mgr Kamila Krocz

Zasadnicza służba wojskowa na razie jest zawieszona i nikogo na siłę nie biorą do wojska. Ma powrócić w bliżej nieokreślonym czasie. Czego konkretnie się boisz? Że odwieszą służbę wojskową? Ze będziesz musiał iść do wojska? Boisz się zjawiska fali w wojsku? Co konkretnie Cię niepokoi?

Zgadzam się z powyższymi argumentami. Związek, w którym jest dość spora różnica wieku, na starcie ma trudniej. Partnerka może mieć obawy, by w całości zaangażować się w relację, myśląc, że Pan nie traktuje tego związku poważnie. Pan natomiast za jakiś czas może zacząć zauważać objawy starzenia się partnerki, co również może być trudne do zaakceptowania dla Pana. To tylko przykładowe, powierzchowne trudności, których jest więcej. Jeśli jednak jesteście ze sobą szczęśliwi, to kibicuję Waszej relacji z całego serca i życzę wszystkiego najlepszego. Pozdrawiam!

Podejrzewam, że wciąż jest Pani na etapie przeżywania żałoby. Strata męża jest niewątpliwie traumatycznym doświadczeniem, które może doprowadzić nawet do rozwoju depresji. Została Pani sama, z mnóstwem obowiązków i bez bliskiej osoby u boku. Jeśli Pani nastrój ciągle będzie się obniżał, proszę rozważyć skorzystanie z pomocy psychologa/psychoterapeuty. Pozdrawiam!

Tkwiłaś w toksycznym związku z chłopakiem, który stosował przemoc fizyczną i psychiczną. Nic zatem dziwnego, że czujesz się emocjonalnie poraniona. Sądzę jednak, że zemsta nie ma najmniejszego sensu. Nie przyniesie ukojenia. Nie pielęgnuj w sobie nienawiści do swojego byłego. Nie kontaktuj się z nim, kompletnie urwij wszelki kontakt, nawet wirtualny i postaraj się mu przebaczyć to, co Ci uczynił. Przebaczenie wyzwoli Cię z wszelkich negatywnych emocji i chęci zemsty. Powinnaś też dać sobie czas, by emocje opadły. Czas jest Twoim sprzymierzeńcem. Wierzę, że spotkasz na swojej drodze dobre osoby (koleżanki, Pani pedagog itp.), które dodadzą Ci siły i wiary w siebie. Pozdrawiam i powodzenia!

Witam! Objawy, jakie Pani opisała mogą wskazywać na nerwicę, o czym świadczą stany lękowe plus objawy somatyczne. Radziłabym skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam!

Wielkość piersi nie decyduje o mniejszych/większych zdolnościach do wykarmienia dzieci. Nawet małe piersi są zdolne do wykarmienia ;) Są też mężczyźni, którym podobają się małe piersi. Możesz oczywiście walczyć ze swoimi kompleksami, robiąc sobie operację plastyczną, ale Twój problem to głównie brak akceptacji swojego ciała takim, jakie jest. Rozważ konsultację u psychologa. Pozdrawiam!

Według mnie ma Pan klasyczne objawy nerwicy, o czym świadczy osiowy objaw - wszechobecny lęk i obawy o własne zdrowie/życie. Farmakoterapia jest ważna, ale w perspektywie postawionej diagnozy niezbędne będzie podjęcie psychoterapii pod okiem dobrego psychoterapeuty. Pozdrawiam i powodzenia!

Kiedyś miałam podobnie, że siadając za kierownicą, stresowałam się. Jestem jednak pewna, że trening czyni mistrza. Im więcej Pani będzie jeździć i przekona się Pani, że jazda autem może przynosić przyjemność, tym szybciej wszelkie lęki ustaną. Jestem pewna, że wkrótce oswoi Pani swoje lęki. Pozdrawiam i powodzenia!

