mgr Kamila Krocz

Proszę być spokojnym. Na pewno nie ma Pan żadnego tętniaka. Objawy, jakie Pan opisał, wskazują na zaburzenia nerwicowe, które podpowiadają, by niepokoił się Pan o swój stan zdrowia. Możliwe, że to hipochondria. Koniecznie proszę skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam!

Huśtawki nastroju i zmiany samopoczucia mogą się pojawiać wskutek zażywania leków. Tak naprawdę działanie terapeutyczne leków psychotropowych można zaobserwować po minimum miesiącu farmakoterapii. Proszę uzbroić się w cierpliwość. Wierzę, że dolegliwości i działania niepożądane leków wkrótce ustąpią. Powodzenia!

Przez Internet nikt nie postawi diagnozy i nie stwierdzi, czy masz depresję, czy nie. Konieczna jest konsultacja u specjalisty. Podejrzewam jednak bardziej deficyty na gruncie społecznym i problemy z samooceną wskutek uzależniania od gier komputerowych. Nie zwlekaj i umów się do lekarza psychiatry albo psychologa. Pozdrawiam!

Sama znasz odpowiedź, co powinnaś zrobić w sytuacji, w jakiej się znalazłaś. Tkwisz w nieudanym związku, nieszczęśliwa, smutna, zawiedziona, oszukiwana. Nie potrzebujesz naszych rad na forum. Wierzę, że sama podejmiesz najlepszą dla siebie decyzję. Powodzenia!

Przyjaźń z byłym partnerem, np. z obawy przed samotnością, nie jest dobrym pomysłem. Skoro nie jesteście już parą, to znaczy, że zdarzyło się coś, co sprawiło, że doszliście do wniosku, że do siebie nie pasujecie. Po co zatem kontynuować niesatysfakcjonującą relację? Pamiętaj, że jesteś dorosłą, autonomiczną osobą i masz prawo do własnych wyborów. Twoja rodzina, rodzice, rodzeństwo nie mają prawa wybierać Ci partnera czy wymuszać na Tobie, byś znalazła sobie męża. Gdzie w ogóle jest napisane, że musisz być mężatką? Możesz być szczęśliwą singielką. Słuchaj siebie, wsłuchuj się w swoje potrzeby i nie pozwól, by inni manipulowali Twoim życiem. Pozdrawiam!

Możliwe, że masz problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową, stąd problemy w opanowaniu czynności manualnych. To jednak wcale nie oznacza, że jesteś gorsza od innych i nie daje przyzwolenia innym, by Cię wyzywać czy wyśmiewać się z Ciebie. Odsyłam do artykułu: Jak podnieść poczucie własnej wartości? Pozdrawiam!

Na poziomie deklaratywnym można wszystko obiecać. Stąd starania mężczyzny, o którym napisałaś. Pierścionek, piosenki, zapewnienia o uczuciu. Prawdziwe życie jednak weryfikuje niejedną deklarację. Może lepiej, że facet wycofał się z relacji, zanim podjęliście bardziej poważne kroki dotyczące Waszego wspólnego życia? Zdaję sobie jednak sprawę, że czuje się Pani oszukana i zawiedziona. Proszę dać sobie czas na przeżycie tych wszystkich emocji. Pozdrawiam i powodzenia!

Jeśli rodzice mają grupy krwi zero i AB, to dzieci mogą mieć grupę krwi A albo B.

Pani lęk jest nieuzasadniony i przynosi Pani cierpienie. Podejrzewam, że jest to objaw zespołu lęku uogólnionego, ale przez Internet diagnozy nie postawię. Proszę jak najszybciej skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam!

Toksyczny związek mocno nadwyrężył Pani poczucie własnej wartości, dlatego proszę rozważyć skorzystanie ze wsparcia psychologa. Dobrze, że może liczyć Pani na dobre słowo ze strony rodziny i znajomych, ale Pani opinie na własny temat są dla Pani najważniejsze. Proszę odbudować swoją samoocenę, by być w pełni szczęśliwą.

Czy korzystała Pani z porad doradcy zawodowego? Tego typu usługi są świadczone darmowo w urzędach pracy.

Jednorazowa wizyta u psychologa na pewno niczego nie zmieni. Ciągły, nawet średnio nasilony stres może świadczyć o zespole lęku uogólnionego. Radziłabym skonsultować się z lekarzem psychiatrą, gdyż drogą wirtualną nie można postawić diagnozy. Pozdrawiam!

Odsyłam tutaj: https://parenting.pl/farbowanie-wlosow-w-ciazy

Jeśli testy ciążowe pokazały jedną kreskę i dostała Pani miesiączki, to nie ma powodu do niepokoju o ciążę.

Jeśli staracie się Państwo o dziecko i doszło do zbliżenia w okresie owulacyjnym, to opóźnienia w miesiączce mogą zwiastować ciążę, czego z całego serca życzę. Proszę poczekać jeszcze tydzień i wykonać test ciążowy z porannego moczu.

