samotność, ojczym

[Gość FrankaFiranka]

Witam. Mam nadzieję, ze znajdzie się chociaż jedna osoba, która przeczyta to co napisze i będzie mogła mi w jakiś sposób pomóc.Zacznę od tego, że mam 18 lat, od 4 mieszkam za granicą,gdzie kompletnie nie potrafię się zaklimatyzowac. Nie jestem osobą aspoleczną-wrecz przeciwnie. Jednak tutaj, w Anglii, pomijając szkołę, praktycznie nie wychodzę z domu. A co ciekawsze nawet ze swojego pokoju- ze względu na nieukladajace się relacje między mną, a ojczymem, z którym mieszkamy wraz z mamą i młodszą siostrą. Od 3 lat nie odzywamy się do siebie ani słowem. Zdarzalo się tylko powiedzieć sobie "dzień dobry ". Ojczym mieszka z nami okolo 10 lat i od kiedy pamiętam był do mnie sceptycznie nastawiony, a co gorsze zawsze czułam, że oddala mnie od mamy. Na chwilę obecną moje relacje z mamą ograniczają się do przekazania sobie ważniejszych informacji, a nawet to odbywa się podczas nieobecności ojczyma. Każdy dźwięk, obraz czy myśl kojarzajaca mi się z ojczymem wywołuje u mnie nerwy i niepokój. Dlatego unikam wszelkich sytuacji w których musiałabym go zobaczyć. (Np ide do kuchni po jedzenie, kiedy on akurat wyjdzie). Nie potrafię rozmawiać z mamą. Kiedy znajdzie się chwila, żeby dłużej porozmawiać (dłuższa nieobecność ojczyma) często krzycze i za każdym razem, moment po tym jest mi wstyd. Wybucham bez powodu, nie panuje nad nerwami. Mama zarzuca mi, że nic nie robie i faktycznie tak jest, ale być może przez te lata przyzwyczailam się do bezczynnego, ciągłego siedzenia samej w zamkniętym pokoju.
Proszę kogokolwiek, o chociaż opinie dotyczącą opisanej przeze mnie sytuacji. Czy jedynym rozwiązaniem jest wyprowadzka? Chce w końcu zacząć żyć jak człowiek, bo w chwili obecnej czuje się jak wróg w niby własnym domu.

[Gość doś.]

Jeśli już jesteś gotowa na samodzielność to jak najbardziej możesz się wyprowadzić.Ale jesteś taka jeszcze młoda,czy masz zawód i możesz na siebie zarobić?Życie z ojczymem może być trudne ale masz rodzoną mamę staraj się aby Wasze kontakty były inne lepsze.A nade wszystko nie siedź tylko w pokoju,dlaczego nie masz przyjaciół.Żeby stosunki w domu były lepsze zależy to od wszystkich domowników a więc i od Ciebie również.Nic samo nie przyjdzie :miłość, przyjaciele, praca, trzeba się naprawdę nastarać.Wytycz sobie cele;szkoła, przyjaciele,jakieś marzenia,hobby,dobre stosunki z rodziną szczególnie z mamą a potem samodzielność.