GRZEGORZ222G

Jednym z dotkliwych działań nieporządanych brania NEUROLEPTYKÓW jest uciekanie gałek oczu. Na samym początku pojawiają się: światła, kraty, a potem jakby ktoś na ciebie gadał itd. Powodóją one wtedy psyhozę.

W mediach i nie tylko, bo można mieć wirtualne studio nawet na komputer pc i smartwon, można powiększyć penisa pluginami do tego przeznaczonymi. Jest to oprogramowanie firmy STEINBERG, tylko że nie znajdziecie wszystkiego w INTERNECIE, ponieważ jest to ukrywane. Ludzie mediów powiększają sobie: pochwę, piersi i penisy na każdą okazję, tak żeby mieć jak najlepsze doznania żyjądz w rozwiązłości. Nie którzy rerzyserzy używają programów: CUBASE i CAKEWALK,czyli SONARA. Wystarczy mieć do niego wszystkie pluginy - napisane też przez siebie i hulaj dusza, piekła niema.

Ludzie, którzy mają SHIZOFRENIĘ są gożej traktowani przez ŻYDÓW. Pan ANDRZEJ JANIK, który jest ŻYDEM, a stąd to wiem, że mu waliłem konia, w ZAKŁADZIE DLA NIEWIDOMYCH W LASKACH aż do wytrysku, a on był już wtedy obrzezany chce, żeby wszystkim ludziom źle odbierała telewizja. Kupiłem duży telewizor, a przez jego podpowiedzi odbiera, jak mały. Przez PANA ANDRZEJA JANIKA - ŻYDA z LIPOWCA WARMINSKIEGO ludzie z telewizji nie chcą dać cyfrowego dźwięku. Jemu odbiera dobrze, a nam wszystkim ma odbierać źle. Dostał studio, to niech ustawia sobie fonię , a prawda, przecież on mniewidzi i ustawia mu wszystko jego siostra, pod swoje preferęcje słuchowe. On zdrowy, to mu wszystko ustawiają, żeby jego telewizor odbierał lepiej od naszego, bo w telewizorach niema pełnozakresowych korektorów; żeby dodać lub ójąć jakąś częstotliwość.

Najlepiejw 2016 roku starzystka w ciechanowie: "Mam ELEKTROSTYMULACJĘ na sobie, i mam go w dupie". Czyli chodzi o to, że bezprzewodowa ELEKTROSTYMULACJA jest dla lekarzy i dlatego lekarze mówią, że bezprzewodowo leczyć prądem się nie da. Padło to, gdy podpisywałem wypis: "Mam elektrostymulację na sobie i mam go w dupie".

Dosyć dawno leżałem na oddziale dziewiątym szpitala wojewódzkiego w ciechanowie, czyli na oddziale psyhiatrycznym. Personel tego oddziału jest, i był zaaferowany oglądaniem telewizji w dyżórce, że jeden z pacjętów wniósł dwa kamienie na oddział, schował je w skarpecie i rozciął nimi głowę dwóm pielęgniarkom. Moim zdaniem powinien wejść zakaz oglądania telewizji i słuchania radia w dyżórkach pielęgniarskich, ponieważ personel wtedy jest zaaferowany sobą, czyli telewizją, słuchaniem radia i siedzeniem przy kawie i ciastkach.

Wczoraj PAN MINISTER ZBIGNIEW ZIOBRO zapowiedział, że będą zaostrzone kary za morderstwo. Czy w związku z tym rozbudóją REGIONALNY OŚRODEK PSYHIATRII SĄDOWEJ, bo kiedyś; i to nie raz, leżałem z mordercami, którzy chcięli mnie zamordować za chrapanie. Są trzy stopnie zabezpieczenia. Kilka lat przestępca leży w ROPS. Następnie jest przenoszony na szóstkę, a następnie na trójkę. W gostyninie, gdzie się tak postępóje padało do sanitariusza w nocy: "nas jest trzech, a ty jesteś jeden". Morderca, który wie, że będzie leżał do końca życia w szpitalu psyhiatrycznym, ponownie zamordóje pacjęta, bo i tak już nie będzie w ZAKŁADZIE KARNYM. Powinnien zostać rozbudowany REGIONALNY OŚRODEK PSYHIATRI SĄDOWEJ, w którym; z tego co mi ktoś mówił, jest sześćdziesiąt cztery miejsca. Ja się boję leżeć w GOSTYNINIE ZALESIE z mordercami, bo mogę wrócić w kófrze.

Gdy pierwszy raz leżałem w szpitalu psyhiatrycznym w KOBIERZYNIE w KRAKOWIE to żona TOMASZA MAJKA - BOŻENA BUKOWIEC-MAJKA, ta która mówi na mój temat nie prawdę, mówiła: "Niech będzie przklęty, kto cie z płodził smrodzie".

Nazywam się GRZEGORZ PRYMAK i jestem chory na SHIZOFRENIĘ PARANOIDALNĄ. Żona TOMASZA MAJKA- znanego dziennikarza z POLSKIEGO RADIA, oskarżyła mnie przed laty i powtarza to wciąż, że: "ON NIE POZNAJE LUDZI", "NIE ROZUMIE SŁOWA NIE", "ON NIEWIE CO SIĘ WOKÓŁ NIEGO DZIEJE". Jest to jej kłamstwo, bo ja wiem co się wokół mnie dzieje, ponieważ mam słuch,, choć nie widzę. Rozumiem słowo nie i rozpoznaję ludzi po głosie, tych których znam. Swoją rodzinę poznaję itd. Ona kłamie pod: ABORCJĘ i EUTANAZJĘ, bo z obu dobre pieniądze. Oskarżyła ona mnie również o UPOŚLEDZENIE UMYSŁOWE, a ja mam od początku leczenia psyhiatrycznego stwierdzoną SHIZOFRENIĘ PARANOIDALNĄ. Ja posiadam historię swojej choroby, a nie ona i SPECJALNY OŚRODEK DLA DZIECI NIEWIDOMYCH I SŁABOWIDZĄCYCH w KRAKOWIE, mieszczący się na TYNIECKIEJ w tym mieście. Wyszedłem dzisiaj na miasto, to ktoś zaczął gadać, "że dopiero teraz z rozumiał słowo nie", a rozumiałem.

Jeżeli chodzi o NEUROLEPTYKI, które są powszechnie stosowane, to na każdego człowieka działają różnie. W zależności od substancji czynnej. Ja po ABILIFY wariowałem, miałem wielomocz, zaparcia, skórcze w bokach i plecach. Warto czytać ulotki dołączone do opakowania, ponieważ wiesz, co może cię spotkać po zażyciu danego specyfiku. Po w prowadzeniu danego leku na rynek i późniejszej jego refundacji, są nadal dopracowywane NEUROLEPTYKI, ponieważ kiedyś po HALOPERIDOLU był ZESPÓŁ POLETA, a teraz jest DYSONIA. Nawet ulotka i opakowanie jest trochę inne. Po ARYPIPRAZOLU - ABILIFY, LURAZYDONIE - LATUDA i KSEPLIONIE - PALIPERIDON możesz umerzeć, co jest napisane w punkcie czwartym tych leków, czyli działania nie porządane, a żaden lekarz nie da ci stó procentowej pewności, że tak się nie stanie. Ja jestem za leczeniem SHIZOFRENI MEDYCYNĄ KWANTOWĄ, która jest skuteczniejsza od leków, o czym można poczytać w sieci i nie tylko.

