Nerwica depresja miłość

[Gość Obols]

Hej wszystkim od dłuższego czasu zmagam się z olbrzymim smutkiem...płaczem...jestem ze swoją partnerką 6 mies... 3 mies temu odbyliśmy nasz pierwszy stosunek... Mamy obaj 17 lat od jakiegoś czasu w mojej głowie są myśli aby z nią zerwać oraz że jej nie kocham chociaż dobrze wiem że mógłby oddać za nią życie... Bardzo często płaczę chociaż nigdy nie płakałem nawet na pogrzebach bliskich mi osób... Czuje gorąco w środku... Tak jakby motylki w brzuchu... Chociaż w głowie siedzi coś innego... Że ją nie kocham... Że nie chce z nią być... Chodź ona jest dla mnie najważniejsza... Przynajmniej tak mi się wydaje...jest to bardzo trudne do zrozumienia jak dla mnie i dla niej... Naprawdę mam czasem ochotę to wszystko żucić... Zakończyć z tym... Ale wtedy napada mnie płacz... Gdy wspominam siebie te nasze pierwsze spotkania... Jak ją bardzo kochałem... Zbiera mi się na płacz... Jestem w ciągłym smutku... Nie chcę jej zrobić krzywdy bo wiem że ona mnie kocha naprawdę mocno jestem jej pierwszym chłopakiem pierwszą miłością... Chodź ja byłem w poważniejszych związkach już 2 razy... Jak tu można mówić o poważnych związkach mając 16/17 lat... Ale jednak w obu przypadkach wybrały innych starszych jak to często bywa... Ludzie doradzcie coś ja naprawdę jestem na skaru wyczerpania nie chcę jej dłużej krzywdzic. Najbardziej bym chciał abyśmy się kochali tak jak wcześniej żebyśmy tworzyli normalny związek... Proszę nie oceniać mojego/jej wieku... Przynajmniej wydawało mi się że jestem dojrzały chodź się myliłem co do tego... Tak bardzo bym chciał czuć się normalnie ... Nie mieć takich myśli... proszę o jakieś porady czy powinienem się wybrać do psychologa ... Zwracam od razu uwagę że w wcześniejszych latach miałem problemy byłem u psychiatry ...chodź nic mi nie wykryto to jednak coś miałem z lękiem nie pamiętam tego za dobrze ale wszystko się skończyło dobrze ... Prosze o pomoc naprawdę mi zależy aby to naprawić