Nie wiem, co mam robić

[Paracorpion]

Czuję się bardzo samotna w swoim życiu.
Nie mam komu się zwierzyć i coraz częściej myślę o tym, że już tak musi być.
Zawsze staram się pomagać innym i doradzać, wysłuchiwać, ale kiedy sama próbuję się zwierzyć, spotykam się z obojętnością, a czasami nawet ze złością. Potem czuję zwiększające się poczucie winy i przepraszam za bycie samolubną. Że zawracam innym głowę swoimi problemami.
Jestem osobą, która potrzebuje otaczać się ludźmi i lubi z nimi przebywać, ale stres, który we mnie siedzi, nie ma ujścia. A sama nie chcę sobie radzić, bo samotność to jest coś, czego boję się najbardziej.
Jednak przez to, co się dzieje, coraz mniej ufam ludziom i czasami czuję do nich ogromną niechęć.
Co mam robić, aby nie oszaleć?

[Ola170200]

Jak czytałam twój post to miałam wrażenie że, czytam o sobie. Na pewno jesteś wrażliwą osobą. Starasz się pomagać innym, to czyni Cię wyjątkową:) Ale takie osoby są często wykorzystywane i trudniej im sobie poradzić ze swoimi problemami. Za bardzo nie wiem jak Ci pomóc więc, proponuję Ci żebyś poszła do psychologa on powie Ci jak radzić sobie w takiej sytuacji. Jak byś chciała kiedyś porozmawiać to możesz do mnie napisać:) Powodzenia.

[Redakcja]

Proponujemy zadzwonić na telefon zaufania i porozmawiać ze specjalistą bądź zasięgnąć opinii, gdzie można osobiście spotkać się np. z psychologiem.

Podajemy numery telefonów zaufania i strony, za pomocą których można uzyskać pomoc:
http://www.telefonzaufania.org.pl/ - tu są numery telefonów dla konkretnych miast.

[Anna98]

Niestety samotność to nie jest fajna rzecz - teoretycznie można z tym żyć, a jednak jest tak ciężko.. Ale nie myśl, że tak musi być, bo wcale nie musi ;) To bardzo dobrze o Tobie świadczy, skoro tak chętnie pomagasz czy doradzasz innym. Zobaczysz, że nawet jeśli nie teraz, to kiedyś to do Ciebie wróci :) To przykre, ale większość osób nie lubi "zawracać sobie głowy" problemami innych.. Dlatego radziłabym Ci, chociaż wiem jakie to może być trudne, sama z siebie nie zwierzaj się ludziom z ważnych dla Ciebie rzeczy, czy problemów jakie Cię dręczą. Niestety większość jest obojętna na cierpienie innych :( A masz może swoją przyjaciółkę/przyjaciela, osobę z którą możesz porozmawiać o wszystkim? Jeśli nie, nie staraj się szukać tej osoby na siłę. Może jest cały czas obok Ciebie, ale wasza znajomość zwyczajnie jeszcze na tyle się nie rozwinęła. Tu niestety trzeba czasu i dużo cierpliwości.. Nie wiem jakie masz relacje z rodziną, ale może na ten moment to jest właśnie rozwiązanie - jeśli masz jakiś problem, porozmawiaj z mamą, babcią, ciocią. One też mogą być najlepszymi przyjaciółkami :) Zawsze jak będziesz chciała, możesz też pisać do mnie, mimo że się nie znamy, z wielką przyjemnością Cię poznam ;) Mam nadzieję że chociaż troszkę pomogłam, pozdrawiam :)

[Gość starszy pan]

Mam już swoje lata, więc potraktuj to jak ojcowską radę i nie obrażaj się ;-) 20 lat to naprawdę bardzo mało i z perspektywy czasu inaczej się już patrzy (pamiętaj, że każdy starszy miał tyle i wie, co się wtedy mysli i robi).

Ludzie są generalnie przewrotni. Widzą nas wtedy, gdy jest im źle, ale kiedy im jest dobrze, stajemy się przeźroczyści. Nie wszyscy, oczywiście, ale bardzo wielu. Nie zmienisz tego i im szybciej się z tym oswoisz, tym lepiej. To też jest wskazówka - nie pomagaj ludziom, dla których stajesz się przeźroczysta, obserwuj ich uważnie i selekcjonuj przyjaciół i znajomych. Oprócz śmieci są też ludzie, ale musisz umieć ich znaleźć. Nie wszystko jest złotem, co na zewnątrz się świeci, agresywnie świeci też zwykłe aluminium, póki nie przykryje go śniedź - wtedy jest obojętne chemicznie. Tak więc, nie pomagaj, póki nie przekonasz się, że ten włańnie człowiek na to zasługuje i nie odróci się w Twoim trudnym momencie. Nie warto inwestować w odpadki, inwestuje się w ludzi.

Powodzenia!