Samotna i sama

[Gość Lily.29]

Witam

piszę bo czuję się samotna. Z pół roku temu rozstałam się z chłopakiem, był to związek na odległość, w którym bez sensu żyłam 4 lata, oszukując siebie i idealizując partnera. W międzyczasie straciłam innego na którym mi zależało (znalazł sobie inną...) bo ja nie byłam zdecydowana którego z nich wybrać...Ten drugi miał podobnie i też wahał się między mną a nią, spotykał się ze mną, ponad rok, spotkania były cudowne (chemia, patrzenie sobie w oczy, radość i poczucie spełnienia, mówił że jestem ważna) ale potem ranił mnie i jechał do niej... W końcu powiedziałam stop bo za bardzo bolało, a i tak wiedziałam że nie będzie już jak kiedyś, kiedy byłam dla niego ważna tylko ja. Wiedziałam że jej nie zostawi i do tej pory boli że straciłam miłość i teraz mogłam być szczęśliwa a tego nie "wzięłam", ale tak wyszło i chyba nic już nie mogę zrobić tylko się z tym pogodzić.

Teraz trochę się zmieniło. Aby zapomnieć o tamtych dwóch wyszukałam sobie kolegę na szybkich randkach, miły porządny, stabilny i czułam się przy nim bezpiecznie. Byłam znów wesoła. Spotykaliśmy się od marca do teraz. Ale niestety wszystko szło za szybko (chyba oboje mieliśmy taką potrzebę) i za szybko poszłam z nim do łóżka... bardzo potrzebowałam pieszczot, bliskości i poczucia ze jestem dla kogoś ważna. Sex z nim dobrze wspominam, było mi przyjemnie i chciałam tego aby ktoś mnie popieścił a on robił to subtelnie i delikatnie. Nie czuję się wykorzystana i porzucona, ale on teraz przestaje się do mnie odzywać. Nawet wydaje mi się ze nie chodzi o sex a o to ze jego żona go zdradziła, wychodziła z koleżankami na dyskoteki poznała innego i ukrywała przed nim drugie życie z innym. Ja w tamten weekend byłam u koleżanki w Warszawie i właśnie tak się bawiłyśmy na dyskotece z jej 3 kolegami, bardzo dobrze się bawiłam do 6 rano! I z tej radości mu to opowiedziałam, myślałam ze odbierze to jako fakt ze jestem niezależną kobietą i że umiem sobie sama czas zorganizować i nie czekam tylko na niego, ale mam wrażenie ze od zeszłej środy wszystko się zaczęło psuć.
jakiś miesiąc chodzimy razem na salsę, bo ja bardzo kocham tańczyć, i chciałam pokazać mu moją pasję a on poddał się wyzwaniu mimo niestety tego nie czuje... wyciągnęłam go na salsotekę w srodę tydzien temu i miałam wrażenie że mi wyrzucał że tak się bawię, że on już się wybawił..(jest 3 lata starszy) Ja nie mówię że mi zabawa jest potrzebna codziennie , bo tez już się trochę wyszalałam, ale lubię tańczyć, daje mi to pozytywną energię i od czasu do czasu lubię tak spędzać czas. Mam wrażenie że się nie rozumiemy, ale nie wiem co mam z tym robić. On był na weekend w Amsterdamie z kolegami i od tamtej środy się nie odzywa. Nie wiem czy się odezwać, zapytać jak było, czy czekać jak on coś zainicjuje? Nie zależy mi na nim jeszcze na tyle żeby płakać z tego powodu, że sie nie odzywa ale jest m przykro, ze mu nie zależy i czuję sie bardzo samotna. Kolejny facet nie chce ze mną spędzać czasu... A przecież jedtem fajną dziewczyną, jestem łądna, filigranowa, mądra i ambitna, lubię aktywnie spoedzać czas i nie lubię sie nudzić i jestem towarzyska, a ostatnio moje kontakty sie wykruszyły bo niestety popadam w negatywne myslenie.. pogrążam się i zaczynam czuć gorsza od innych ze nie mam chłopaka, moi znajomi dokoła biorą śluby jeżdżą wspolnie na wakacje a ja sama.. Nie chcę tak żyć, nie chcę być sama a moje myśli krążą według tego że będę starą panną, że już wszystko straciłam i nikt nie będzie chciał ze mną zbudować związku... nie mówiąc nawet o ślubie... A ja bardzo potrzebuje przyjaciela, mężczyzny który będzie chciał mnie wspierać, spędzać ze mną czas, będzie mnie kochał i pieścił i będzie dobrze czuł się w moim towarzystwie. Za miesiac wesele mojej młodszej o 3 lata siostry a ja nawet nie mam z kim iśc.. chciałam go zaprosić, ale jak widać pójdę chyba sama, bo co za wyjście.. Chciałam jechać nad morze na kilka dni/tydzień i od paru lat o tym marzę.. Z poprzednim chłopakiem nie pojechałam bo on zajęty był tylko swoją karierą i czubkiem swojego nosa, nie miał nawet potrzeby spędzania wspólnie czasu i urlopu... ewentualnie weekend bo wiecznie uczył się na egzaminy... czy ja mam za duże potrzeby? co jest nie tak? Jak mam cieszyc sie życiem jak do szczęścia potrzebuję innych ludzi, a sama zamykam się w sobie..

[Gość anitasonya]

Wspolczuje..nie martw sie dasz rade ;*