Boli mnie istnienie

[Gość Furiosus]

Dzień dobry.
Zakładam ten temat tylko po to, żeby się wygadać bo nic oprócz jakiegoś cudu nie może mi pomóc, może przynajmniej jeśli wklepię te kilka zdań w klawiaturę, a potem nacisnę enter to troszkę mi ulży. Mianowicie dzisiaj mam urodziny ( można powiedzieć, że wszedłem w wiek, który sporo ludzi uznaje za kamień milowy w życiu) i jak to przy takich okazjach wzięło mnie na rachunek sumienia. Chociaż co prawda pogodziłem się z myślą, że mój żywot to pasmo naprzemiennych porażek i wyrywania losowi z gardła najgorszych ochłapów to dzień dzisiejszy zabolał jeszcze gorzej niż codzienność. Cudem załatwiona pracę ( którą mimo powtarzalności i braku pasjonujących momentów jednak lubię) obrzydzają mi dwie puste niczym przestrzeń międzygalaktyczna osoby pierniczące kilka godzin dziennie przesłodzonym głosem o najbardziej trywialnych bzdetach, co może byłoby normalne gdyby stanowiło okazjonalny dialog, a nie coś zbliżonego do sposobu komunikacji kobiet z pociągu z "Dnia świra". W życiu uczuciowym też nie jest dobrze, ponieważ kobieta, którą kocham do szaleństwa i dałbym się za nią pokroić boi się angażować w uczucia ( mimo wszystko, jest usprawiedliwiona, ponieważ życie obchodziło się z nią zdecydowanie gorzej niż ze mną i nie szczędziło traum) i jest raz lepiej, raz gorzej, a właściwie albo bardzo dobrze, albo bardzo źle. Zgniłą wisienką na skiśniętym torcie był dzisiejszy wieczór, kiedy bliska osoba, która wcześniej złożyła mi życzenia ( takie raczej na odwal, w stylu masz i spier****, żeby uspokoić sumienie) postanowiła się na mnie wyładować psychicznie i próba porozmawiania z nią o zwykłej, można by powiedzieć technicznej sprawie życia codziennego skończyła się wrzaskiem i wyładowaniem emocji z jej strony. Nie chcę dożyć następnych urodzin i trzymajcie kciuki albo módlcie się o to, jeśli wierzycie w jakąkolwiek Siłę Wyższą.

[Gość noctilucent1]

Niech zgadnę... Skończyłeś 30 lat :) ?