Ja nie potrzebóję powiększenia penisa, ale w polskich mediach, łącznie z RADIO MARYJA i TV TRWAM dziennikarze, dziennikarki, rerzyserzy i rerzyserki powiększają lub pomniejszają sobie swoje narządy rodne i piersi, żeby mieć na każdą okazję metodami kwantowymi. Są one nawet napisane na komputer pc. W sieci raczej ich nie znajdziecie, ale w większości studiów, a jak pójdziecie na AKUSTYKA na TYNIECKĄ w KRAKOWIE, to może nauczyciel od tego kierunku wam je przegra, bo za moich czasów przegrywał, jeden i drugi po pięćdziesiąt zł. od programu.

Ja mam SHIZOFRENIĘ PARANOIDALNĄ i od pewnego czasu nie mogę spokojnie posłuchać: Panoramy, wiadomości i innych serwisów informacyjnych emitowanych w mediach. Pani MARTA KIELCZYK, DANUTA HOLECKA i inni prezenterzysą zszybszani nażywo prądem z nadajnika tehnicznego dla PANA ANDRZEJA JANIKA, który dostał od TVN małe studio wraz z tehnologiami kwantowymi. Są prezenterki w mediach brudne w kroku, bo rerzyszerzy doprowadzają je prądem z nadajnika tehnicznego napisanego przez firmę STEINBERG na komputer. Są to "wielkie gwiazdy" z mediów, o których nie można nic powiedziedź, bo zostaniesz z niszczony. A jeszcze jedna sprawa! Wszyscy niewidomi w POLSCE jesteśmy pominięci PANEM PRZEMYSŁAWEM ROGALSKIM z ŁODZI, do tego, żeby być w mediach. W tych czasach siedzi się w swoim domu, a dzięki mikrofonom laserowym i kamerom laserowym, też w formie programów można być słyszalnym i widzianym w mediach. WIdzi się tylko PANA PRZEMYSŁAWA ROGALSKIEGO w nich, bo ZAKŁAD dla NIEWIDOMYCH W LASKACH go w nich widzi. Wszyscy niewidomi zostaliśmy tym PANEM z ŁODZI pominięci. Obn to ktoś, amy wszyscy b. Powinno być, że ten kto jest wykształcony z ludzi niewidomych, i kto chce być w mediach - być w mediach. PAN ROGALSKI za jedno słowo, chciał trzysta tysięcy, a wtedy do LASEK trafi sprzęt studyjny z najwyższego szczebla. Do mnie od jednego z wychowawców z LASEK padło: "dla LASEK, co innego".

W SHIZOFRENI PARANOIDALNJ chorzy przeżywają lęk. Nie mówi się o tym, że chorym wysyła się FALE STRACHU, z nadajnika technicznego. Gdy ktoś to robi, to chory boi się oglądać telewizję, lub słuchać radia.

Jak mają NEUROLEPTYKI poprawiać pamięć, skoro po moim z twierdzeniu w INSTYTUCIE PSYHIATRII i NEUROLOGII, w zabiegowym, że leki obniżają zdolność uczenia się, lekarka odpowiedziała mi: "To chodzi o to, żeby była obniżona zdolność uczenia się".

Z tego co zauważyłem, w SHIZOFRENI PARANOIDALNEJ, bardzo ważmną rolę odgrywa pamięć, ponieważ nawet, gdy się coś zaplanóje, to muzg nie pamięta, tego co było za planowane. Przeczyta się jedną stronę, a już po kilku słowach nie pamięta się tego, co się czytało wcześniej. Risperidon nie poprawia pamięci, a psyhiatrzy pięknie piszą, że jest inaczej. Po nowych NEUROLEPTYKACH, ma się wielomocz, że biegasz do łazienki co sześć minut, zaparcia, skurcze w bokach i plecach, itd; nawet możesz po nich umrzeć.

Ja też choróję na shizofrenię paranoidalną i przez STEFANA W jestem przegrany, tak jak wszyscy ludzie chorzy na SHIZOFRENIĘ PARANOIDALNĄ. Zawsze, gdy się coś złego wydarzy, dziennikarze mówią: "Nie oficjalnie wiadomo, że leczył się psyhiatrycznie". Nie toleróje nas społeczeństwo. Dlaczego więc nie pokarze ludzi chorych psyhicznie, którzy się leczą i nie odwalają numerów. Nigdy nie pokaże się SHIZOFRENIKA, który normalnie funkcjonóje w społeczeństwie i nie zagraża. Ja nie życzę śmierci nikomu.

Biorę RISPERIDON - RISPERON od prawie sześciu lat i nie poprawia mi pamięci. Jest to substancja, która zamula muzg, a nie poprawia zdolności poznawczych. Po za tym uciekają po nim gałki oczne, co powodóje prawdziwy napad psyhozy. Można powiedziedź, że po NEUROLEPTYKACH w fazie działania działań nie porządanych, ma się psyhozę.

◾ terapia informacyjno – falowa to wysoce efektywna metoda dla większości chorób psychicznych, ◾ łączy w sobie bogate doświadczenie i tradycje starowschodnich medytacji ze współczesnymi osiągnięciami elektroniki, ◾ efektywna stymulacja reakcji obronnych, normalizacja statusu odpornościowego, przyspieszenie procesów regeneracji w organizmie, ◾ może być wykorzystywana łącznie z innymi metodami fizjoterapeutycznymi, szczególnie z laseroterapią, farmakoterapią, wielokrotnie wzmacniając efekty ich zastosowania, ◾ to więcej niż dwudziestopięcioletnie doświadczenie w praktycznym wykorzystaniu w medycynie.

Jedną z poważniejszych chorób, które udało się wyleczyć metodą Żenni jest – mózgowe porażenie dziecięce. W roku 2000 zarejestrowano Stowarzyszenie w Celu Leczenia Mózgowego Porażenia Dziecięcego ARKA z siedzibą w Kraśniku, którego celem jest obecnie rehabilitacja i leczenie dzieci poprzez promocję nowoczesnych metod z wykorzystaniem prądów do stymulacji centralnego układu nerwowego oraz leczenie narządów wewnętrznych: tarczycy, żołądka, wątroby, trzustki itp.

Według jednej z terapeutek P. Małgorzaty Łuc, na podstawie danych z badań pacjentów w wieku 39-75 lat można stwierdzić, że u 73% terapia dała pozytywny efekt i pacjenci uznali metodę Żenni za skuteczną, przewyższającą inne metody, w tym farmakologiczne. Przy schorzeniach tarczycy u 66% stwierdzono już po 3 stymulacjach poprawę udokumentowaną diagnozą USG, tomografią komputerową oraz badaniami endokrynologicznymi. Według dr Mieczysława Bąkowskiego ze Studia Promocji Zdrowia w Płocku – Efekty są spore, choć nie natychmiastowe, jednak terapia metodą Żenni jest bardzo dobrą alternatywą dla terapii chemicznej. Metoda Żenni okazała się skuteczna w przypadkach takich chorób, jak: · zaburzenia tarczycy, zapalenie trzustki, wątroby, wrzody żołądka, · schorzenia pęcherza i nerek, · torbielowatość, endometrioza i zaburzenia menstruacyjne, · Hashimoto Graves-Basedowa, · porażenie mózgowe, nerwica, lęki i depresja, zaburzenia snu, astma, · stany po wylewie, · choroba Parkinsona, · żylaki, zwyrodnienia i bóle stawów, zespoły bólowe narządów i mięśni, · infekcje i osłabienie układu immunologicznego, alergie, obrzęki, · jaskra, zapalenie spojówek, zmęczenie oczu, migreny, · zaburzenia krążenia tętniczego i limfatycznego, · guzki. · Ponadto zwiększa szansę na całkowite wyleczenie zmian nowotw

