Depresja nastolatka

[nieebezpiecznemysli]

Zaczelo sie jakos dwa lata temu...
Mam chlopaka, na poczatku bylo swietnie. A teraz ? Hmm...
Dostosowalam swoje zycie pod niego,
Spotkania, wyjazdy... wszystko tak zeby bylo dobrze.
Staram sie zeby wszystko bylo jak najlepiej. A.on ? Zawsze sie do czegos przyczepi. Jakis czas temu zaczelam tyc . Liceum matura, nauka brak czasu na uprawianie sportu :/ . Przy klotniach zarzuca mi to , czasami wyzywa. Komentuje moj wyglad. Juz nawet nie pamietam kiedy powiedzial mi cos milego. Czesto , a nawet dzisiaj powiedzial : jak ty wygladasz ! ( oczywoscie negatywne znaczenie tych slow) , jak moglas sie tak ubrac i pomalowac. Czuje sie strasznie szykowalam sie dzisiaj pol dnia do wyjscia , a po powrocie zamiast sie cieszyc plakalam... Bola mnie bardzo takie sytuacje , nie mam prawdziwych przyjaciol , on jest jedynym prawdziwym,( rok temu sie przeprowadzilam) moi wszyscy przyjaciele sa.na drogim koncu polski, zreszta oni i tak o mnie zapomnieli.

Sa momenty ze czuje sie jak smiec... w niedalekiej przeszlosci doswiadczylam wiele przykrosci, zostalam wiele razy oszukana i pozostawiona sama sobie..

[Gość JamNiePsycholog]

Podporządkowywać się pod niego? - Głupota. Powinnaś zgrywać niedostępną, bo on myśli, że jesteś łatwa. Znajdź czas dla siebie: Hobby, sport. Nie myśl za dużo o nim. Jeśli Cię kocha, będzie się starał, jeśli wykorzystuje, będzie chciał Cię zmanipulować grożąc zerwaniem.
Podsumując: Znajdź zajęcie, przyjaciół i nie daj mu się.

[Gość margolcia_63]

Powiedz mu to, o czym napisałaś, tylko bez histerii, na spokojnie. Jak przekaz nie dotrze po pierwszym razie to go sobie odpuść. Bez żalu bo to emocjonalny idiota.

[mgr Kamila Krocz]

nieebezpiecznemysli, nie uzależniaj swojego życia od chłopaka i nie podporządkowuj się mu. Pomyśl o sobie. Zdrowy egoizm w Twoim przypadku jest naprawdę wskazany. Wychodź do ludzi, zadbaj o siebie, pomyśl o swoim hobby, zawieraj nowe znajomości. Przede wszystkim nie pozwól sobie obniżać samooceny i nie słuchaj niemiłych komentarzy chłopaka. Powiedz mu, jak bardzo czujesz się zraniona, kiedy negatywnie ocenia Twój wygląd. Jeśli da mu to do myślenia, OK. Jeśli nie, nie trać na niego czasu. Partner owszem może krytykować, ale w sposób konstruktywny, by zmotywować Cię do pracy nad sobą. Twój chłopak jednak wyłącznie obniża Ci samoocenę. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość moniczka555]

Dokładnie zgadzam się co do słowa. Chyba powinnaś popracować nad własną samooceną. Też kiedyś byłam nieśmiałą nastolatką, która kurczowo trzymała sie tyrana. Trafiłam przez przypadek do Poradni Psychologiczno Psychiatrycznej Magdaleny Senderowksiej. Po pierwszym spotkaniu już wiedziałam, że robię źle bo nie mam swoich planów. Cały czas tylko byłam pod dyktando.

[Gość oj maldita]

dokładnie tak jak mówią powyżej.

też miałam taką dziwną "relację". dopierdalanie się do mojego wyglądu, jazdy po psychice, itp. nie wiem po co aż tak się tym przejmowałam, bo wystarczyło odciąć sie na jakiś czas od tego wszystkiego, wyjść do ludzi i przekonać się, że są faceci, którzy sami z siebie do mnie podchodzą, chcą się umawiać itp., także jest nauczka żeby nie stawiać zdania jednej osoby na piedestale.

jak przeżyjesz trochę w życiu, to dojdziesz do tego samego wniosku co ja, że faceci są w życiu dobrzy tylko do dupczenia. w reszcie ci nie pomogą, a nawet zaszkodzą :)

[Gość oj maldita]

aha, polecam ci książkę "najgorszy człowiek na świecie" M. Halber, bo to właśnie dzięki niej zrozumiałam że należy leczyć uzależnienie od drugiej osoby :) nawet na własną rękę :)