Myślę, że ucieczka w swój wyimaginowany, idealny świat nie jest objawem jakiejś choroby psychicznej, co raczej świadectwem Pani lęku przed zaangażowaniem się w rzeczywiste relacje. Lęk przed skrzywdzeniem Pani, lęk przed ludźmi, lęk przed bliskością sprawiają, że wycofuje się Pani z życia w realu na rzecz życia w swojej wyobraźni. Proszę rozważyć skorzystanie z rozmowy z psychoterapeutą. Pozdrawiam!

Opisane objawy mogą świadczyć o zaburzeniach psychotycznych, jednak wątpliwości dotyczą tego, czy brat nie symulował objawów, o czym wspomniał. To, czy jest to symulacja, czy rzeczywiście symptomy rozwijającej schizofrenii, może stwierdzić jedynie lekarz psychiatra podczas bezpośredniej wizyty. Pozdrawiam!

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie nerwicę, to powinno być wdrożone jakieś leczenie - leki i/lub terapia. Czy lekarz psychiatra nie powiedział Ci o możliwościach leczenia? Czy sama zrezygnowałaś z korzystania z jakiejkolwiek pomocy?

To tylko/aż nerwica. Nie masz żadnego tętniaka aorty piersiowej. Fizycznie jesteś zdrowy jak ryba, tylko stany lękowe każą Ci wierzyć, że jest inaczej i doszukiwać się symptomów różnych chorób. Zauważ, że jeśli lekarz wykluczy u Ciebie jedną chorobę, np. tętniaka aorty brzusznej, Ty za chwilę doszukujesz się innych problemów, np. guza mózgu czy opętania. Radziłabym rozważyć skorzystanie z systematycznej psychoterapii. Leki oczywiście są ważne, ale dołączenie psychoterapii da lepsze efekty leczenia. Pozdrawiam!

Z kontekstu wiadomości domyślam się, że jest Pani starszą samotną kobietą. Rozumiem, że brak bliskiej osoby sprawia, że nie widzi Pani sensu życia, że nie chce się Pani nawet rano wstawać z łóżka. Czy myślała Pani o skorzystaniu z zajęć w ramach Uniwersytetu III wieku? Mogłaby tam Pani poznać interesujące osoby. Proszę to rozważyć. Pozdrawiam!

Dzień dobry! Zostałaś wychowana w duchu dyscypliny i posłuszeństwa. Podejrzewam, że Twoi rodzice byli bardzo kontrolujący, uważający, że to oni wszystko wiedzą najlepiej. Ich styl wychowawczy sprawił, że jesteś mało samodzielna w myśleniu i podejmowaniu decyzji, a nawet jeśli już w życiu dorosłym odważysz się na samodzielne wybory i autonomię, to pojawia się krytyka ze strony Twoich rodziców i Twoje poczucie winy. Pamiętaj, że jesteś dorosłą kobietą, masz swoją własną rodzinę, męża, to Ty decydujesz o swoim życiu i masz do tego zupełne prawo, bez względu na fakt, czy to się podoba Twoim rodzicom czy nie. Jeśli chodzi natomiast o relacje z mężem, pamiętaj, że małżeństwo jest miejscem negocjowania swojej pozycji w związku. Nie zapominajcie z mężem rozmawiać, dyskutować, spierać się na argumenty. No i nic Twoim rodzicom do tego, w jaki sposób rozwijacie swoje małżeństwo. Jeśli masz problemy z poczuciem własnej wartości, brakuje Ci pewności siebie, rozważ skorzystanie z pomocy psychologa/ psychoterapeuty. Pozdrawiam i powodzenia!

Deina, zdolność wczuwania się w stany emocjonalne innych osób czy interpretowania uczuć innych na podstawie zewnętrznych przejawów emocji i zachowań świadczy o dużej inteligencji emocjonalnej. Masz szczególny dar wysokiej empatii. Jeśli chodzi o relacje z partnerem, zachęcam do szczerej rozmowy z nim. Twoja zdolność wczuwania się w emocje bliskich niech nie stanie się pułapką "zgadywania, co partner miał na myśli". Tutaj szczera, spokojna rozmowa da o wiele więcej. pozdrawiam!

Masz prawo czuć się źle po tym, jak potraktował Cię chłopak. Chciał być może zaimponować koledze, koleżance i pokazać, jaki to on nie jest macho. A tak naprawdę potraktował Cię przedmiotowo, sprawiając ogromną krzywdę. Daj sobie chwilę czasu. Porozmawiajcie ze sobą na spokojnie na temat tego wyjazdu do Zakopanego. Opowiedz mu, jak się z tym czujesz. Zapytaj, dlaczego tak Cię potraktował. Mam nadzieję, że szczera, spokojna rozmowa pozwoli Wam się porozumieć. Nie rób niczego wbrew sobie. Pozdrawiam!

Jeśli występują u Pana ataki paniki, to jest to wystarczający powód, by skonsultować się lekarzem psychiatrą i rozważyć sposób leczenia. Tutaj już nie tylko chodzi o fakt, iż wstydzi się Pan swojej przypadłości, ale o sytuację, która może być potencjalnie niebezpieczna dla Pana i pasażerów z Panem jadących.

Problemy w relacjach interpersonalnych czasami wynikają z głębszych problemów natury emocjonalnej i wówczas psychoterapia jest wskazana. Warto jednak przemyśleć udział w treningu kompetencji społecznych. Pozdrawiam!