Wyrzuty sumienia

[Gość Justmummy]

Witam wszystkich..nie wiem jak zaczac i od czego.Moze po kolei...jestem mama dwu i pół letniego chlopca. Urodzilam przez cc. Leżałam w szpitalu kilka dni i w ciągu tego czasu bardzo żadko przywozili mi moje dziecko i samej tez nie powiedzieli ze moge poprostu isc po niego sama ( choc nie moglam sie ruszac).Było to dla mnie ciezkie przezycie ,tym bardziej że slyszalam jak mocno plakal a zadnej pielegniarki nie bylo a ja nie moglam nic zrobic. Teraz kiedy jest juz starszy strasznie mnie to boli. Musze sie komus wygadac bo moj maz albo ktos z rodziny poprostu by mnie wysmiali. Mam tez wyrzuty sumienia z tego powodu ,że teraz kiedy jest juz starszy czasami nie mam czasu zeby sie z nim bawic bo musze wykonywac podstawowe domowe obowiazki. Strasnie zle sie z tym czuje. Choc syn prosi mnie zebym szla sie z nim bawic ja poprostu mowie ZARAZ i odchodzi ze smutna mina i bawi sie sam a czasami wlaczam mu poprostu bajki . Moze to glupie co pisze i dla kogos banalne a moze to normalne ale poprostu musze to z siebie wyrzucic. Boje sie ze syn bedzie czul sie odtracony, czy moze przez to w przyszlosci bedzie zakompleksionym albo niesmialym czlowiekiem. A moze matki tak robia , moze to normalne....

[Gość mama juliclaire]

Witaj!jak ja ciebie doskonale rozumiem,tez mam dzieciaczka corunie 20 miesieczna,tez urodzona przez cc!ja tak samo jak ty mam wyrzuty sumienia ze nie poswiecam corci tyle czasu ile powinnam:(((maz pracuje w nocy,ja chodze dodatkowo do szkoly,mieszkamy za granica gdzie nie mamy nikogo bliskiego zadnej rodziny ( z tesciami jestesmy w konflikcie),mala jest z nami w domu,nie ma jak narazie zadnych kolezanek ani kolegow...dodatkowo przechodze depresje i jest mi naprawde ciezko zeby stwarzac pozory przed corcia ze mamusia jest ok.moje malzenstwo przechodzi powazny kryzys.

[Gość justmummy]

rozumiem cie. myslalam ze tylko ja tak mam. choc w moim malzenstwie jest w porzadku mimo ze ja sama ze soba zle sie czuje.przytylam 30kg wstydze sie wychodzic do ludzi juz nie mowiac o jakiejs imprezie-nie chodze.

[Gość Rozalia_83]

Może to co napiszę nie spodoba się wam, ale uważam że dziecko musi tez umieć zająć się sobą, bo nie zawsze jest tak, że mama będzie cały czas z nim. Niestety takie życie. Nie sądziecie przecież i cały dzień będziecie się z dzieckiem bawić, bo wasze domy brudem zarosną. A dziecko potem nie bedzie umialo się samo bawić. Jeśli je wspieracie, kochacie i okazujecie im to nie sądzę aby czuły się odtrącane. Ważne jest to, że jesteście przy nich teraz, że jeśli coś się stanie to mogą się do was przytulić i liczyć na słowa otuchy. Wiedzą, że pomimo tego, że jesteście zajęte to jesteście obok, czują waszą obecność.