Juz nie wiem nawet co myślec...

[Gość martucha1995]

Mam 20 lat, teraz jestem w trakcie pisania matur...
Bylam w bardzo ciezkiej depresji ( mysli samobojcze, nie widzialam w niczym sensu, nic nie robilam poza spaniem i denerwowaniem sie, pilam alkohol, bralam mase tabletek uspakajajacych aby sie nimi "ucpac" i zasnac, targnelam na wlasne zycie, dręczyly mnie dziwne nerwy i lęki,czesto plakalam itp.. ).
Od roku chodze do psychiatry, biore antydepresanty i jest troche lepiej - wzielam sie za nauke, juz mniej drecza mnie dziwne nerwy, jestem bardziej wyluzowana i mniej mysle o samobojstwie ale i tak jest zle.
Ciagle denerwuje sie zyciem, boje sie go. Nie moge znalesc pracy, nie mam prawa jazdy i nie potrafie go zdac... Moj ojciec po zawalach, z nadwaga , choruje na bezdech i padaczke alkoholowa pije. Ciagle sie o niego martwie. Zycie nie ma zadnego sensu, nic mi sie nie udaje. Kazdy powie,ze bedzie dobrze. Nie bedzie, bo jest coraz gorzej,ciagle dochodza nowe problemy. Mieszkam na odludziu wiec mam klopoty z dojazdami... Wszystko jest nie tak jak powinno byc...

[mgr Kamila Krocz]

Bardzo dobrze, że podjęłaś leczenie. Domyślam się, że nie jest Ci łatwo, bo żyjesz w małym środowisku, a do tego masz wiele problemów rodzinnych. Wspomniałaś jednak, że leczysz się tylko za pomocą antydepresantów. Czy nie myślałaś o tym, by połączyć leki z psychoterapią? Sądzę, że to przyniosłoby lepsze efekty. Pozdrawiam!