W 1991 roku Viktor Żenni opatentował metodę elektrostymulacji organizmu otrzymując tytuł Doktora Nauk prestiżowego Colombo University. Podczas pobytu w Australii zainspirował się lekturą amerykańskiego neurochirurga Richarda Bergiana poświęconą funkcjonowaniu mózgu. Doktor V.Żenni posługuje się aparatem wykorzystywanym w fizykoterapii. Zmodyfikował metodę podobnie jak sam aparat wykorzystując do terapii diadynamiczne prądy Bernarda mające niską częstotliwość oraz prąd galwaniczny. W efekcie terapii zostaje pobudzony układ nerwowy co w konsekwencji powoduje wzmożoną aktywność organizmu i daje dobre efekty terapeutyczne - jak sam o tym pisze. Na metodę powinny zwrócić również uwagę osoby cierpiące na dysfunkcje mózgu na skutek wypadku lub choroby. Metodą Zenni wspomaga się rehabilitację DZIECI Z PORAŻENIEM MÓZGOWYM !!! Zainteresowanych rodziców lub osoby pracujące zawodowo z maluszkami zapraszam do bezpośredniej rozmowy z nami lub z dr. Żenni. ''Metoda elektrostymulacji wg Viktora Żenni wyróżnia się możliwościami zastosowania w terapii chorób przewlekłych, chorób tzw. cywilizacyjnych i profilaktyce zdrowotnej, czyli w obszarach braku skuteczności leczenia farmakologicznego lub jako metoda wspomagająca – wyjaśnia dr B. Antosik''

Elektrostymulacja metodą Zenni jest terapią bezpieczną dla pacjenta, a aparaty, które służą do jej wykonywania, posiadają certyfikaty EU bezpieczeństwa urządzeń medycznych. Metoda ta polega na aktywowaniu systemu immunologicznego doprowadzając do ustąpienia choroby poprzez likwidację jej przyczyny. To dlatego, że dzięki elektrostymulacji przywracamy naturalne potencjały elektryczne w komórkach i stymulujemy procesy naprawcze w narządach wewnętrznych, gruczołach wydzielania wewnętrznego i układzie nerwowym. Dzieje się tak, ponieważ komórki naszego ciała wymagają ciągłej stymulacji bioelektrycznej, a bez przepływu bodźców elektrycznych nasz organizm nie może funkcjonować. Stymulując odpowiednio narządy, usprawniamy procesy elektrochemiczne zachodzące między mózgiem a gruczołami dokrewnymi. Poprawiając przemianę materii oraz krążenie krwi i limfy niwelujemy procesy zapalne i obrzęki w tkankach. Dlatego elektrostymulacja Metodą Zenni poprawia i normalizuje wydzielanie hormonów przysadki, tarczycy, nadnerczy, trzustki i gonad, modeluje funkcjonowanie układu odpornościowego i pobudza procesy regeneracji komórek w całym organizmie. Metodę tę skutecznie stosuje się w terapii chorób przewlekłych, cywilizacyjnych oraz profilaktyce zdrowotnej, tam gdzie farmakologia jest nieskuteczna, ale także jako metoda wspomagająca. Dzięki tym zabiegom setki chorych uniknęło operacji chirurgicznej, która nie jest obojętna dla zdrowia i może wiązać się z pewnymi powikłaniami. Metoda Zenni okazuje się szczególnie skuteczna: •TARCZYCA - NADCZYNNOŚĆ, NIEDOCZYNNOŚĆ, WOLE, TORBIELE, GUZKI, HASHIMOTO, BASEDOW, PLUMMER •ZAPALENIE TRZUSTKI, WĄTROBY, ŚLEDZIONY, ŻOŁĄDKA (REFLUKS, WRZODY) JELIT, PĘCHERZA I NEREK (NIEWYDOLNOŚĆ), PRZEROST PROSTATY •CHOROBY KOBIECE, BEZPŁODNOŚĆ, MIĘŚNIAKI, GUZKI, TORBIELE NA NARZĄDACH RODNYCH, NARZĄDACH WEWNĘTRZNYCH I PIERSIACH ORAZ NADŻERKI I ENDOMETRIOZA •ASTMA OSKRZELOWA, ALERGIA, OBTURACYJNA CHOROBA PŁUC, OCZYSZCZANIE •ZABURZENIA KRĄŻENIA, ŻYLAKI, ZAKRZEPICA, ZANIK MIĘŚNI, PÓŁPASIEC, JASKRA, NERW WZROKOWY, USZKODZENIA MIĘŚNI I ŚCIĘGIEN •DEPRESJA, NERWICA, LĘKI, MIGRENA, ZAPALENIE ZATOK, PO UDARACH •SM (STWARDNIENIE ROZSIANE) ORAZ PARKINSONIZM •BÓLE KRĘGOSŁUPA (ZWYRODNIENIA, UBYTKI, TORBIELE), NERWOBÓLE, ZAPALENIE STAWÓW, CHOROBY ZWYRODNIENIOWE ORAZ PO ZŁAMANIACH •ZWIĘKSZA SZANSE NA WYLECZENIE ZMIAN NOWOTWOROWYCH Dobrze działa także w: * Zaburzeniach hormonalnych * Porażeniu mózgowym * Zaburzeniach snu * Infekcjach, osłabieniu układu odpornościowego * Miażdżycy * Zaćmie * Zmęczeniu oka * Zapaleniu spojówek * Zaburzeniach krążenia limfatycznego * Chorobach serca * Hemoroidach * Ostrodze piętowej i haluxach * Demencji i schizofremii * Problemach z uszami * Chrapaniem * Rwie kulszowej * Stanach pooperacyjnych * Otyłości endogennej * Nadciśnieniu * Wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego * Stanach po wylewie i udarze * I wielu innych...

Bezprzewodowa MEDYCYNA KWANTOWA, z nadajnika technicznego, jest tajemnicą służby zdrowia. Pielęgniarki w jednym ze szpitali na MAZOWSZU czekały tylko na orgazm, bo miały go jeden za drugim. Były zaaferowane oglądaniem telewizji w dyżórce, a pacjent je w ogóle nie obchodzi. Gdy mówi się do PSYHIATRY, o ELEKTROSTYMULACJI, to beszczelnie przekręca on na ELEKTROWSTRZĄSY. To samo z FRILIFONOWĄ MIKROFALOWĄ TERAPIĄ REZONANSOWĄ. Lekarz mówi tylko o obrazowaniu nią, a gdy się powie, że chodzi o terapię, tosłyszy się od niego: "Ale my tego nie mamy".... Gdy w mediach mówi się przy profesorze psyhiatrii o bezprzewodowej MEDYCYNIE KWANTOWEJ, to on mówi po za anteną: "że tego dla ludzi nigdy nie będzie". Od innego PANA PROFESORA usłyszałem: "kiedyś było dla profesorów, teraz może być dla nich. W innym szpitalu w dyżórce powiedziano: "My mamy za darmo, a czuby niech kupóją". Prosto to udowodnić, że da się nadawać w rezonansie magnetycznym, bo gdy odpowiednio odwróci się bieg prądu o 180 stopni, to prąd zaczyna płynąć w odwrotną stronę i urządzenie wtedy nadaje, bo nie podpinają w komorze REZONANSU MAGNETYCZNEGO do niego. O biologicznym sprzężeniu zwrotnym usłyszałem że: "nie będzie refundowany, bo nie będzie".

Jeden z PROFESORÓW na temat leczenia ludzi chorych psyhicznie powiedział: "Lekami jest najtaniej i najłatwiej". Dlatego nie chcą nas chorych leczyć medycyn ą kwantową.

