Twoja przyjaciółka została zdradzona zarówno fizycznie - patrz wspomniane wcześniej zdjęcia jako dowód tej niewierności - i emocjonalnie, co z jednej strony dobitnie potwierdza finalna "spowiedź" Jej byłego partnera, a z drugiej Jej zachowanie opisane w skrócie przez Ciebie i na swój sposób przedstawione przez mottone, gdzie paradoksalnie owa generalizacja w tym wypadku będzie jak ten kij, co ma dwa końce.
Za przeproszeniem brutalność tego typu zdrady definiuje powiedzenie, że Ona w tej relacji była metaforyczną kołdrą, a on logistycznym haremowym kurierem. Brutalne ale niestety prawdziwe.
Tak na marginesie, to paradoks tu jest taki, że tak jak o temacie zdrady fizycznej jest wszędzie głośno, tak w temacie zdrady emocjonalnej, robiącej zwłaszcza na psychice i emocjach kobiety spore spustoszenie - jest zgoła odwrotnie.
Tu się też można pokusić o stwierdzenie, że takie rozstanie bez względu na jego przyczynę jest porównywalne do 5 stopniowej żałoby po stracie kogoś bliskiego. Sprawa nieco ciężkiego kalibru by wyjść na prostą, gdyż ta osoba paradoksalnie nadal żyje i byle kontakt wzrokowy potrafi przywrócić te najgorsze wspomnienia z tamtego okresu.
Inna zupełnie kwestia, która też rzutuje na taki, a nie inny bieg wydarzeń na dzień dzisiejszy, to wdrukowany obraz relacji Jej rodziców wyniesiony z domu.

Przewrotnie powiem, odpowiadając na Twoje pytanie, że Jej zachowanie doskonale zrozumie osoba, która również padła ofiarą zdrady. A tutaj nie tyle Jej poczucie wartości faceta kręcącego się koło Niej jako kandydata na ew. partnera, co poczucie Jej własnej wartości spada do zera w błyskawicznym tempie i podnieść je nie jest łatwo, stąd to Jej dziwne i zarazem usprawiedliwione zachowanie.
A ja Ją paradoksalnie doskonale rozumiem w tym wypadku, gdzie 3 lata takiego Jej zamknięcia się w sobie, jest jednak nieco niepokojące.

Masz jako bliski przyjaciel szansę Ją z tego marazmu wyciągnąć, widząc Ją nawet w roli przyszłej partnerki dla Ciebie. Tylko ogólnie rzecz ujmując, jest to jest bardzo delikatna sprawa, której rozwijania i na swój sposób prostowania tematu Ty nie możesz sam rozpoczynać.
Nie ukrywam, że pomoc psychologa w Jej przypadku byłaby wskazana, gdzie Twoja asekuracja Jej wychodzenia na prostą bardzo by pomogła.

Nie wiem jakie masz możliwości porady w 4 oczy u osób, które wyszły z podobnej do Jej tragicznej sytuacji, więc w razie czego nieco szerzej Jej sytuację pomoże Ci zrozumieć ten temat http://www.netkobiety.pl/t38619.html
którego jako ówczesny współuczestnik szczerze polecam.
Jeśli i Ona czuje się na siłach, to i dla Niej dobre słowo tam się znajdzie

"będziesz jeszcze szczęśliwa, choćby miała sobie to szczęście qwa narysować"

:)

[unna-1]

Ona nie chce zapomnieć, a więc sprawa jest dużo trudniejsza niż w przypadku normalnych rozstań.
Ona nie chce być ponownie zraniona, więc świadomie podjęła decyzję bycia samotną.
Jesteś jej przyjacielem, czy kochasz ją i liczysz na związek z nią?
Czy tylko martwisz się jej wyborem samotnego życia?