Gadanie do siebie - czegoś objaw?

[Gość Daleka]

Witam.
Mam 14 lat i od kilku ( może 10-8 lat) lat gadam sama do siebie. Nie ważne czy jestem w domu, jest ktoś ze mną czy nie to i tak to robię.
Fakt, ja sama uważam to za normalne. Od kiedy pamiętam rozmawiam sama ze sobą, prowadzę konwersację tak jakby z dwoma osobami, a tak naprawdę to, ciągle jestem ja.
Mi to nie przeszkadza, jednakże w szkole rówieśnicy zwracają mi na to uwagę i proszą abym przestała.
No to ok. Przestaję na chwilę, ale potem znowu zaczynam.
Wyczytałam, że może być to czegoś objaw, tylko czego?
Jeśli by to pomogło to, jestem jedynaczką, być może choruję na nerwice lękową albo depresję.

[Gość Daleka]

Halo?

[Gość spokofantazja]

Ja też gadam do siebie, ale w twoim wieku pilnowałam się żeby nie gadać przy innych bo to ich niepokoi i mogą się odwrócić od Ciebie. Teraz w domu i pracy nie przejmuję się, bo mam wokół siebie koleżanki które też mówią do siebie i czasem dla żartów nabijamy się z siebie nawzajem. Pilnuję się tylko w autobusie i w śród obcych:)

[mgr Kamila Krocz]

Przez Internet nie da się postawić diagnozy. Napisałaś tak naprawdę o jednym objawie - rozmawianiu ze sobą na głos. Co prawda, nie jest to jakąś "normą", ale nie zawsze świadczy to też o jakichś nieprawidłowościach. Czasem takie gadanie do siebie to rodzaj werbalizowania swoich myśli, prowadzenia ze sobą wewnętrznego dialogu. Nie musi to od razu świadczyć o zaburzeniach. Istotne jest jednak to, czy owemu "gadaniu do siebie" towarzyszą inne, niepokojące symptomy. Pozdrawiam!