Abilify Spis treści Działanie Wskazania Przeciwwskazania Środki ostrożności Ciąża i laktacja Działania niepożądane Interakcje Dawkowanie Uwagi Działanie Lek przeciwpsychotyczny. Arypiprazol wykazuje skojarzone działanie częściowo agonistyczne w stosunku do receptora dopaminowego D2 i serotoninowego 5-HT1a oraz antagonistyczne w stosunku do receptora serotoninowego 5-HT2a. W warunkach in vitro wykazuje silne powinowactwo do receptorów dopaminowych D2 i D3, serotoninowych 5-HT1a i 5-HT2a oraz umiarkowane powinowactwo do receptorów dopaminowych D4, serotoninowych 5-HT2c i 5-HT7, a także adrenergicznych α-1 i histaminowych H1. Arypiprazol wykazuje także umiarkowane powinowactwo do miejsc wychwytu zwrotnego serotoniny, nie wykazuje natomiast istotnego powinowactwa do receptorów muskarynowych. Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając Cmax w ciągu 3-5 h. Biodostępność wynosi 87%. Spożywanie posiłków o dużej zawartości tłuszczu nie wpływa na farmakokinetykę arypiprazolu. W stężeniach terapeutycznych arypiprazol i dehydroarypiprazol (aktywny metabolit) wiążą się w ponad 99% z białkami surowicy, głównie z albuminami. Arypiprazol jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie, przy udziale enzymów CYP3A4 i CYP2D6. W stanie stacjonarnym aktywny metabolit - dehydroarypiprazol, stanowi ok. 40% AUC arypiprazolu we krwi. Arypiprazol jest wydalany głównie w postaci metabolitów z moczem - 27% i kałem - 60%. T0,5 wynosi ok. 75 h u pacjentów o podwyższonej aktywności CYP2D6 i ok. 146 h u pacjentów o obniżonej aktywności CYP2D6. Wskazania Leczenie schizofrenii u dorosłych i u młodzieży w wieku 15 lat i starszej. Leczenie epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I oraz w zapobieganiu nowym epizodom maniakalnym u dorosłych, u których występują głównie epizody maniakalne i którzy odpowiadają na leczenie arypiprazolem. Leczenie epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I u młodzieży w wieku 13 lat i starszej, w leczeniu trwającym do 12 tyg. Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Środki ostrożności Podczas leczenia przeciwpsychotycznego kliniczna poprawa stanu pacjenta może nastąpić w ciągu kilku dni do kilku tygodni. Przez cały ten czas pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją. Pacjentów poddawanych leczeniu przeciwpsychotycznemu należy monitorować pod kątem zachowań samobójczych. U młodszych pacjentów (poniżej 18. rż) ryzyko samobójstwa utrzymuje się po pierwszych 4 tyg. leczenia. Arypiprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową (zawał serca lub choroba niedokrwienna w wywiadzie, niewydolność serca lub zaburzenia przewodzenia), chorobą naczyń mózgu, w stanach predysponujących do niedociśnienia (odwodnienie, zmniejszenie objętości krwi krążącej i leczenie lekami przeciwnadciśnieniowymi) lub nadciśnienia tętniczego, w tym postępującego lub złośliwego. Ze względu na ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE) przed rozpoczęciem oraz w czasie leczenia preparatem należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE i wdrożyć odpowiednie środki zapobiegawcze. Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych późnych dyskinez należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku. Objawy takie mogą czasowo nasilić się lub nawet wystąpić dopiero po odstawieniu leku. W pediatrycznych badaniach klinicznych z zastosowaniem arypiprazolu obserwowano akatyzję oraz parkinsonizm. W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych innych zaburzeń pozapiramidowych, należy rozważyć zmniejszenie dawki oraz wprowadzenie ścisłej kontroli klinicznej. W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS) bądź niewyjaśnionego pochodzenia wysokiej gorączki, bez innych objawów NMS, należy przerwać leczenie wszystkimi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym także arypiprazolem. Arypiprazol należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów, u których w przeszłości występowały napady drgawek lub u których występują choroby wiążące się ze skłonnością do takich napadów. U pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z chorobą Alzheimera, leczonych z zastosowaniem arypiprazolu, występowało zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (częstość zgonów u pacjentów leczonych arypiprazolem - 3,5%, w grupie placebo - do 1,7%); większość zgonów wydawała się być związana albo z chorobami układu krążenia (np. niewydolność serca, nagłe zgony) albo z chorobami infekcyjnymi (np. zapalenie płuc). U pacjentów w podeszłym wieku odnotowano występowanie działań niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego (np. udar, przejściowe napady niedokrwienia) w tym o przebiegu zakończonym zgonem. Preparat nie jest wskazany w leczeniu psychoz związanych z demencją. Pacjenci leczeni jakimikolwiek lekami przeciwpsychotycznymi, włącznie z arypiprazolem, powinni być obserwowani czy nie występują u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe związane z hiperglikemią (takie jak nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie); pacjenci z cukrzycą lub czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy powinni być regularnie monitorowani co do pogorszenia kontroli glikemii. U młodzieży z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym należy kontrolować przyrost masy ciała w trakcie leczenia - jeśli przyrost masy ciała jest znaczący klinicznie należy rozważyć zmniejszenie dawki. Zaburzenia kurczliwości mięśniówki przełyku i aspiracja są związane z leczeniem przeciwpsychotycznym, w tym arypiprazolem - lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc. U pacjentów przyjmujących preparat notowano przypadki patologicznego uzależnienia od hazardu, niezależnie od tego, czy ci pacjenci w przeszłości uprawiali hazard. Pacjenci, którzy w przeszłości byli uzależnieni od hazardu mogą być narażeni na większe ryzyko wystąpienia tego działania i należy ich szczególnie monitorować. Pomimo wysokiej częstości współistnienia zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I oraz zespołu ADHD, dane dotyczące bezpieczeństwa jednoczesnego stosowania preparatu oraz stymulantów są bardzo ograniczone - należy zachować wyjątkową ostrożność w razie podawania tych leków jednocześnie. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadką, wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy. Ciąża i laktacja Lek nie może być stosowany w okresie ciąży, chyba że spodziewane korzyści wyraźnie przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Noworodki narażone na działanie leków antypsychotycznych (w tym arypiprazol) w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić działania niepożądane, w tym zaburzenia pozapiramidowe i (lub) objawy odstawienne, które po porodzie mogą różnić się ciężkością przebiegu oraz czasem trwania. