Wstydze sie patrzec na ludzi strasznie mnie to peszy :(

[Gość Autorka 2]

Wielokrotnie ktos z rodziny zwracał mi uwagę bym utrzymywała kontakt wzrokowy. Jak ktos cos mowi na mnie to robie sie taka nierwowa niespokojn i mam takie grozny wzrok , brat jak patrzy na mnie mowi "gdzie z takim ryjem'"i ciągle krytykuje moj wygląd gdy patrze na niego. .Od zawsze nawet jak pamiętam z:dzieciństwa mialam problemy z patrzeniem na ludzi moge isc i sie potknac gdy z boku ktos mnie obserwuje. .Nawet idac ulica gdy jada auta spuszczam wzrok jak ide z koelzanka i jada samochody to zamiast na rozmowie skupiam uwage na tych samochodach (dzis w szkole na wykladach mieliśmy zrobić w grupie jaks prace i do nas dolaczylo dwoch chłopaków a ja zaczelam sie denerwować i nie wiedziałam co ze soba zrobić, cigale mialam spisczona glowe.." bardzo wstydzę się facetów dlatego ich unikam.

.nawet nie gadam z nimi, jak jakis zwróci na mnie uwagę i zobaczy ze jestem jakas dzikuska społeczna to traci zainteresowanie nieraz jak jakis facet na ulicy uśmiechnie sie do mnie to ja robie taka poważna mine i unikam jak ognia..;(

jestem zadbana,dbam o siebie. .Ale kompletnie nie jestem przystosowana społecznie ;( Jak mam zyc?w tym:ciągłym lęku, strachu, myślę ze ja mam taki styl bycia, taki charakter i mi juz nie da się pomoc;( bylam 3 miesiące urodziny za granicą. .

Myslalam ze cos się zmieni a nawet własnej rodziny soe wstydzilam mialam takie skrepowane ruchy,mimike twarzy.Przy nikim nie mogę tak zachowywać się swobodnie na luzie..,nawet na swoją kuzynke (moja "przyjaciółka) nie patrze,unikam z nia też kontaktu wzrokowego. .ona w sumie jesy podobna do mnie ale jest silniejsza psychicznie i nie wstydzi się tak wszystkiego jak ja..Mi sie nie da pomoc ;(

[Gość Magda. N]

A czy oprócz tego że unikasz kontaktu wzrokowego i czujesz dyskomfort w kontaktach społecznych, doskwiera Ci coś jeszcze ? Jak wspominasz swoje dzieciństwo, etap szkoły podstawowej, jak wówczas wyglądały Twoje relacje z rówieśnikami? Myślę, że brak Ci takiej swobody w nawiązywaniu relacji. Powodów może być bardzo dużo. Co by nie było powinnaś skonsultować to z psychologiem. Samo jak widzisz nie przechodzi, może być poważne w skutkach. A co jak będziesz szukała pracy czy zdecydujesz się na związek, Przecież nie zamkniesz się w domu, bez kontaktu z drugim człowiekiem.

[mgr Kamila Krocz]

Autorka 2, mam wrażenie, że już pisałaś tutaj na forum. Nie wiem, czy skorzystałaś z ówczesnych rad, ale podejrzewam, że nie, dlatego piszesz po raz drugi. Jesteś spięta, małomówna, źle się czujesz w towarzystwie, unikasz kontaktu wzrokowego - te wszystkie objawy mogą wskazywać na bardzo nasiloną nieśmiałość. Radziłabym skonsultować się z psychologiem. Pozdrawiam i powodzenia!

[Gość Autorka 2]

~Magda. N

A czy oprócz tego że unikasz kontaktu wzrokowego i czujesz dyskomfort w kontaktach społecznych, doskwiera Ci coś jeszcze ? Jak wspominasz swoje dzieciństwo, etap szkoły podstawowej, jak wówczas wyglądały Twoje relacje z rówieśnikami? Myślę, że brak Ci takiej swobody w nawiązywaniu relacji. Powodów może być bardzo dużo. Co by nie było powinnaś skonsultować to z psychologiem. Samo jak widzisz nie przechodzi, może być poważne w skutkach. A co jak będziesz szukała pracy czy zdecydujesz się na związek, Przecież nie zamkniesz się w domu, bez kontaktu z drugim człowiekiem.

w szkole podstawowej i początkiem gimnazjum przechodziłam piekło cala klasa sie ze mnie wysmiewala,chlopacy chowali mi plecak ,pisali po ławce, jak wyszlam na przerwę to chlopacy ze starszych klas mnie wyzywali obgadywali i wytykali palcami,jak wracalam do domu i przechodziłam kolo grupki chłopaków wszyscy zaczęli głupie docinki w moim kierunku. Jeden kolega na przerwie w obecności pani psycholog mnie uderzył, cala klasa wymyslila dla mnie pseudnim i mnie wyzywali..pod koniec gimnazjum i w szkole pogimnazjalnej bylo lepiej poznalam nowe koleżanki innych ludzi i czulam się lepiej..W domu ojciec i brat ciągle mnie szmacą i traktują jak najgorsze scierwo..Ja juz nie mam motywacji by cokolwiek zmienic..Bo wiem ze taki mam charakter taki styl bycia. . Mma ochote skończyć swoj zywot pod torami kolejowymi,im dłużej myślę zastanawiam sie tym wieksza mam sklonnosc i chęć by zrobić cos sobie..nie mam:sily ani juz motywacji by zrobić coś z tym zyciem ;( całe życie boje się i unikam ludzi..juz mi nie zalezy na niczym ;(

[Gość Aaba]

Mam podobnie, gdzie powinnam:sie zgłosić? Do psychologa czy psychiatry? ?

[Gość Pomoc111117]

????

[Gość kama900]

Proszę zgłosić się z danym problemem do psychologa, który najlepiej będzie wiedział jak Pani pomóc.

[Gość Dark_Rivers]

O jak ona ma to zrobić ja się wstydzi? xD