problem z analizą

[Gość anonimmmm]

Witam, mam 18 lat. Właściwie ciężko mi jest opisać dokładnie swój problem... o ile to problem, ale mam ogromne zamieszanie w głowie. Zacznijmy od tego, że mam okropne tendencje do ciągłego filozofowania, nie potrafię dać sobie z tym spokoju, co wydaje mi się, że już w dużym stopniu może mnie mocno ograniczać... właściwie we wszystkim. Filozofia stała się dla mnie bezpieczną strefą komfortu z której wręcz nie potrafię wyjść... i właśnie tutaj pojawia się paradoks całego problemu. Moim marzeniem... właściwie odkąd pamiętam jest zbudowanie porządnej, przyjacielskiej relacji. Po skończeniu gimnazjum mój najlepszy przyjaciel zmienił szkołę więc musiałem poszukać czegoś nowego... i nagle okazało się, że niesamowicie bardzo przeszkadzam samemu sobie w samej budowie relacji. Miałem kilka, nawet udanych, relacji, ale żadnej z nich nie potrafiłem utrzymać dłużej niż dwa miesiące. Po ostatnim zakończeniu znajomości postanowiłem dać sobie spokój. Teraz jestem tutaj, ciężko mi podejść porozmawiać do kogokolwiek, cały czas tylko analizuję moje dotychczasowe życie, żyje w nieustannym paradoksie, sam nie wiem co mi dolega, co prawda nie wiem czy nie histeryzuję, ale czasami boję się, że w przyszłości będzie tylko gorzej. Pomocy :(

[Gość Psychoaktyw]

Filozofia , temat rzeka a ciągła analiza to lęk. W szkole szukasz kolegi czy w realu czy chodziło o coś głębszego ?

[Gość anonimmmm]

To znaczy... chciałbym poznać osobę, z którą moglibyśmy "wymieniać się" swoimi emocjami/myślami bez skrępowania... cały czas jednak mam w głowie czerwoną lampkę, że ta osoba mi nie zaufa, a co za tym idzie, moje zaufanie również będzie zachwiane. Z resztą zauważyłem, że (w szczególności przy dziewczynach) bardzo wstydzę się rozmawiać o emocjach :/

[Gość Psychoaktyw]

Dlatego pytałem, czy chodzi o hetero , homo , bi itd. czy kumpla do rany ?