Strach przed mężczyznami

[Gość nkk]

Mam 21 lat, jeszcze nigdy nie byłam w żadnym związku. Nie wiem dlaczego, gdy tylko się mną ktoś zainteresuje na powaznie ja po prostu uciekam, zbywam go, jestem zimna i oschła. Nie rozumiem sama siebie dlaczego tak jest, chyba mam jakiś wstręt do wiązania się chociaż dla przyjemności, że się z kimś będzie spędzać miło czas. Podejżewam, że jest to spowodowane moim dzieciństwem. Mój tata zawsze bił mamę, traktował ją jak powietrze i przez dobre 10 lat nie lubilam chłopców. Teraz jest lepiej, uświadomiłam sobie, że przecież faceci są normalni jak ja, ale nadal coś mnie trzyma, z jednej strony chciałabym się w końcu odważyć być z kimś, a z drugiej strony nie. Jak mam sobie to wyobrazić bycie z kimś to odczuwam jakiś wstyd, nieporadność z mojej strony, obawy, może lęk przed odrzuceniem...
Zawsze kłamię, że miałam w życiu jednego faceta...nikt by mi nie uwierzył, że nie miałam, bo taka ładna a jeszcze nie miała...
Już od mamy cały czas słyszę, że jak będę miała dzieci ona będzie je bawić, ale jak to słyszę to aż mnie odrzuca! Zaprzeczam jej że nigdy nie będę miała i nie będę mieć!
Nie wiem, brzydzę się ich, boję, nie wiem co teraz czuję, żeby bardziej przybliżyć mój problem... posiłabym po pomoc :(

[Gość ehfgbvx]

mam to samo :( i tez boje sie facetow bo moj tata zawodzi mame...czuje ze jak oddam chlopakowi dziewictwo, to bede stracona....

[mgr Kamila Krocz]

Wzorujesz się na związku swoich rodziców, który był/jest nieudany. Obawiasz się zapewne, że Twoja relacja może być podobna, że partner nie będzie Cię szanował itp. Z tego typu lęków i obaw "asekuracyjnie" wolisz nie wchodzić w relacje z mężczyzną. Boisz się ryzykować swoje uczucia, czas, zaangażowanie, które mogą być zignorowane czy odrzucone. Uważam, że powinnaś popracować nad tymi negatywnymi schematami wyniesionymi z domu rodzinnego na terapii. Pozdrawiam!