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Arypiprazol przenika do ludzkiego mleka - pacjentka nie powinna karmić piersią podczas stosowania arypiprazolu. Działania niepożądane Często: niepokój (zwłaszcza ruchowy), bezsenność, lęk, zaburzenia pozapiramidowe, akatyzja, drżenie, zawroty głowy, senność, uspokojenie, ból głowy, nieostre widzenie, niestrawność, wymioty, nudności, zaparcia, zwiększone wydzielanie śliny, zmęczenie. Niezbyt często: depresja, tachykardia, ortostatyczne spadki ciśnienia krwi. U wrażliwych pacjentów w ciągu pierwszych kilku dni leczenia mogą wystąpić objawy dystonii (długotrwałe nieprawidłowe skurcze grup mięśni). Chociaż objawy te mogą występować po zastosowaniu małych dawek, występują częściej i o większej ciężkości podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych pierwszej generacji w dużych mocach i większych dawkach. Obserwowano zwiększone ryzyko ostrej dystonii u mężczyzn i młodszych grup wiekowych. Do działań niepożądanych leczenia przeciwpsychotycznego i również notowanych podczas leczenia arypiprazolem, należą złośliwy zespół neuroleptyczny, późne dyskinezy, napady drgawek, działania niepożądane dotyczące krążenia mózgowego i zwiększona śmiertelność u pacjentów w podeszłym wieku z demencją, hiperglikemia i cukrzyca. Dzieci i młodzież. Schizofrenia u młodzieży w wieku 15 lat i starszej: częstość występowania i rodzaj działań niepożądanych były podobne do występujących u dorosłych, z wyjątkiem następujących działań niepożądanych zgłaszanych częściej u nastolatków: bardzo często: senność/sedacja i zaburzenia pozapiramidowe; często: suchość w jamie ustnej, zwiększony apetyt, niedociśnienie ortostatyczne. U młodzieży 13-17 lat ze schizofrenią obserwowano występowanie niskich stężeń prolaktyny - u ponad 25% dziewcząt (<3 ng/ml) i ponad 45% chłopców (<2 ng/ml). Epizody maniakalne w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu I u młodzieży w wieku 13 lat i starszej: częstość występowania i rodzaj działań niepożądanych były podobne do występujących u dorosłych, z wyjątkiem następujących działań niepożądanych: bardzo często: senność (23%), zaburzenia pozapiramidowe (18,4%), akatyzja (16%) i zmęczenie (11.8%); często: ból w górnej części brzucha, zwiększenie częstości akcji serca, zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, drżenie mięśni oraz dyskineza. Następujące działania niepożądane miały prawdopodobnie związek z zastosowaną dawką: zaburzenia pozapiramidowe (częstość występowania dla dawki 10 mg wynosiła 9,1%, dla dawki 30 mg 28,8%, dla placebo 1,7%) i akatyzja (częstość występowania dla dawki 10 mg wynosiła 12,1%, dla dawki 30 mg 20,3%, dla placebo 1,7%). Średnie zmiany masy ciała u młodzieży z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I po 12. oraz 30. tyg. wynosiły odpowiednio dla arypiprazolu 2,4 kg oraz 5,8 kg, a dla placebo 0,2 kg oraz 2,3 kg. W populacji dzieci i młodzieży senność oraz zmęczenie obserwowano częściej u pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, w porównaniu do pacjentów ze schizofrenią. W populacji dzieci i młodzieży z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym (10-17 lat), leczonych do 30 tyg., przypadki małego stężenia prolaktyny w surowicy stwierdzono u 28% dziewcząt (<3 ng/ml) i 53,3% chłopców (<2 ng/ml). Następujące działania niepożądane po wprowadzeniu do obrotu (częstość nieznana): leukopenia, neutropenia, trombocytopenia, reakcje alergiczne, (np. reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy w tym obrzmienie języka, obrzęk języka, obrzęk twarzy, świąd lub pokrzywka), hiperglikemia, cukrzyca, kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy, śpiączka cukrzycowa, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, anoreksja, hiponatremia, nadmierne pobudzenie, nerwowość, patologiczne uzależnienie od hazardu, próby samobójcze, myśli samobójcze i dokonane samobójstwa, zaburzenia mowy, złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS), drgawki typu grand mal, zespół serotoninowy, wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu, nagła niewyjaśniona śmierć, zatrzymanie akcji serca, torsades de pointes, bradykardia, omdlenia, nadciśnienie, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (w tym zator płucny i zakrzepica żył głębokich), skurcz części ustnej gardła, skurcz krtani, zachłystowe zapalenie płuc, zapalenie trzustki, dysfagia, dyskomfort w obrębie jamy brzusznej, dyskomfort w obrębie żołądka, biegunka, niewydolność wątroby, żółtaczka, zapalenie wątroby, zwiększona aktywność AlAT, AspAT, GGT, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, wysypka, reakcje fotoalergiczne, łysienie, nadmierne pocenie się, rabdomioliza, bóle mięśniowe, sztywność, noworodkowy zespół odstawienny, nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, priapizm, zaburzenia regulacji temperatury ciała (np. hipotermia, gorączka), bóle w klatce piersiowej, obrzęk obwodowy, zwiększona aktywność fosfokinazy kreatynowej, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, wahania stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia glikozylowanej hemoglobiny.<br /> Interakcje Ze względu na antagonistyczne działanie na receptor adrenergiczny α1, arypiprazol może nasilać działanie niektórych leków przeciwnadciśnieniowych. Ze względu na pierwotne działanie arypiprazolu na o.u.n., należy zachować ostrożność, jeśli arypiprazol jest przyjmowany razem z lekami działającymi na o.u.n. wywołującymi zbliżone działania niepożądane (takie jak sedacja) lub alkoholem. Ostrożnie stosować z lekami, które powodują wydłużenie odstępu QT lub zaburzenia elektrolitowe. Antagonista receptora H2 - famotydyna zmniejsza szybkość wchłaniania arypiprazolu, jednak działanie to nie ma znaczenia klinicznego. Arypiprazol jest metabolizowany na wiele sposobów, w tym przez enzymy CYP2D6 i CYP3A4. Nie jest jednak metabolizowany przez enzymy z grupy CYP1A, a więc nie jest konieczne stosowanie specjalnych dawek u palaczy tytoniu. Silny inhibitor CYP2D6 - chinidyna - zwiększa AUC arypiprazolu o 107%, podczas gdy Cmax nie zmienia się. AUC i Cmax dehydroarypiprazolu, aktywnego metabolitu, były zmniejszone o 32% i 47%. W przypadku jednoczesnego podawania chinidyny i arypiprazolu, należy zmniejszyć dawkę arypiprazolu o ok. połowę w stosunku do przepisanej dawki. Inne silne inhibitory CYP2D6, takie jak fluoksetyna i paroksetyna, mogą powodować podobne skutki i w takich sytuacjach należy podobnie zredukować dawkę leku. Silny inhibitor CYP3A4 (ketokonazol) zwiększa AUC i Cmax arypiprazolu odpowiednio o 63% i 37%, zaś AUC i Cmax dehydroarypiprazolu odpowiednio o 77% i 43%. W grupie osób o obniżonej aktywności CYP2D6, równoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 może powodować zwiększenie stężenia arypiprazolu w osoczu, w porównaniu do osób o podwyższonej aktywności CYP2D6. W przypadku jednoczesnego stosowania ketokonazolu albo innych silnych inhibitorów CYP3A4 z arypiprazolem, zakładane korzyści powinny przeważyć potencjalne ryzyko dla pacjenta. W przypadku