mgr Kamila Krocz

W klasyfikacji chorób i zaburzeń ICD-10 są wymienione konkretne kryteria diagnostyczne, które należy spełnić, by można było postawić diagnozę "depresja". Objawy powinny utrzymywać się przynajmniej 2 tygodnie i nie można ich uzasadnić np. żałobą. Objawy, jakie wymieniono (brak motywacji, brak ochoty na cokolwiek, zaniedbywanie najprostszych codziennych czynności) wkomponowują się w obraz kliniczny depresji, ale to zbyt mało, by móc postawić taką diagnozę. Obniżone samopoczucie może wynikać m.in. z przesilenia jesienno-zimowego, zmian w pogodzie. Jest to tzw. sezonowe zaburzenie nastroju. Możliwe, że to tylko chwilowy kryzys, który minie. Przez Internet nie da się postawić diagnozy. Jeśli coś Pana/Panią niepokoi w swoim funkcjonowaniu, warto skonsultować się ze specjalistą. Pozdrawiam!

gerse, nie wiem, czy jesteś w relacji z kobietą religijną, czy też to wydumany, hipotetyczny problem. Jeśli tworzysz relację z kobietą, dla której religia, wiara są ważne, to myślę, że bieżące sprawy, problemy powinniście przegadywać ze sobą na bieżąco i szukać drogi porozumienia. Jeśli jest miłość i szacunek, to wierzę, że spotkacie się gdzieś po środku i wszystko Wam uda się poukładać. Jeśli nie jesteś w relacji z kobietą religijną, nie szukaj problemów na zaś. ;-) Zresztą określenie "religijna"/"religijny" jest mocno nieprecyzyjne :) Pozdrawiam i powodzenia!

Pod kodem F20.8 kryje się "schizofrenia innego rodzaju", potocznie nazywana schizofrenią cenestopatyczną. Jest to rodzaj schizofrenii, który charakteryzujący się w obrazie klinicznym przewagą doznań cenestetycznych (wrażeń zmysłowych pochodzących z wnętrza ciała). W przebiegu schizofrenii cenestopatycznej dominują doznania somatyczne, częste są objawy wegetatywne, ruchowe i czuciowe.

Psychopatia, czyli osobowość dyssocjalna to zaburzenie osobowości, które powinno być leczone za pomocą psychoterapii. Najczęściej jednak osoba z taką diagnozą nie chce się leczyć, wypiera problem, a wszystkie swoje niepowodzenia lokuje na zewnątrz, czyli w otoczeniu.

Stres, czyli jakaś obawa bez konkretnego powodu to w rozumieniu psychologicznym lęk. Stany lękowe najczęściej pojawiają się w przebiegu zaburzeń nerwicowych, bo to jest ich objaw osiowy (główny). Czasem jednak lęk może towarzyszyć obniżonemu nastrojowi. Diagnozę może postawić jedynie lekarz psychiatra.

Z pewnym potencjałem intelektualnym się po prostu rodzimy. Jest to inteligencja mierzalna w postaci ilorazu inteligencji za pomocą różnego rodzaju testów inteligencji. Nie wiem, jaki iloraz inteligencji Pan prezentuje, ale to prawda, że poprzez edukację, samorozwój można rozwinąć zasoby osób z niskim IQ, ale też zaniedbując naukę i stymulowanie mózgu można zaprzepaścić wielki potencjał intelektualny u osób z wysokim IQ. Jeśli chce Pan rozwijać kompetencje językowe, ładniej i sprawniej się wysławiać, pomoże Panu czytanie książek, różnego rodzaju gry językowe, np. w dobieranie synonimów (wyrazów bliskoznacznych). Mózg można stymulować poprzez gry dydaktyczne, sudoku, pisanie map myśli, streszczanie tego, co się przeczytało, kalambury, quizy różnego rodzaju. Wszystko zależy od tego, na ile jest Pan zdeterminowany, by poszerzyć swoją wiedzę o świecie. Pozdrawiam i powodzenia!

