nerwica lękowa

[Gość Anonim 222]

Mam powazny kłopot (przynajniej dla mnie jest ona powazny), od dłuższego czasu nie potrafię normalnie funkcjonować w zyciu tnz. boje się wychodzić z dmou gdziekolwiek, ponieważ dostaję jakiś ataków paniki, które objawiają się tym, ze robi mi sie słabo, mam duszności tzręse sie cała i mam ochote uciec do domu. Paraliżuje mnie zwykłe wyjście z psem. pracuje i mam dzieci którymi musze sie zając. Nie wiem co mam robić i jestem załamana że nigdy z tego nie wyjde. Nie stać mnie na częste wizyty u specjalistów więc postanowiłam napisać do Pani. Prosze o pomoc choćby niewielką prade co mam roić i jak sobie radzić w tej sytuacji. Dodam,ze robiłam ostatnio badania i mam wszystkie wyniki w normie.

[Miśkaaaaaaaa]

Zespół lęku uogólnionego czyli nerwica lękowa to choroba przewlekła. Objawia się strachem przed wieloma sytuacjami, stanami, rzeczami. Lęk jest nieokreślony i utrwalony. Osoby cierpiące na nerwicę lękową boją się właściwie zawsze. Lęk nie opuszcza ich nawet w sytuacjach obiektywnie całkowicie bezpiecznych, wręcz relaksujących. Charakterystyczne jest, że osoby cierpiące na nerwicę lękową nie pamiętają kiedy czuły się zrelaksowane. Im bardziej nieokreślony jest lęk tym większa jego intensywność. Lęk powstrzymuje osoby chore przed wieloma działaniami, może wręcz uniemożliwić ich normalne funkcjonowanie. W skrajnych przypadkach osoby chore w ogóle nie opuszczają domu, zdarza się nawet, że mają halucynacje.
Zespół lęku uogólnionego poważnie wpływa na sposób myślenia, zachowania, odczuwania, a nawet na sposób życia chorego. W jego życiu emocjonalnym dominujące są: niepokój i strach, poczucie zagrożenia, uczucie bycia na krawędzi (nerwy napięte są do ostatnich granic, jesteśmy na skraju paniki, mamy poczucie, że coś zaraz na nas spadnie albo my zrobimy coś nieobliczalnego), impulsywne i agresywne zachowania przekraczające normy, ataki paniki, irytacja, podenerwowanie, niecierpliwość, roztargnienie, a także smutek, niepewność i problemy z koncentracją.

Lęk i silne napięcie psychiczne wywołują wiele objawów somatycznych. Często są one na tyle niepokojące, że jeszcze bardziej podnoszą poziom lęku. Chory doświadcza: zawrotów głowy, ucisku w gardle, kołatania serca i nadmiernego pocenia się. Często ma krótki i płytki oddech i czuje suchość w ustach. Ma trudności w zasypianiu lub cierpi na bezsenność albo przeciwnie - zapada w letarg. Czuje mrowienie i drętwienie kończyn, ma bóle mięśniowe. Może także pojawić się ból brzucha, biegunka, ból głowy, nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu, bolesne lub nieregularne miesiączki.
Przyczyny nerwicy lękowej
nie są do końca poznane i u każdego chorego zestaw czynników wywołujących zespół uogólnionego lęku jest nieco inny. Wiadomo, że lęk generują zaburzenia w wydzielaniu w mózgu dwóch ważnych neuroprzekaźników: serotoniny i noradrenaliny. Jednak obok czynników biologicznych równie ważne są czynniki psychiczne: brak podstawowego poczucia bezpieczeństwa, które kształtuje się w bardzo wczesnym dzieciństwie, konflikty emocjonalne, urazy psychiczne, stres sytuacyjny, trudna sytuacja życiowa lub zły stan zdrowia (np. zdiagnozowanie poważnej choroby.W terapii nerwicy lękowej stosuje się dwa podstawowe środki: psychoterapię oraz lęki. Czasem wystarczająca jest psychoterapia, podczas której chory uczy się jak nie poddawać się atakom lęku i czarnych myśli, jak przestroić negatywne myślenie i zmienić swoje schematy myślowe. Może też uświadomić sobie podłoże lęku, określić sytuacje, które go potęgują i opracować oraz przećwiczyć z terapeutą inne sposoby reagowania w takich sytuacjach. Czasem jednak nie można przystąpić do pracy psychologicznej, bo lęk jest zbyt intensywny. Wtedy trzeba wspomóc się farmakoterapią.