jednoczesnego stosowania ketokonazolu z arypiprazolem, przepisaną dawkę arypiprazolu należy zmniejszyć o ok. połowę. Inne leki silnie hamujące aktywność CYP3A4, takie jak itrakonazol oraz inhibitory proteazy HIV, mogą powodować podobne skutki jak ketokonazol i w takich przypadkach należy podobnie zredukować dawkowanie. Po odstawieniu inhibitora CYP2D6 lub 3A4, dawkę arypiprazolu należy zwiększyć do tej, jaką stosowano przed rozpoczęciem terapii skojarzonej. W czasie równoczesnego stosowania słabych inhibitorów CYP3A4 (np. diltiazemu lub escitalopramu) lub CYP2D6 z arypiprazolem, można spodziewać się niewielkiego zwiększenia stężenia arypiprazolu. Po jednoczesnym podaniu karbamazepiny, silnego induktora CYP3A4, średnia geometryczna Cmax i AUC arypiprazolu zmniejszyły się odpowiednio o 68% i 73%, w stosunku do wartości tych parametrów podczas stosowania arypiprazolu (30 mg) w monoterapii. Podobnie, w przypadku dehydroarypiprazolu średnia geometryczna Cmax i AUC po jednoczesnym podaniu karbamazepiny zmniejszają się odpowiednio o 69% i 71%, w stosunku do ich wartości podczas leczenia samym arypiprazolem. Zatem dawkę arypiprazolu należy podwoić, gdy jednocześnie podaje się go z karbamazepiną. Można się spodziewać, że inne silne induktory CYP3A4 (takie jak ryfampicyna, ryfabutyna, fenytoina, fenobarbital, prymidon, efawirenz, newirapina i ziele dziurawca) mogą działać podobnie i dlatego należy podobnie zwiększyć dawkę. Po zakończeniu podawania silnego induktora CYP3A4, należy zmniejszyć dawkę arypiprazolu do zalecanej. Skojarzone stosowanie walproinianów lub soli litu z arypiprazolem nie powodowało żadnych istotnych klinicznie zmian stężenia arypiprazolu. Obserwowano przypadki zespołu serotoninowego u pacjentów przyjmujących arypiprazol, a możliwe objawy przedmiotowe oraz podmiotowe dla tego stanu mogą wystąpić szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków serotoninergicznych, takich jak SSRI/SNRI lub leków, o których wiadomo, że zwiększają stężenia arypiprazolu. W czasie badań klinicznych, dawki arypiprazolu 10-30 mg/dobę nie wywierały istotnego wpływu na metabolizm substratów CYP2D6 (współczynnik dekstrometorfan/3-metoksymorfinan), 2C9 (warfaryna), 2C19 (omeprazol) i 3A4 (dekstrometorfan). Ponadto w warunkach in vitro, arypiprazol i dehydroarypiprazol nie zmieniały metabolizmu zachodzącego z udziałem CYP1A2. Istnieje zatem małe prawdopodobieństwo wystąpienia istotnych klinicznie interakcji między lekami metabolizowanymi przez te enzymy. Kiedy arypiprazol był podawany z walproinianem, litem lub lamotryginą nie stwierdzono klinicznie istotnej zmiany w stężeniach walproinianu, litu lub lamotryginy. Dawkowanie Doustnie. Dorośli. Schizofrenia: zalecana dawka początkowa wynosi 10 lub 15 mg raz na dobę, dawka podtrzymująca 15 mg raz na dobę. Lek jest skuteczny w dawkach 10-30 mg/dobę. Większa skuteczność dawek >15 mg/dobę nie została potwierdzona, pomimo że u poszczególnych pacjentów większa dawka może być korzystna. Maksymalna dawka dobowa wynosi 30 mg. Epizody maniakalne w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu I: zalecana dawka początkowa wynosi 15 mg raz na dobę w monoterapii lub leczeniu skojarzonym. U niektórych pacjentów może być korzystne zastosowanie większej dawki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 30 mg. Zapobieganie nawrotom epizodów maniakalnych w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu I: w celu zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych u pacjentów, którzy stosują arypiprazol w monoterapii lub w terapii skojarzonej, należy kontynuować leczenie stosując ustaloną dawkę. Dostosowanie dawki dobowej, w tym jej zmniejszenie, należy rozważyć na podstawie stanu klinicznego. Dzieci i młodzież. Schizofrenia (u młodzieży w wieku ≥15 lat): zalecana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Leczenie powinno być rozpoczęte od dawki 2 mg (stosując roztwór) przez 2 dni, stopniowo zwiększanej do 5 mg przez kolejne 2 dni, aż do osiągnięcia zalecanej dawki dobowej wynoszącej 10 mg. W przypadkach gdzie zwiększenie dawki jest właściwe, kolejne zwiększone dawki należy podawać, zwiększając jednorazowo o 5 mg, nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej 30 mg. Lek jest skuteczny w dawkach 10-30 mg/dobę. Nie wykazano większej skuteczności dawek dobowych większych niż 10 mg, chociaż indywidualni pacjenci mogą odnieść korzyść z zastosowania większych dawek. Preparat nie jest zalecany u pacjentów ze schizofrenią <15 lat, z powodu braku wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Epizody maniakalne w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu I u młodzieży w wieku ≥13 lat: zalecana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Leczenie powinno być rozpoczęte od dawki 2 mg (stosując roztwór) przez 2 dni, stopniowo zwiększanej do 5 mg przez kolejne 2 dni, aż do osiągnięcia zalecanej dawki dobowej wynoszącej 10 mg. Czas trwania leczenia powinien być możliwie najkrótszy konieczny do uzyskania kontroli objawów i nie może być dłuższy niż 12 tyg. Nie wykazano większej skuteczności po zastosowaniu dawek dobowych większych niż 10 mg, a dawka dobowa wynosząca 30 mg jest związana ze znacząco większą częstością występowania istotnych działań niepożądanych, włączając zdarzenia związane z objawami pozapiramidowymi, senność, zmęczenie oraz zwiększenie masy ciała. Z tego powodu dawki większe niż 10 mg na dobę należy stosować tylko w wyjątkowych przypadkach oraz z zachowaniem ścisłej kontroli klinicznej. Młodsi pacjenci są narażeni na zwiększone ryzyko doświadczenia zdarzeń niepożądanych związanych z arypiprazolem, z tego powodu lek nie jest zalecany do stosowania u pacjentów <13 lat. Drażliwość związana z zaburzeniami autystycznymi: nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży w <18 lat. Tiki związane z zespołem Tourette’a: nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z lekką lub z umiarkowaną niewydolnością wątroby; u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy ostrożnie ustalać dawkowanie, a dawkę dobową 30 mg należy stosować ze szczególną ostrożnością. U pacjentów w podeszłym wieku należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej, jeśli pozwalają na to okoliczności kliniczne. Dawkę arypiprazolu należy zmniejszyć w przypadku równoczesnego podawania preparatów silnie hamujących CYP3A4 lub CYP2D6; po ich odstawieniu należy ponownie zwiększyć dawkę arypiprazolu. Dawkę arypiprazolu należy zwiększyć w przypadku równoczesnego podawania leków silnie indukujących CYP3A4; po ich odstawieniu, dawkę arypiprazolu należy ponownie zmniejszyć do zalecanej. Nie ma konieczności modyfikacji dawek w zależności od płci oraz u palaczy. Sposób podania. Lek należy podawać raz na dobę o stałej porze, niezależnie od posiłków.<br /> Uwagi Pacjenci powinni zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, do czasu upewnienia się, że lek nie działa niekorzystnie.