Witam, czy dotychczas Twój partner dał Ci powody do podejrzliwości? Czy zawiódł Twoje zaufanie? Czy zmienił ostatnio w jakiś sposób swoje zachowanie, np. wychodzi gdzieś często z telefonem? Dlaczego mu nie ufasz i obawiasz się go stracić? Może tutaj wcale nie chodzi o niego, tylko o Twój lęk, że jakaś inna kobieta może mu się spodobać, bo nie wierzysz w swoją atrakcyjność?

Ceny na poleconym outlecie wcale nie są takie niskie. Ja najczęściej kupuję ciuszki dla dzieci w pepco, bo są naprawdę w przystępnych cenach.

Masz zaniżone i niestabilne poczucie własnej wartości, dlatego odsyłam Cię do tekstu z przykładowymi ćwiczeniami na wzmocnienie samooceny: Jak podnieść poczucie własnej wartości? Pozdrawiam i powodzenia!

Twój partner najprawdopodobniej ma zaniżone poczucie wartości, dlatego obawia się, że znajdziesz sobie kogoś lepszego. Nie wierzy, że może Ci się podobać, dlatego kontroluje Cię na każdym kroku i jest zazdrosny o przejawy Twojej niezależności. Nie wiem, czy kończyć ten związek. To powinien być wyłącznie Twój wybór. Jeśli czujesz się ograniczana i tłamszona, koniecznie powiedz o tym swojemu partnerowi. Rozważcie też, czy nie warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty, by popracować nad samooceną. Decyzję, co dalej z tym związkiem, pozostawiam Tobie. Wierzę, że podejmiesz najlepszy dla siebie wybór. Pozdrawiam!

Jeśli był to jakiś test dostępny on line, to wątpię w jego wiarygodność i rzetelność wyników.

Nie szukaj pretekstu do odwołania spotkania. Idź na luzie, bez żadnych oczekiwań. Zaczynasz się oceniać, a skąd wiesz, czy on przypadnie Ci do gustu? To jest Wasze pierwsze spotkanie. Zachowuj się naturalnie, nikogo nie udawaj. W przeciwnym wypadku wyczuje Twoją sztuczność. Bądź prawdziwa i przestań analizować, co on sobie o Tobie pomyśli. Trzymam kciuki za to spotkanie! Powodzenia!

Unikanie kontaktów z ludźmi i lęk przed ludźmi może świadczyć o wielu różnych problemach natury emocjonalnej, np. o socjofobii, lęku społecznym czy jakiś zaburzeniach osobowości. Przez Internet nie można postawić diagnozy. Czy masz możliwość skorzystania z pomocy psychologa/pedagoga szkolnego? Jeśli tak, to proponuję skorzystać z tego typu wsparcia. Pozdrawiam!

Jeśli nakręca Cię cierpienie innych, to możliwe, że masz zaburzenia osobowości (osobowość dyssocjalna), niewykluczone, że połączone z zaburzeniami preferencji seksualnych. Konieczna jest wizyta u lekarza psychiatry i seksuologa. Pozdrawiam!

Możesz zwyczajnie powiedzieć wprost: "Jesteś atrakcyjną kobietą, ale mam zasadę, że nie romansuję w pracy. Nic z tego nie będzie". I tyle. Nie musisz się nikomu bardziej tłumaczyć. Sam decydujesz z kim i kiedy idziesz do łóżka.

Niechlujstwo to jedno, ale tutaj chodzi o jego zdrowie i o to, że martwisz się o jego kondycję. Zaapeluj do partnera, powiedz mu, że nie dbając o siebie, szkodzi swojemu zdrowiu, a przez to skraca własne życie. Mam nadzieję, że jeśli nie ze względu na siebie i swój wygląd, pójdzie do lekarza/dentysty ze względu na Ciebie. Powodzenia!

Rozpoczynasz studia, zatem nic dziwnego, że rozłąka z rodziną i w ogóle wyjazd do innego miasta to dla Ciebie duża zmiana. Twoja tęsknota i płacz może wynikać właśnie z konieczności adaptacji do tej zmiany. Nie poddawaj się jednak na samym początku i nie rezygnuj ze studiów. Są w końcu telefony, Internet, Skype i inne zdobycze cywilizacji, które ułatwiają kontakt na odległość z bliskimi. Wierzę, że z czasem skutki rozłąki będą mniej dotkliwe. A Ty docenisz tym bardziej spotkania z dziewczyną. ;) Pozdrawiam i powodzenia!

Lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego odsyłam do tekstu: Depresja - jak jej zapobiec?

Zachęcam do przeczytania tekstu na ten temat: Jak zwiększyć libido?

Owszem, leki w zaburzeniach osobowości nie są najlepszym sposobem działania, ale czasami są niezbędne. A 3 tygodnie zażywania leków to bardzo krótko. Nie wiedziałeś żadnej poprawy, bo nie miałeś prawa jej zauważyć - lek tak naprawdę nie zaczął jeszcze działać. Leki psychotropowe dają efekty dopiero po 3-4 tygodniach od rozpoczęcia ich zażywania. Tak samo psychoterapia... Jak miała dać jakiekolwiek efekty, skoro ją przerwałeś? Radziłabym poszukać dla siebie wsparcia u dobrego psychoterapeuty. Roczna psychoterapia w Twoim przypadku to minimum. Pozdrawiam i powodzenia!

Polecam przeczytać książkę S. Forward "Toksyczni rodzice". Tyle w temacie ;) Pozdrawiam!

Definicyjnie wszystko się zgadza i opisane objawy można byłoby próbować uzasadniać hebefilią. Jednak przedmówca słusznie zauważył, że sam jesteś jeszcze bardzo młody i niewykluczone, że Twoje preferencje seksualne mogą się zmienić.

Twój partner znalazł sobie w Twojej osobie wygodną przystań - jesteś sprzątaczką, pralką, kucharką. Ma się do kogo w nocy przytulić i jeszcze mu zapewniasz dach nad głową. No po prostu full wypas w pakiecie. Zatem nic dziwnego, że pod groźbą utraty tak komfortowego azylu zdał sobie sprawę, że nie opłaca się odchodzić i chce wrócić. Zastanów się jednak, czy Ty chcesz być z człowiekiem, który Cię nie szanuje i wyzywa. Tak naprawdę to mega toksyczny człowiek, który systematycznie zaniża Twoją samoocenę. Kontynuuj spotkania z psychologiem nie rezygnuj z nich. Mam nadzieję, że wkrótce zdasz sobie sprawę, w jak niewygodny układ z chłopakiem się uwikłałaś i że najlepiej zakończyć tę relację. Pozdrawiam i powodzenia!

Jeśli występuje popęd seksualny, to nie jesteś aseksualna. Odczuwasz potrzeby seksualne, masz popęd, tylko on ni jest ukierunkowany na konkretny obiekt. To trochę tak jakby drzemała w Tobie jakaś siła, energia, ale nie wiesz, w którym kierunku masz zmierzać, jak tą energię wykorzystać. Być może blokada przed realizacją tego popędu wynika z tego, że ukrywasz fakt, iż podobają Ci się kobiety. Gdybyś zaczęła nawiązywać kontakty z kobietami, otwarcie mówiła o swojej homoseksualności, być może łatwiej byłoby Ci wchodzić w bardziej intymne relacje i w końcu zrealizować swoje potrzeby natury seksualnej. Pozdrawiam!

Myślę, że ojciec nie docenia tego, co robisz dla niego i swojego młodszego rodzeństwa. Tak naprawdę zrezygnowałaś ze swojego życia, by pomagać rodzinie. Praca w domu, sprzątanie, opieka nad dziećmi to najbardziej niewdzięczna praca, bo nie dość, że nikt jej nie wynagradza, to jeszcze otoczenie w przeważającej części twierdzi, że Ty przecież nic nie robisz, tylko siedzisz w domu. Bardzo dobrze, że znalazłaś pracę. Nie rezygnuj z niej. Ojciec jest odpowiedzialny za Twoje młodsze rodzeństwo. To na nim spoczywa obowiązek rodzicielskiej opieki nad dziećmi. Przykro, że nie dość, że nie potrafi docenić pomocy najstarszej córki, to już tak szybko po śmierci żony szuka pocieszenia w ramionach innej kobiety. Nie odmawiam mu prawa do bycia kochanym, do miłości, ale nie może zaniedbywać swoich obowiązków jako rodzic. Możesz mu to uświadomić. Pozdrawiam!