Boję się żyć

[ona25-1991]

Boję się praktycznie wszystkiego.
Boję sie wstać z łóżka, spuścić wodę w toalecie, włączyć pranie.
Myśl o pójściu do sklepu mnie przeraża.
Boję się, że moja córka umrze przez sen i ciągle sprawdzam czy żyję.
Boję się zasnąć.
Boję się wychodzić z domu.
Boję się, że ktoś śledzi każdy mój ruch w internecie, więc ciągle zmienia dane.
Boję się, że posłucham myśli samobójczych.
Boję się kąpać.
Boję się, że psychiatra zbagatelizuje mój strach, bo spinam się i w takich sytuacjach mówię wprost, bez emocji.
Z drugiej strony boję się, że psychiatra stwierdzi, że mój stan jest na tyle poważny, że muszę iść do szpitala.
Boję się, że gniję od środka.
Boję się, że zajdę w ciążę, przez co boję się bliskości.
Boję się nowych rzeczy.
Boję się jak ktoś dzwoni, jak dostaję maila, smsa.
Boję się chodzić do lekarzy, a myśl o wizycie w szpitalu mnie paraliżuje.
Boję się kontaktu z ludźmi, przez co odsunęłam się od wszystkich przyjaciół, znajomych.
Boję się jechać samochodem już jako pasażer. Ostatnio pierwszy raz od półtora roku jechałam jako kierowca, zjadł mnie strach i spanikowałam na środku skrzyżowania. Na szczęście była to polna droga(i tylko dlatego się odważyłam wsiąść za kierownicę).
Boję się, że jak zwykle spanikuję i nie pójdę do psychiatry, przez co nie uzyskam pomocy i mogę się zabić w konsekwencji, bo myśli są bardzo natrętne.
Boję się samej siebie.
Boję sie wielu rzeczy, praktycznie wszystkiego. Potrzebuję pomocy, żeby dotrwać do wizyty, która jest 29 kwietnia. Cały czas pytam jak wygląda taka wizyta, zadałam kilka pytań przez portal do lekarza. No boję się.

[Gość girl 21]

Mam tak samo, bardzo ciężko z tym żyć każdy kontakt z ludźmi jest czymś przerażajacym dla mnie