depresja niechęć do zycis

[Gość adamaa]

Nie pije kilka lat. Od dwóch miesięcy nie chce mi się żyć. Mam lęki, moje życie to koszmar. Mam myśli samobojcze albo takie żeby wyjść z domu i nie wrócić. Mam rodzinę i najbardziej źle czuje się w towarzystwie żony która nie rozumie czemu ja tak się czuje

[Gość magda74]

Witaj. Pisze po raz pierwszy na forum, nie wiem nawet czy to przeczytasz. Rozmowa z osoba najbliższą jest najtrudniejsza, i właściwie, tak jakby ostateczna. Nie wiem jaka jest relacja miedzy Wami, ale to na jej pomoc liczysz najbardziej i najbardziej boli jej obojętność, bądź brak zrozumienia . Tylko jak wyjaśnić to, co Cię boli... Mogę mówić jedynie z mojego doświadczenia. Ja postawiłam wszystko na jedną kartę. Bardzo kocham mojego męża i dzieci, ale nie miałam już siły się starać. Kiedy on wchodził do domu, mną targały bezsensowne emocje. Strasznie chciałam powiedzieć mu, że jest ze mną źle, ale jednocześnie grałam idealną żonę. Wytrzymałam tak dwa lata, aż dzięki przyjaciołom trafiłam do szpitala na oddział zamknięty. Mój mąż nic z tego nie rozumiał, bo on nie wiedział o tym jak ja się czuję, a moje nieudolne próby uświadomienia Go, nic nie dawały. Wreszcie powiedziałam mu co czuję i jak odbieram świat w tym momencie. Był totalnie zszokowany. Kiedy wszystko z siebie wylałam rasem z morzem łez, wiedziałam, że od jego reakcji wszystko zależy. Wszystko, czyli moje życie. Było to cztery lata temu. ŻYJĘ... WALCZĘ każdego dnia , ponieważ depresja nie odpuszcza. Nadal mam problemy ze szczerą rozmową, ale wiem, że mogę na niego liczyć i mimo, że nie rozumie mojej choroby, stara się, każdego dnia się stara.