Twój brat jest nieuprzejmy, niegrzeczny i nie zna zasad kultury. Nawet jeśli ma jakieś uwagi co do Twojego wyglądu czy ubioru, to nie jest to powód do wyzwisk i upokarzania. Może zwrócić delikatnie uwagę, że mogłabyś zmienić garderobę itp. Nie reaguj na jego przykre wyzwiska i postaraj się ograniczyć z nim kontakt. Liczę, że praca, którą podejmiesz sprawi, że pewniej staniesz na własnych nogach i uwierzysz w swoje możliwości. Powodzenia i pozdrawiam!

Zastanów się, czy czegoś brakuje Ci w aktualnym związku, skoro rozważasz możliwość "zainteresowania" ze strony innego chłopaka. Jeśli fantazjujesz o przytulaniu i całowaniu innego mężczyzny, to możliwe, że jakieś potrzeby w Twojej aktualnej relacji nie są zaspokajane. Może warto szczerze porozmawiać ze swoim partnerem o swoich oczekiwaniach? Odpowiedz sobie na pytanie, czego pragniesz i czy kochasz swojego chłopka. Pozdrawiam!

Każdy lek działa indywidualnie na każdego człowieka. To, że innym nie pomaga, nie poprawia samopoczucia, nie oznacza, że w przypadku innej osoby też nie zadziała. W pierwszych dniach leczenia należy jednak liczyć się z działaniami niepożądanymi. W ogóle efekty terapeutyczne osiąga się najwcześniej po dwóch tygodniach od rozpoczęcia farmakoterapii. Pozdrawiam!

Jeśli stosunek był zabezpieczony prezerwatywą i nic niepokojącego się podczas współżycia nie stało (prezerwatywa nie zsunęła się, nie pękła), to nie ma powodów do obaw o ewentualną ciążę. Tym bardziej skoro testy ciążowe wyszły negatywne. Proszę czekać na miesiączkę.

W jakim dniu cyklu doszło do współżycia, które ewentualnie mogłoby skutkować ciążą? Jeśli minęło około 12 dni od współżycia, proszę spróbować zrobić test ciążowy.

Ból dróg rodnych to zbyt ogólne określenie. Może być to ból menstruacyjny, przed miesiączką, a równie dobrze może świadczyć o jakimś problemie zdrowotnym. Proszę skonsultować się z ginekologiem. Pozdrawiam!

W opisanej sytuacji nie ma szans na ciążę. Proszę czekać na miesiączkę.

Ma Pani za sobą wiele negatywnych doświadczeń związanych z nieudanymi relacjami z mężczyznami. Nic dziwnego, że skumulowało się w Pani wiele obaw, nieufności, lęków itd. Jeśli czuje Pani, że trudno będzie otworzyć się Pani na nowe relacje, proszę rozważyć rozmowę z psychologiem. Czasem jedna konsultacja potrafi naprawdę dać nadzieję na lepsze jutro ;-) Pozdrawiam i powodzenia!

Czy pamiętasz nazwy leków, jakie zażywałaś? Nie do końca zgadzam się z opinią, że nie potrzebujesz leków, skoro słyszysz głos. Czy jest to Twój wewnętrzny głos, który coś komentuje? Czy jest to głos jakby z zewnątrz, jakby mówił ktoś inny?

Pamiętaj, że nie musisz być terapeutą i powiernikiem tajemnic dla żadnego z rodziców. Współczuję Ci, że stoisz pośrodku ognia walki między matką a ojcem. To naprawdę niekomfortowa sytuacja. W sądzie masz prawo odmówić zeznań. Tak po ludzku mogłabym doradzić, byś poprosiła o rozmowę obojga rodziców i powiedziała im to wszystko, co tutaj napisałaś - jak źle się czujesz, gdy słyszysz ich konflikty, jak sobie wyobrażasz, że musisz wybierać między jednym a drugim i masz konflikt lojalności wobec każdego z nich itd. Może gdy poznają Twoje prawdziwe uczucia, wezmą sobie coś do serca i przynajmniej kłótnie trochę ucichną. Poza tym ktoś słusznie doradził - dla rodziców terapia małżeńska. Pozdrawiam!

