jak walczyc z tym stanem?

[Gość djeid]

poradzcie mi prosze. przez kilka lat mialam depresje, poza tym faceci mnie zranili wielokrotnie przez co totalnie się na nich zamknęłam,kiedys bylam taka,ze siedzialam i plakalam,potem przez jakiś czas bylam naprawde zimna suka za przeproszeniem, ranienie ich dawalo mi satysfakcje. Teraz sa mi obojetni-to dziwne uczucie. Poza tym podobno wypieknialam,czesto doswiadczam ich zainteresowania, bylo paru ktorzy szaleli na moim punkcie, to bylo nowe doswiadczenie,mile ale czulam sie zagubiona. Odczuwam straszny stres,wrecz paraliz,czuje sie w centrum zainteresowania nawet gdy wygladam jak strach na wroble. Do tego stopnia ze nie moge sie na niczym skupic. Pracuje z facetami i inne kobiety zartuja sobie z nimi ,traktuja sie normalnie ale oni ich nie traktuja jak obiekt seksualny a mnie tak. To trwa ze 3 miesiace juz. Jak sie uwolnic od tego uczucia, ciagle chodze spieta, nawet idac ulica faceci ptrza i zaczepiaja. Nie w wulgarny sposob,normalnie,calkiem fajni,ale tak naprawde ich nienawidze i boje sie ich. I to wszystko przerzuca się na relacje z innymi,pracę itp. Moze to smiesznie brzmi ale strasznie się czuje

[mgr Kamila Krocz]

djeid, a może nadinterpretujesz pewne zachowania mężczyzn? Skąd przeświadczenie, że koleżanki z pracy są dla kolegów jedynie dobrymi znajomymi, a na Ciebie mężczyźni patrzą jak na obiekt seksualny? Fajnie, że czujesz się dowartościowana, piękna, atrakcyjna - super. Myślę jednak, że niepotrzebnie sprowadzasz się do roli "rzeczy" - w ten sposób mężczyznom rzeczywiście będzie łatwiej potraktować Cię w sposób przedmiotowy, instrumentalny. A może tak naprawdę czujesz się zalękniona i niepewna siebie, a poczucie bycia atrakcyjną to tylko pozór, maska, którą zakładasz, gdy tak naprawdę masz niską samoocenę i boisz się prawdziwych relacji z mężczyznami? Bo to oznaczałoby konieczność zdemaskowania swojej prawdziwej natury, swoich zalet, ale też wad, słabości, a słabościami nikt nie lubi się chwalić? Zachęcam do refleksji. Pozdrawiam!