Brak motywacji do życia

[Gość Iglica]

Witajcie.Po raz pierwszy jestem na forum i mam nadzieję,że tu znajdę wsparcie i ukojenie-zanim wstawię się na wizytę do mojego psychologa.Choruję na nerwicę,przeszłam przez deprechę.Jestem na lekach od kilku lat,ale...nie mam zbytniejmoitywacji do życia,działania.Bardzo izoluję się od ludzi,na gruncie prywatnym.Chciałabym wyjść z domu na pogaduchy,na miasto,tym bardzie,że jestem zapraszana i ludzie zabiegają o moje towarzystwo,jednak od samego "chciałabym"do realizacji nie ma nic.umawiam się,a póżniej wykręcam.Gdy już się znajdę wśród ludzi-w pracy,na zakupach,czy jakimś szkoleniu-to rozkwitam,bo to jest jakby moje środowisko naturalne,jestem radosna,z humorem,towarzyska,ale samej z siebie nie mogę wygrzebać się z domu.Nie wiem,czemu?Nie widzę żadnej przyszłości,nie wierzę w siebie,b.często przeklinam siebie,bo czuję dość siebie nienawiść.Wkurza mnie to,że jestem taką ...wołową,nie umiem walczyć o swoje,nawet,jeśli mam rację.Nawet nie umiem zawalczyć o swoje dziecko,choć i tak jest troszkę lepiej niż kiedyś.Jeśli Pani w urzędzie mnie spławi,choć wiem,że mam rację ,to wiecie,co zrobię?Powiem grzecznie do widzenia i wyjdę,nawet,jeśli będę na tym stratna.Nienawidzę tego u siebie,ale nie umiem się odzywać w swoich sprawach,może dlatego,że chcę być za wszelką ceną akceptowana,mam niskie poczucie własnej wartości,chcę,żeby mnie lubiano,nawet pani w okienku?Proszę Was,podzielcie się swoja opinią-szczerze!!!Jeśli chodzi o opinię osób postronnych na mój temat,to jest ona następująca-atrakcyjna,inteligentna,obrotna,przebojowa,pewna siebie.Wygląd-ok.,jestem ładna,a inteligencja,pewność siebie?to złudne. Iglica:).

[Gość biurwa]

Panie w urzędzie wiedzą, że nic nie muszą, więc dla sportu chociażby należy nie dawać się spławiać.
One są dobre na sparing partnera takich sytuacji ;)