brak pracy, załamanie

[Gość EwaD.84]

Od dwóch miesięcy mieszkam w innym mieście - przeprowadziłam się ze względu na związek, na którym bardzo mi zależy. Kocham tę osobę ponad życie i wiem, jak na nią wpływa ta cała sytuacja. Mój problem polega na braku pracy - wysyłam dziesiątki CV, odzew albo zerowy, albo trafiam na cwaniaków, którzy chcą tylko wykorzystać człowieka za darmo na tzw. "próbnych dniach". Jestem już bliska załamaniu, nie jeden wieczór już przepłakałam :(
I nie widzę już wyjścia z sytuacji - miewam już myśli, by... po prostu odejść z tego świata. Ale nie mogę tego zrobić, skrzywdzić kogoś, kogo tak bardzo kocham i kto kocha mnie. Mam troszkę oszczędności, ale bardzo się boję, że je wydam, że stracę to, co udało mi się odłożyć. Jestem już na skraju załamania, głowa boli codziennie, w nocy nie śpię. Na nic leki od lekarza, leki uspokajające. Nie wiem, co robić, by się całkowicie nie załamać :(

[Gość nyancat]

oj uważaj. moja kuzynka nie poszła na studia ze względu że bała się że na odległość chłopak przestanie ją kochać... i itak sie rozeszli a ona studiów nie skonczyla. moze wróć do dużego miasta. prawdziwa milosc przetrwa rozłąkę i nie ma co martwieć się o zdradę

[lilaaaa]

teraz ciezko o prace w ogóle. Wiec nie jestes sama, napewno nie ma co tracic sensu zycia, wkoncu cos sie znajdzie

[Gość EwaD.84]

W tym szkopuł, że przeprowadziłam się do stolicy. O powrocie do domu nie ma mowy, bo nie po to człowiek buduje poważny związek. Zresztą bardzo dużo trudności i problemów przez to było, a i to też wpłynęło na moje/nasze samopoczucie, ale i wzmocniło naszą relację. Jestem załamana :( miłość i wsparcie bardzo pomaga, ale czuję, że wewnętrznie nie radzę sobie. Mam wyższe wykształcenie, spore doświadczenie i nie mogę dostać pracy. Trafiam tylko na cwaniaków, którzy patrzą jak człowieka za darmo wykorzystać i oszukać. :( Boję się, że stracę swoje oszczędności, bo żyć za coś trzeba. Różne już miewam myśli :(((

[e-Psychomedic]

Witam,
przeprowadzka do nowego miejsca, poszukiwania nowej pracy to ogromne zmiany życiowe, które mogą powodować poczucie niepokoju a nawet lęku. Niepowodzenia związane z przedłużającym się brakiem zatrudnienia faktycznie mogą to poczucie potęgować i sprawiać, iż staje się ono nie do zniesienia, a człowiek nie widzi wyjścia z sytuacji. Takie odczucia są jak najbardziej normalne, strach pojawia się w wyniku wydarzeń przerastających nasze możliwości, ale także daje nam znać o tym, że coś się dzieje i nad czymś trzeba zapanować. Niepokój budzi fakt, iż wspomina Pani o odejściu z tego świata, takie myśli mogą wskazywać na depresję. Uważam, że zbawienna mogłaby się okazać wizyta u psychologa lub psychoterapeuty. Jestem przekonana, że niedaleko Pani miejsca zamieszkania funkcjonuje jakaś poradnia psychologiczna, jeśli natomiast nie ma Pani takiej opcji to istnieje wiele gabinetów prowadzących porady i terapię online, przez Skype. Zachęcam Panią gorąco do zastanowienia się nad takim rozwiązaniem, czasami jedna rozmowa wystarczy, aby zmienić swoje życie.
Pozdrawiam

[Gość spokojniie]

znam dziewczyne co byla doktorantką chemii a jej celowo nie przyjmowali do pracy bo zazdroscili, nie chcieli by byla lepsza. oni wola gorszych od siebie. A i ona rok nie mogla znalezc pracy. Nie czuj sie gorsza, poprostu moze to przypadek, ale mam nadzieje ze wkoncu dostaniesz prace..

[Gość EwaD.84]

Po prostu to boli... Człowiek kształci się, a potem uderza w szklany sufit :(((

[Gość lucek__767]

no, i na co była nauka, jak tylko znajomości się liczą. wyjedź z kraju to przynajmniej lepsze życie będziesz mieć.