zmęczenie

[Gość depresja1234]

Jestem na skraju załamania.Mam myśli samobójcze,często rozważam czy nie lepiej byłoby po prostu usunąć siebie,tak jak to się robi usuwając plik z dysku.Najgorsze są ranki,kiedy po nieprzespanej nocy muszę wyjść z łóżka i udawać,że "jakoś się żyje".Nie potrafię zniknąć tylko dlatego,że się boję i nie chcę przynosić rozpaczy bliskim.Od dłuższego czasu nie mam pracy,i nie chodzi o to że muszę przeczekać i w końcu coś znajdę.Ja nie mogę znaleźć pracy z kilku powodów.Mieszkam na wsi,ale to najmniejszy problem,mogę dojechać choć nie mam zbyt blisko-kilkadziesiąt km.Zawsze też mogę skłamać w CV,że mieszkam w danym mieście,ale zameldowana jestem w domu rodzinnym,że jednym słowem coś wynajmuję albo mieszkam u dalszej rodziny.W czym mam problem? Postaram się to jakoś opisać,choć mam z tym spory kłopot.
Nigdy nie byłam szczególnie,ani nawet przeciętnie inteligentna.Do dziś mam problem z jasnym wyrażaniem się i nie potrafię się wypowiadać.Jestem dorosłą kobietą a jednak wciąż niedojrzałą.Nie odnajduję się zupełnie w otaczającym świecie,nie mam pojęcia o niczym,niczego nie potrafię.Czasem,wiem że to zabrzmi głupio,ale żal mi siebie.Ja się staram czegoś nauczyć,coś zapamiętać ale nie jestem w stanie.Mój umysł nie pracuje tak jak bym chciała.Skończyłam tylko szkołę średnią,i choć maturę zdałam bardzo dobrze,do dziś się dziwię temu.Ciężko mi też i ma wiele kompleksów z powodu tego,że poznałam wielu ludzi i większość z nich albo robi coś ciekawego w życiu,jest kimś,albo ma ciekawe zainteresowania,albo po prostu wykonuje proste prace,ale ogólnie są te osoby zorientowane w świecie,w życiu.Mam tu na myśli kolejno: konkretne zawody,np.informatyk,nauczyciel,specjaliści; podróże,sporty typu a to wspinaczka,a to zespoły muzyczne,albo rower ale za to jakieś trasy,zawody sportowe etc.,ścisłe umysły zainteresowane fizyką,komputerami...Albo też proste osoby ale rozeznane w np.przepisach,prawach,obowiązkach(zauważcie,że nawet nie potrafię tego nazwać jednym terminem).W rodzinie też mam zaradnych ludzi-są naukowcy,artyści,przedsiębiorcy itd.
Natomiast ja nie mam szkoły,ale mało tego-nie mam zawodu,i nie wiem do dziś jaki zawód mogłabym wykonywać.Szukam dosłownie w kolejności afalbatecznej czegoś dla siebie i niestety-jestem za głupia.Próbowałam wszystkiego,walczyłam ze sobą i swoją niską inteligencją na różne sposoby,ale albo nie rozumiem czegoś,albo szybko zapominam,nie wyłapuję ogółu zagadnienia.Uczyłam się kilku języków,jedynie w angielskim wytrwałam dłużej,niestety moja znajomość tego języka jest podstawowa w mowie,a ze słuchu może troszkę lepsza,ale nie mogę powiedzieć,że znam ten język komunikatywnie.Udało mi się zrobić prawo jazdy,ale dopiero za 5 czy 6 razem.Jestem w stanie odnaleźć się nawet w jeździe autostradą,do innego miasta oddalonego o setki km,jednak wciąż popełniam błędy-baba za kierownicą itp.Uczyłam się(sama)programowania stron www-zostawiłam.Zajęłam się fotografią na pożyczonym sprzęcie-na blogach o tej tematyce raziły mnie kółka wzajemnej adoracji,a moj sprzęt był niskiej jakości,zostawiłam bo też zabrakło mi już pomysłow-nie mam już tematów w promieniu kilku km,noi aparatu.Przymierzałam się do pisania bloga-nie potrafiłam przenieść myśli na"papier",próbowałam pisać książkę-podobnie.Oglądam masę filmów popularno-naukowych,dokumentalnych itd-niewiele z nich pamiętam.Pakiety biurowe typu MS Office-do pewnego miejsca,potem już zaczynają się dla mnie schody,zresztą nie umiałam ich zastosować w praktyce-nie mam pojęcia o finansach,księgowości itd.I to wszystko nie dlatego,że się poddaję,ale mój mózg napotyka barierę.Kocham muzykę,słucham bardzo dużo i bardzo różnej-marzę o organizowaniu koncertów(muzyka niszowa)i o grze na gitarze-nie wiem,bez sensu bo jestem za stara,nie mam znajomych,nie mam kasy itd.A marzenie jest dość świeże,więc wcześniej nawet nie próbowałam.Ogólnie to jestem mało obrotna,gotowanie jest takie u mnie,że zawsze z przepisem w dłoni,a i to nie zawsze wychodzi.Najbardziej martwią mnie takie proste rzeczy jakie z kolei zauważam,że nie sprawiają problemu ludziom zupelnie przeciętnym-pieniądze,liczenie,rozliczanie się itp.Zatrudniłam się w handlu-najadłam się wstydu przed klientami i współpracownikami,bo kiedy dostawałam pieniądze do ręki często nie radziłam sobie z wydawaniem reszty itd.Tłumaczono mi coś po 100 razy-jak nabijać na kasę sumy,jak anulować operacje-i nie byłam w stanie się nauczyć.Kilku klientów bardzo się poirytowało,więc z płaczem i ogromnym wstydem zwolniłam się,choć mnie tam trzymano w tym sklepie tłumacząc to stresem-nikt nie mógł uwierzyć,że z takimi rzeczami sobie nie radzę,bo w rozmowie nie widać było,że jestem aż tak tępa... :(
Co ja mam z sobą zrobić? Czuję się nieszczęśliwa z powodu swoich braków intelektualnych,z tego powodu wiele moich znajomości"randkowych"kończyło się szybko,bo potrafię rozmawiać na góra dwóch spotkaniach,potem wychodzą moje różne gafy i brak obycia.