Z anoreksji po kompulsywne objadanie

[Gość MartaGosia]

Zaczeło sie, gdy miałam 13 lat i chciałam schudnąć. Wtedy ograniczyłam jedynie słodycze, fastfoody. No i z wagi 57kg (przy wzroście 158) schudłam do 54kg w 4 miesiące. To było za mało, więc rozpoczełam własną diete. Nie liczyłam dokladnie kalorii, ale było ich 1500kcal/dzień. Zero cukru, zero pieczywa, zero tłuszczu. I mając 14.5lat ważyłam 49kg. Schudniecie sprawiało mi ogromną radość. Zaczełam ograniczać spożywany pokarm do minimum - do 800-1000kcal dziennie. Spożywałam dużo białka, dużo błonnika (Colon C 10-15g/dzień oraz wszystko razowe) i ponad 3l wody lub herbat pu-erh, zielonych. W pół roku ćwicząc cardio schudłam do 46kg i chciałam, więcej. Udało by sie, gdyby nie zainteresowanie mamy i nauczycieli. Pewnego dnia przez obrzydzenie nie bylam w stanie nic zjeść cały dzień. Takie sytuacje sie powtarzały. Lecz pewnego dnia powiedziałam sb że wole żyć jak kiedyś, nie chcialam miec anoreksji. I zjadlam to czego ówczas brzydziłam sie - ciastka, czekolada. Szybko po tym pojawiły sie wyrzuty sumienia. Przy nastepnym epizodzie objadania sie, zamiast połykać wypluwałam jedzenie. Teraz mając 15lat nie kontroluje już tego i przytyłam do 54kg. Jak mam sobie pomóc? Nie chce już tak żyć...

[mgr Kamila Krocz]

Świetnie zdajesz sobie sprawę, że straciłaś kontrolę nad jedzeniem. Masz zaburzenia odżywiania i powinnaś jak najszybciej porozmawiać z mamą, z rodzicami o swoich problemach, by podjąć jakieś konkretne kroki w kierunku leczenia. Uważam, że potrzebujesz wizyty u psychologa/psychoterapeuty. Pozwól sobie pomóc i porozmawiaj szczerze z rodzicami. Pozdrawiam!