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta Latuda 18,5 mg tabletki powlekane Latuda 37 mg tabletki powlekane Latuda 74 mg tabletki powlekane lurazydon Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc, zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4. Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zażyciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki 1. Co to jest lek Latuda i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Latuda 3. Jak przyjmować lek Latuda 4. Możliwe działania niepożądane 5. Jak przechowywać lek Latuda 6. Zawartość opakowania i inne informacje 1. Co to jest lek Latuda i w jakim celu się go stosuje Lek Latuda zawiera substancję czynną o nazwie lurazydon, która należy do grupy leków zwanych lekami przeciwpsychotycznymi. Stosowany jest w leczeniu objawów schizofrenii u dorosłych pacjentów w wieku 18 lat i starszych. Działanie lurazydonu polega na blokowaniu receptorów w mózgu, do których przyłącza się dopamina i serotonina. Dopamina i serotonina są neuroprzekaźnikami (substancjami umożliwiającymi komórkom nerwowym komunikowanie się między sobą) związanymi z występowaniem objawów schizofrenii. Poprzez blokowanie tych receptorów lurazydon pomaga normalizować aktywność mózgu, zmniejszając objawy schizofrenii. Schizofrenia jest zaburzeniem, w którym występują objawy, takie jak słyszenie, widzenie lub odczuwanie nieistniejących rzeczy, błędne przekonania, niezwykła podejrzliwość, wycofanie, niespójna mowa oraz spłycenie zachowań i emocji. Osoby z tym zaburzeniem mogą także odczuwać depresję, lęk, winę lub napięcie. Lek ten stosowany jest w celu złagodzenia objawów schizofrenii. 2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Latuda Kiedy NIE przyjmować leku Latuda: • jeśli pacjent ma uczulenie na lurazydon lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) 65 • jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą wpłynąć na stężenie lurazydonu we krwi, czyli: - leki przeciwko zakażeniom grzybiczym, takie jak itrakonazol, ketokonazol (z wyjątkiem ketokonazolu w szamponie), pozakonazol lub worykonazol - leki przeciwko zakażeniom, takie jak antybiotyk klarytromycyna lub telitromycyna - leki przeciwko zakażeniu HIV, takie jak kobicystat, indynawir, nelfinawir, rytonawir i sakwinawir - boceprewir i telaprewir (leki na przewlekłe zapalenie wątroby) - nefazodon (lek na depresję) - ryfampicyna (lek na gruźlicę) - karbamazepina, fenobarbital i fenytoina (leki stosowane w napadach padaczkowych) - ziele dziurawca (Hypericum perforatum) (preparaty ziołowe przeciwko depresji). Ostrzeżenia i środki ostrożności Może upłynąć kilka dni, zanim ten lek zacznie w pełni działać. W razie jakichkolwiek pytań dotyczących tego leku, należy skontaktować się z lekarzem. Należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem przyjmowania leku Latuda lub podczas leczenia, zwłaszcza jeśli: • pacjent ma chorobę Parkinsona lub otępienie • u pacjenta rozpoznano kiedykolwiek stan objawiający się wysoką gorączką i sztywnością mięśni (nazywany złośliwym zespołem neuroleptycznym) lub pacjent odczuwał kiedykolwiek sztywność i drżenie mięśni albo miał problemy z poruszaniem (objawy pozapiramidowe) lub nieprawidłowe ruchy języka lub twarzy (późne dyskinezy). Należy pamiętać, że ten lek może wywołać takie dolegliwości • pacjent ma chorobę serca lub otrzymuje leki stosowane w chorobie serca powodujące skłonność do niskiego ciśnienia krwi, lub ktoś z członków rodziny pacjenta ma zaburzenia rytmu serca (w tym wydłużenie odstępu QT) • pacjent ma w wywiadzie napady padaczkowe lub padaczkę • u pacjenta lub kogoś z jego rodziny występowały zakrzepy krwi, gdyż leki przeciwko schizofrenii wiążą się z powstawaniem zakrzepów krwi • pacjent ma podwyższone stężenie prolaktyny we krwi • pacjent ma cukrzycę lub skłonność do cukrzycy • pacjent ma zaburzoną czynność nerek • pacjent ma zaburzoną czynność wątroby • masa ciała pacjenta się zwiększyła • u pacjenta następuje spadek ciśnienia krwi podczas wstawania, co może powodować omdlenia. Jeśli pacjenta dotyczy którykolwiek z powyższych stanów, należy powiedzieć o tym lekarzowi, który może uznać za właściwe zmianę dawki leku, dokładniejsze monitorowanie stanu pacjenta lub przerwanie stosowania leku Latuda. Dzieci i młodzież Ten lek nie jest zalecany dla dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z uwagi na brak danych dotyczących pacjentów z tej grupy wiekowej. Lek Latuda a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Ma to szczególne znaczenie, jeżeli pacjent przyjmuje: • jakiekolwiek leki działające na mózg, gdyż mogą one negatywnie wpłynąć na działanie leku Latuda na mózg • leki obniżające ciśnienie krwi, lek Latuda może bowiem także obniżyć ciśnienie krwi • leki przeciwko chorobie Parkinsona i zespołowi niespokojnych nóg (np. lewodopa), gdyż ten lek może osłabić ich działanie • leki zawierające pochodne alkaloidów sporyszu (stosowane w leczeniu migreny) oraz inne leki, w tym terfenadynę i astemizol (stosowane w leczeniu kataru siennego i innych objawów 66 alergicznych), cyzapryd (stosowany w leczeniu problemów z trawieniem), pimozyd (stosowany w leczeniu chorób psychicznych), chinidynę (stosowana w leczeniu chorób serca), beprydyl (stosowany w leczeniu bólu w klatce piersiowej). Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z tych leków, należy powiedzieć o tym lekarzowi, który może uznać za konieczne zmianę dawki takiego leku podczas leczenia lekiem Latuda. Następujące leki mogą spowodować zwiększenie stężenia lurazydonu we krwi: • diltiazem (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi) • erytromycyna (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń) • flukonazol (stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych) • werapamil (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub bólu w klatce piersiowej). Następujące leki mogą spowodować zmniejszenie stężenia lurazydonu we krwi: • amprenawir, efawirenz, etrawiryna (stosowane w leczeniu zakażenia HIV) • aprepitant (stosowany w leczeniu mdłości i wymiotów) • armodafinil, modafinil (stosowane w leczeniu senności) • bozentan (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub owrzodzenia palców) • nafcylina (stosowana w leczeniu zakażeń) • prednizon (stosowany w leczeniu chorób zapalnych) • rufinamid (stosowany w leczeniu napadów padaczkowych). Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z tych leków, należy powiedzieć o tym lekarzowi, który może uznać za konieczne zmianę dawki leku Latuda. Stosowanie leku Latuda z jedzeniem, piciem i alkoholem Podczas przyjmowania tego leku należy unikać picia alkoholu, ponieważ alkohol nasila negatywne działanie leku. Podczas przyjmowania tego leku nie należy pić soku grejpfrutowego. Grejpfruty mogą wpłynąć na działanie tego leku. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Nie należy stosować tego leku w okresie ciąży, chyba że zostało to uzgodnione z lekarzem. Jeżeli lekarz uzna, że potencjalne korzyści z leczenia w okresie ciąży przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla nienarodzonego dziecka, będzie dokładnie monitorował stan dziecka po urodzeniu. Wynika to z faktu, że u noworodków, których matki przyjmowały lurazydon w ostatnim trymestrze ciąży (ostatnie 3 miesiące), mogą wystąpić następujące objawy: • drżenie, sztywność i (lub) zwiotczenie mięśni, senność, pobudzenie, problemy z oddychaniem i trudności z pobieraniem pokarmu. Jeżeli u dziecka wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy skontaktować się z lekarzem. Nie wiadomo, czy lurazydon przenika do mleka matki. Jeśli pacjentka karmi piersią lub planuje karmić piersią, należy porozmawiać o tym z lekarzem. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Podczas leczenia tym lekiem może wystąpić senność, zawroty głowy lub zaburzenia widzenia (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać żadnych narzędzi czy maszyn, dopóki nie będzie wiadomo, czy ten lek nie działa na pacjenta w niekorzystny sposób. 