Przygniatający problem z emocjami

[szczecinianin]

Mam 25 lat, 2 lata temu wyprowadziłem się z domu od samotnie wychowującej mnie matki i dziadka alkoholika, który mieszkał z nami. Po jakimś czasie od wyprowadzki poznałem piękną i mądrą kobietę, która została moją piękną partnerką. Matka, jako osoba bardzo zaborcza, oczywiście nie zaakceptowała jej i zaczęła prowadzić krucjatę przeciwko nam, co spowodowało odsunięcie się ode mnie dotychczasowych bliskich i dalszych znajomych (plotki, pomówienia, kłamstwa, niestworzone historie).
Już na początku naszego związku zwaliło się na nas mnóstwo problemów. Sprzeciw rodziny + moje problemy emocjonalne, które dopiero co ujrzały światło dzienne, obudziły się.
Już jako dziecko nie czułem się zbytnio szczęśliwy i miewałem "sezonowe depresje" (nie zdiagnozowane, po prostu stwierdzam fakt). Mam niskie poczucie własnej wartości, jestem agresywny, drażliwy i (o zgrozo) ... krzyczę na moją partnerkę i zdarza się, że podniosę na nią rękę. Nie poznaje sam siebie. Jestem w głębokiej depresji, nie mam sił by w stać z łóżka, pracować, zmuszam się do najprostszych czynności. Ciągle się kłócimy, jednak nie jesteśmy w stanie zerwać, nie chcemy tego. Nawet nie mam już sił dokończyć tego posta. Proszę o rady - co robić? Resztę opiszę później. Odpowiem również na pierwsze pytania.

Pozdrawiam, Klemens

[mgr Kamila Krocz]

Witaj Klemens!

Jeśli zdajesz sobie sprawę, że masz problem z emocjami, że być może doskwiera Ci depresja, nie bagatelizuj swojego pogarszającego się stanu i idź do lekarza psychiatry, który Cię zdiagnozuje i zaproponuje odpowiednie leczenie (leki i/lub terapię). W przeciwnym razie stany depresyjne będą się pogłębiać i coraz bardziej rzucać cieniem na Twoją relację z partnerką. Nie testuj cierpliwości i wytrzymałości swojej kobiety, bo może tego nie wytrwać. Sam zdajesz sobie chyba sprawę, że posunąłeś się i tak za daleko, uderzając swoją kobietę. Pozdrawiam i zachęcam do terapii!