gorsza od innych :( prosze o wysluchanie

[Gość Elaiza]

Witam,mam 17 lat,jestem zwyklą nastolatką ze zniszczoną psychiką.Mam bardzo niskie poczucie własnej wartosci,czesto czuje sie gorsza od innych.W domu sie nie przelewa,ba nawet ledwo dociągamy 2 tyg,pozniej lecimy na pozyczonych,zyjemyy z moją rodziną z dnia na dzien.Mieszkam z mamą i siostrą,tata nie żyje.Zazdroszcze dziewczynom,ktore mają kase,stroją sie,chodzą ze znajomymi do kina,pizzeri,mają drogie kosmetyki,stac ich na manikiurzystki,kosmetyczki (tak,w moim wieku w tych czasach to norma) ja niby nie ubieram sie brzydko,ale i tak co bym nie zalozyla to wyglądam "przecietnie" nie to co inne,ktore zalozą zwyklą bluzke,jeansy,fajne buty,niby nic wow ale jak taka mnie mija czuje sie okropnie,gorsza,brzydsza,biedna,najchetniej bym sie zapadla pod ziemie,najbardziej boli mnie to jak kolezanki z podstawowki,ktore wyglądaly tak jak ja (w podstawowce wyglad az tak wazny nie byl) a teraz mijają mnie wypindrzone ze az mi sie plakac chce ze ja taka nie jestem.Mam tez powazny problem z psychiką,podejrzewam fobie społeczną lub nerwice.Boje sie wychodzic do ludzi,ktorych nie znam,boje sie ze mnie nie polubią,z chlopakami,niby tak paru sie trafilo,ostatnio poznalam nawet fajnego,niewiem dlaczego,ja taka nie jestem,ale na pierwszym spotkaniu calowalam sie z nim,prawie doszlo do mojego pierwszego razu,ale sie wycofalam,mam mnóstwo kompleksow,bala bym sie rozebrac przy nim (za maly biust,boje sie ze bedzie sie smial ze mnie,boje sie tez seksu,mam jakies dziwne wyobrazenie na ten temat,ze to obrzydliwe,zboczone,ponizające...) przez to po pierwszym spotkaniu nie mam ochoty na nastepne,boje sie ze przez to nie znajde chlopaka, (tez przez moje podejscie do seksu,a zaden nie chce dziewczyny ktora ...) czuje ze mam bardzo chorą psychike,wstydze sie isc do specjalisty,nie wiem jak sobie z tym wszystkim poradzic.Prosze o pomoc,rade (mialam/mam normalne dziecinstwo,wiec to nie wina wychowania)

[Gość jonka]

Zbyt dużą rolę przywiązujesz do blichtru.
Wygląd zewnętrzny i ciuchy, którym poświęciłaś większą część postu nie mogą być sensem życia.
Wygląd, owszem, ma znaczenie, ale uwierz mi (choć wiem, że w Twoim wieku trudno), że we własnym zakresie możesz zadbać o siebie, o swoje ciało, kondycję, higienę, włosy, paznokcie itd.
Rozumiem, że Twoją mamę nie stać na to, żeby kupować Ci najmodniejsze ciuchy, ale w second hand'ach, można ubrać się całkiem fajnie, potrzeba trochę wyobraźni i wprawy.
Po co ci znajomi, którzy będą z Tobą dla ciuchów i wyglądu?
Masz 17 lat, za 2 lata matura, potem studia, całe życie przed Tobą.
Tymczasem zainwestuj w naukę i swoją przyszłość, która wcale nie musi być uboga. Wszystko zależy od Ciebie i Twojego podejścia do życia.
Z pewnością w czasie studiów będziesz musiała pracować, tak, jak większość studentów.
Łatwiej jest osobom, które mają finansowe wsparcie w rodzicach, ale często takie osoby gorzej radzą sobie z przeciwnościami losu (oczywiście, nie jest to zasadą), ale nie zazdrość.
Spójrz optymistycznie w przyszłość, uśmiechnij się i nie wycofuj z życia, przed Tobą najpiękniejsza jego część - młodość.

[Gość księżniczka jednorożcy]

O rety...Rozumiem cię. Mam identycznie! Opisałaś dokładnie moją sytuacje tyle że jestem dwa lata młodsza od ciebie. Wiadomo ja też mam różne zachcianki m.in. różne buty na szpilkach, złote zegarki, nowe torebki, operacje plastyczne, różne botoksy, tipsy itp. Ale wiem że wszystkiego nie da się mieć :(
Ale kochana...Trzeba sobie jakoś radzić...Możesz płaczem coś wymusić albo naściemniaj że ktoś ci powiedział że okropnie się ubierasz itp. Rób wszystko by to dostać. Nie poddawaj się. I przy okazji polecam terapie, sama na nią chodzę. Jeśli chcesz porozmawiać , możesz podać mi swojego fb i napiszę :*