67 3. Jak przyjmować lek Latuda Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Zalecana dawka początkowa wynosi 37 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększać lub zmniejszać tę dawkę w zakresie od 18,5 mg do 148 mg raz na dobę. Maksymalna dawka nie powinna przekraczać 148 mg raz na dobę. Dawka dla konkretnego pacjenta zostanie ustalona przez lekarza z uwzględnieniem: • reakcji pacjenta na zastosowaną dawkę • ewentualnych innych leków przyjmowanych przez pacjenta (patrz punkt 2, „Lek Latuda a inne leki”) • ewentualnych problemów pacjenta z nerkami lub wątrobą. Tabletkę/tabletki leku należy połknąć w całości popijając wodą, aby nie poczuć ich gorzkiego smaku. Pacjent powinien przyjmować dawkę leku regularnie, codziennie o tej samej porze, co ułatwia pamiętanie o przyjęciu leku. Lek ten należy przyjmować z pokarmem lub bezpośrednio po posiłku, co ułatwia wchłanianie leku przez organizm i umożliwia jego lepsze działanie. Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Latuda W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Latuda, należy natychmiast skontaktować się ze swoim lekarzem. U pacjenta może wystąpić senność, zmęczenie, nieprawidłowe ruchy ciała, problemy ze staniem i chodzeniem, zawroty głowy spowodowane niskim ciśnieniem krwi oraz nieprawidłowa praca serca. Pominięcie przyjęcia leku Latuda Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeśli pacjent pominie jedną dawkę leku, należy przyjąć kolejną dawkę w następnym dniu. Jeśli pacjent pominie dwie lub więcej dawek, należy skontaktować się ze swoim lekarzem. Przerwanie przyjmowania leku Latuda Jeśli pacjent przerwie przyjmowanie tego leku, utraci efekty jego działania. Nie należy przerywać stosowania tego leku, jeśli nie zaleci tego lekarz, ponieważ objawy choroby mogą wtedy powrócić. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 4. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską, jeżeli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów: • Ciężka reakcja alergiczna objawiająca się gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg lub języka, dusznością, swędzeniem, wysypką skórną i niekiedy spadkiem ciśnienia krwi. Reakcje takie są obserwowane rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów). • Ciężka wysypka z pęcherzami na skórze, w obrębie ust, oczu oraz narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona). • Gorączka, pocenie się, sztywność mięśni i zaburzenia świadomości. Mogą to być objawy stanu nazywanego złośliwym zespołem neuroleptycznym. Reakcje te występują rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów). 68 • Zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza w nogach (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nóg), które to zakrzepy mogą przepłynąć naczyniami krwionośnymi do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności z oddychaniem. Jeżeli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów, należy natychmiast zwrócić się po poradę lekarską. Mogą także wystąpić następujące działania niepożądane: Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów): • uczucie niepokoju i niemożność siedzenia nieruchomo • senność. Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): • Parkinsonizm: jest to ogólny termin medyczny obejmujący wiele objawów, takich jak zwiększone wydzielanie śliny; ślinienie się; drżenie mięśni przy zginaniu kończyn; spowolnione, ograniczone lub upośledzone ruchy ciała; brak ekspresji twarzy; napięcie mięśni, sztywność szyi; sztywność mięśni; chodzenie drobnymi, szybkimi krokami, z powłóczeniem nogami, i brak normalnych współruchów ramion przy chodzeniu; uporczywe mruganie oczami w reakcji na stukanie w czoło (nieprawidłowy odruch) • zaburzenia mowy, nietypowe ruchy mięśni; zespół objawów określanych jako objawy pozapiramidowe (ang. EPS), do których należą nietypowe, bezcelowe mimowolne ruchy mięśni • zawroty głowy • skurcze i sztywność mięśni • nudności, wymioty • niestrawność • suchość w ustach lub nadmierne ślinienie się • ból brzucha • trudności ze snem, zmęczenie, pobudzenie i lęk • przyrost masy ciała • zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (enzymu występującego w mięśniach) wykazane w badaniach krwi • zwiększenie stężenia kreatyniny (wskaźnika czynności nerek) wykazane w badaniach krwi. Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów): • niewyraźna mowa • koszmary senne • bóle mięśni • bóle stawów • problemy z chodzeniem • usztywniona postawa ciała • zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (cukier we krwi), zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (wykazane w badaniach krwi) • zwiększone ciśnienie krwi • spadek ciśnienia krwi przy wstawaniu, co może spowodować omdlenie • szybkie bicie serca • przeziębienie • uderzenia gorąca • nieostre widzenie • osłabienie apetytu • potliwość • ból podczas oddawania moczu • niekontrolowane ruchy ust, języka i kończyn (późne dyskinezy). 69 Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów): • rabdomioliza, czyli rozpad włókien mięśniowych, prowadzący do uwolnienia zawartości włókien mięśniowych (mioglobiny) do krwioobiegu, co objawia się bólem mięśni, nudnościami, uczuciem splątania, nieprawidłową szybkością i rytmem pracy serca i, ewentualnie, ciemną barwą moczu • zwiększenie liczby eozynofilów (pewnego typu białych krwinek). Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • zmniejszenie liczby białych krwinek (zwalczających zakażenia) oraz czerwonych krwinek (które rozprowadzają tlen w organizmie) • rozmyślne samouszkodzenie ciała • nagłe uczucie lęku • zaburzenia snu • uczucie wirowania • napady padaczkowe • ból w klatce piersiowej • występowanie nieprawidłowych impulsów nerwowych w sercu • powolna praca serca • biegunka • trudności z przełykaniem • obrzęk języka lub gardła • podrażnienie błony śluzowej żołądka • wysypka, która może być swędząca i może jej towarzyszyć obrzęk, tworzenie się pęcherzy lub czerwonych plam na skórze • niewydolność nerek • u noworodków widoczne mogą być takie objawy, jak pobudzenie, nasilenie lub osłabienie napięcia mięśni, drżenie mięśni, senność, problemy z oddychaniem lub karmieniem • nieprawidłowe powiększenie piersi, ból piersi, wydzielanie mleka z piersi • problemy z erekcją • bolesne krwawienia miesięczne lub brak krwawień • nagły zgon związany z chorobą serca. W grupie osób w podeszłym wieku z otępieniem zaobserwowano niewielki wzrost liczby zgonów pacjentów przyjmujących leki przeciwko schizofrenii w porównaniu do pacjentów nieprzyjmujących tych leków. Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5. Jak przechowywać lek Latuda Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po skrócie „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 70 6. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Latuda • Substancją czynną leku jest lurazydon. Każda tabletka 18,5 mg zawiera chlorowodorek lurazydonu odpowiadający 18,6 mg lurazydonu. Każda tabletka 37 mg zawiera chlorowodorek lurazydonu odpowiadający 37,2 mg lurazydonu. Każda tabletka 74 mg zawiera chlorowodorek lurazydonu odpowiadający 74,5 mg lurazydonu. • Pozostałe składniki to: mannitol, skrobia żelowana, kroskarmeloza sodowa, hypromeloza, magnezu stearynian (E 470b), tytanu dwutlenek (E 171), makrogol, żelaza tlenek żółty (E 172) (w tabletkach 74 mg), indygotyna (E 132) (w tabletkach 74 mg) oraz wosk Carnauba (E 903). Jak wygląda lek Latuda i co zawiera opakowanie • Latuda 18,5 mg tabletki powlekane są to okrągłe tabletki powlekane w kolorze białym do białawego, z wytłoczonym napisem ‘LA’. • Latuda 37 mg tabletki powlekane są to okrągłe tabletki powlekane w kolorze białym do białawego, z wytłoczonym napisem ‘LB’. • Latuda 74 mg tabletki powlekane są to owalne tabletki powlekane w kolorze bladozielonym, z wytłoczonym napisem ‘LD’. Tabletki powlekane Latuda dostępne są w opakowaniach zawierających 14 x 1, 28 x 1, 30 x 1, 56 x 1, 60 x 1, 90 x 1 lub 98 x 1 tabletek w blistrach z dwóch warstw folii aluminiowej z perforacją oddzielającą pojedyncze dawki. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny Sunovion Pharmaceuticals Europe Ltd. First Floor Southside 97-105 Victoria Street London SW1E 6QT Wielka Brytania Tel: +44 (0) 207 821 2899 Wytwórca AndersonBrecon (UK) Ltd. Units 2-7 Wye Valley Business Park Brecon Road Hay-on-Wye Hereford HR3 5PG Wielka Brytania Data ostatniej aktualizacji ulotki: Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu.