depresja

[Gość iwannalive]

hej,
piszę tutaj bo potrzebuję wsparcia, potrzebuję osób wokół siebie, bo już kompletnie nie daję sobie rady. Jeszcze trzy miesiące temu byłam szczęśliwą, radosną 20-latką, stawiającą sobie wiele celów, niezłamaną, silną. Nagle jednej nocy wszystko pękło. Pojawiły się ogromne ataki paniki, które przekształciły się w natręctwa myślowe, a mi zniszczyły życie. Nie jestem w stanie chodzić na zajęcia, zerwałam z chłopakiem, nie potrafię wstać z łóżka przez depresję i lęk przed stawieniem czoła następnemu dniu. Przeniosłam się chwilowo do rodziców, potrzebuję opieki, bliskości i zrozumienia. Biorę Fevarin, ale dopiero od około 8 dni więc jeszcze nie działa. Uczęszczam też na terapię. Jednak nie mam sił by żyć. Nie mam gdzie i jak uciec przed sobą, a to jest piekło. Całe moje życie było cierpieniem, walką o akceptację, odrzuceniem ale zawsze się podnosiłam i walczyłam. Teraz wszystko pękło, wszystko straciłam i już nie mam więcej sił by żyć mimo wsparcia. Nie potrafię znaleźć motywacji, nie potrafię już wierzyć, że znów wyjdzie słońce.

[mgr Kamila Krocz]

iwannalive, już i tak zrobiłaś wiele, bo rozpoczęłaś leczenie. Chociaż teraz wydaje Ci się wszystko pozbawione sensu i znaczenia, to jednak z czasem powinno być lepiej. Lek bierzesz zaledwie od kilku dni, więc na efekty terapeutyczne przyjdzie jeszcze poczekać. Bądź cierpliwa, nie zniechęcaj się, a jestem pewna, że z czasem zaczniesz radośniej patrzeć na każdy kolejny dzień. Pozdrawiam i powodzenia!