Twoim problemem nie jest praca, jaką wykonujesz czy brak "elitarnej" pracy, ale niska samoocena. Niepotrzebnie porównujesz się do innych i Twoje poczucie własnej wartości (i tak nikłe) dodatkowo spada. Każdy ma inną drogę do przebycia. Poza tym żadna praca nie hańbi. Teraz wykładasz towar, ale nie wiesz, jakie furtki otworzą się przed Tobą w przyszłości. Poczytaj sobie, ile sławnych osób, zanim zostali sławni wykonywali różne prace, naprawdę mało elitarne - rozwożąc gazety, zmywając naczynia czy pracując w restauracji jako kelner/kelnerka. Przestań zatem oglądać się na innych i rób swoje. Nieważne, czy będziesz pielęgniarką, prawnikiem, sekretarką, sprzątaczką, ważne, żebyś była szczęśliwa. Realizuj swoje standardy (nie standardy, jakie narzuca Ci otoczenie - mama, tata, rodzeństwo, znajomi itp.), a zobaczysz, że poczujesz się lepiej. Powodzenia!

Rozumiem Pani dylematy, ale jeśli czuje Pani, że podjęła słuszną decyzję, proszę jej nie zmieniać. Myślę, że najlepiej z podopiecznymi być szczerym i powiedzieć po prostu, że odchodzi Pani z tej pracy, że idzie Pani pracować gdzie indziej. Wierzę, że dobre wspomnienia o Pani i tak pacjenci zachowają w swoich sercach. Pozdrawiam i powodzenia!

Ważne, by mieć świadomość, co jest powodem, dla którego boisz się kontaktu z ludźmi. Napisałeś, że zawiodłeś się na kimś w przeszłości, ktoś Cię zranił. Masz za sobą określone doświadczenia, o które jesteś bogatszy. Relacje międzyludzkie to zawsze jest pewne ryzyko. Poświęcasz swój czas, swoje emocje, zaangażowanie, ale nie masz gwarancji, że relacja się powiedzie. Z drugiej jednak strony relacje z innymi nasz wzbogacają, uczą, kształcą. Nawet jeśli relacja po jakimś czasie zaniknie, to jednak zawsze coś w nas pozostanie. Więcej odwagi i do dzieła. Jeśli jednak masz w sobie duży lęk i obawy przed kontaktami z innymi ludźmi, rozważ konsultację u specjalisty. Pozdrawiam i powodzenia!

Bezsenność może być objawem wielu rozwijających się problemów natury emocjonalnej. Przytoczone przez Panią symptomy mogą świadczyć np. o zaburzeniach nerwicowych. Przez Internet nie można postawić diagnozy, dlatego zachęcam Panią do konsultacji u specjalisty. Pozdrawiam!

Książka to dobry pomysł. Tytuł dobierz już sama, najlepiej znasz tego księdza :)

Złote kolczyki najlepiej wybierać w sklepach jubilerskich. Masz pewność, że nie kupujesz podróbki.

Jesteś 15-latką, więc wiele objawów może świadczyć o dojrzewaniu. Z drugiej jednak strony, jeśli obserwujesz u siebie dużo różnych objawów, których wcześniej u siebie nie dostrzegałaś i powodują one u Ciebie dyskomfort psychiczny, to warto skonsultować się z psychologiem w celu rozmowy. Jeśli nie masz możliwości skorzystania z pomocy psychologa, porozmawiaj o swoich dolegliwościach z kimś bliskim, komu ufasz i wiesz, że Cię zrozumie. Może być to siostra, przyjaciółka, mama. Sama szansa "wygania się" często przynosi ulgę i daje poczucie, że nie jest się z problemem samemu. Pozdrawiam i powodzenia!