Fr 69

Proponuję ci wejść na stronę www.marfan.pl i poczytać tam a nawet jest możliwość kontaktu telefonicznego a także spotkanie i rozmowa i pomoc w tego typu problemach. Znam ich osobiście i polecam bo kontakt jest życzliwy

Pytasz tu o palenie jakiegoś świństwa i chcesz usprawiedliwienia dla swojej głupoty i jej skutków - to jest bezczelność i bezmyślność. A czy paliłeś papierosy - to jakie objawy były po spaleniu pierwszego peta z zaciąganiem się lub zapal cygaro zaciągając się i jakie tego będą skutki i efekty.

Ja miałem podobnego typu objawy - ciemno w oczach - jestem wysoki i to działo się tylko przy wstawaniu i lekarz wyjaśnił mi, że to jest związane z zmianą ciśnienia względem zmiany pozycji a poza tym ciśnienie cały czas mam dobre tzn 130-140/ 70 - 80 . Miałem cos takiego, że rano będąc w łóżku nie mogłem wstać a nawet poruszać kończynami i wówczas jedynie co mogłem poruszyć to dłonie i po krótkim zginaniu a także ściągając kołdrę stan ten ustępował i później wszystko było ok. Tych objawów nie leczyłem ale minęły a może nawet przez dbanie o swój stan emocjonalny i właściwe odżywianie się i odpoczynek, relaks.

W takim przypadku mężczyzna może poczuć się bezwartościowym bo nie może dać potomka i niestety czasami jest w stanie do podjęcia bardzo niebezpiecznych i ostatecznych kroków względem samego siebie. Należy z nim dużo rozmawiać i pomóc wyjść z tego stanu, z tej depresji.

Ostatnie wypowiedzi dotyczą dlaczego autorka tematu nic nie pisze? - odpowiedź jest prosta, nie chce prowadzić nagonki na siebie, tutaj chce uzyskać podpowiedzi odnośnie jej problemów z synem i synową a dla "tez synowa" musiała by udowodnić, że nie jest wielbłądem a dla powyższej paniusi to co ją spotkało to przenosi sie na wszystkie matki swoich dzieci będących w związkach i mających swoje odmienne zdanie . Dla autorów 3 ostatnich wypowiedzi to pomoc jest najlepsza gdy kogoś obrzuca się błotem nie próbując jej zrozumieć acz ktokolwiek może się mylić.

Bezpłodność to naprawdę dla twojego męża "tragedia". Okres gdy kobieta jest w ciąży jest dużym przeżyciem dla rodziców i może pomyślcie o zapłodnieniu m.in. in vitro lub innym ale to zależy od was. Każde dziecko nawet te adoptowane należy kochać.

SerenaW o tym co się stało swojemu chłopakowi a myślę, że jak go tu opisujesz jest wspaniały to on może być twoim najlepszym terapeutą i wierzę, że razem będziecie odkrywać tajniki seksu i powoli dojdziesz do stanu, w którym będziesz pragnęła zostać matką ale jesteś młodą kobietą tylko na to potrzeba trochę czasu.

Niczego się nie bój, jeżeli obawiasz się że możesz o czymś powiedzieć lekarzowi to zrób notatki w postaci punktów o których należy poinformować go. Na wstępie powiedz lekarzowi, że masz stresa i możesz chaotycznie omawiać swój problem a myślę, że lekarz postara się poprowadzić swobodną rozmowę, nic nie ukrywaj a nawet mów o mniej istotnych objawach, które niby dla ciebie by były błahe. Po wizycie napisz tu jak było.

Najprościej to jest postawić "każdą" teściową i zabić - najlepiej widać jest własny koniec nosa. Ja jestem po rozwodzie i uważałem, że instytucja udzielająca ślubów nie ma sensu bycia ale nadal chcę mieć rodzinę, żonę itp. Dla Tez synowa może twoja matka też jest niepotrzebna i zła bo też jest teściową dla twego męża.

Skoro znasz osobiście lekarza to poproś o zachowanie tego w tajemnicy a poza tym to tajemnica lekarska ale wśród znajomych to może być różnie ale jak zacznie opowiadać twojej rodzinie to też możesz dać bardzo ciekawą opinię o niej jako o plotkarce i to ja mocno zaboli. Nie odkładaj tej sprawy na później tylko należy to zrobić jak najszybciej.

Na mił0ść nic nie poradzisz. Jeżeli opieka nad dziećmi będzie właściwa to 2 -latki będą szczęśliwe a nie powinno dziecku teraz się uświadamiać śmierci jego mamy tylko należy obserwować jak ta opieka wygląda. Wg mnie ta kobieta powinna uregulować sprawę swojego małżeństwa aby jej kontakty z byłym mężem relacje były przynajmniej neutralne (mam na myśli kłótnie, sprzeczki). W sprawach kontaktów radzę normalnie rozmawiać o życiu, ich sytuacji i przyszłości, opiece nad dziećmi bez udzielania rad z punktu "teściowej" i należy wspierać to co między nimi jest abyście mogli się nadal przyjaźnić z wzajemnością.

A jaki tryb życia prowadzisz - stres, negatywne emocje, psychika itp. - to wszystko może mieć wpływ i jeżeli tak jest to coś należy zmienić.

Proponuję kontakt z tym psychologiem. który prowadził "mediacje" i wówczas gdy poznasz sprawę z punktu widzenia psychologa będziecie razem nawet z córką zastanowić się co i jak zrobić dla syna. Oczywiście te spotkanie bez obecności i wiedzy zarówno synowej jak i syna.

Ja miałem i nadal mam taki sam problem. Musisz próbować przełamać w sobie wszelkie obawy i nie czekaj na lepszą czy bardziej odpowiednią chwilę tylko od razu rób to o czym myślisz. Żadnej rozmowy nawet tej telefonicznej nie odkładaj na po południe tylko prosto z mostu rozmawiaj. Jeżeli popełnisz jakąś gafę to nie przejmuj się tym, następnym razem będzie lepiej a ty nic nie stracisz, jedynie tylko możesz skorzystać. Na początek rozmowy wystarczy cześć! co słychać? chcę z tobą... itd. Jeżeli nic ci nie wyjdzie to nie musi tak być ale będziesz wiedział, że spróbowałeś i żyje się dalej z uśmiechem na twarzy. Przełamać nieśmiałość to trochę jest trudne ale musisz cały czas pracować nad tym i nad sobą. Powodzenia.

Boisz się iść czy po prostu wstydzisz się? Poczekaj może ból będzie taki naprawdę silny i wówczas tez to samo powiesz? Lekarz nie będzie z ciebie szydził więc bądź facetem z jajami i nie ociągaj się. Jak poznasz odpowiednią dziewczynę to powiesz jej, że seksu nie będzie bo wstydziłeś się leczenia i wówczas odczujesz co to jest wstyd w oczach dziewczyn.

Jeżeli podejrzewasz stulejkę to jak najszybciej idź do urologa - nie odkładaj tego na po wakacjach.

Może to być początek stulejki. Musisz iść do lekarza urologa - nie odkładaj tego bo teraz może uda się wyleczyć farmakologicznie.

W twoim przypadku nie ma żadnego uczucia twój partner tylko on zaspokaja mechanicznie swój popęd seksualny - tak można postępować z panienkami z agencji towarzyskich. Jesteś mocno wierząca ( ja tego nie kwestionuję) i podobnie chcesz z nim być bo co na to ksiądz powie. Pomyśl o sobie, szanuj samą siebie i twoje decyzje te dobre i złe są kwestią twojego szczęścia.

O kościele i księżach mówi się wiele w telewizji i internecie, ja jestem po rozwodzie (tylko cywilny) pomimo iż był konkordatowy i w stosunku do kościoła i wiary mam mieszane uczucia ale sami musicie wybrać. Jeżeli pożycie również intymne nie układa się to mocno musisz zastanowić czy wasz związek ma przyszłość i sens pomimo iż decyzja będzie bolesna również dla ciebie

Śmierć ukochanej osoby zawsze jest bolesna. Tu jest bardzo trudno doradzić jak dalej żyć. Ale pomyśl o tym co razem chcieliście realizować staraj się to osiągnąć i na cmentarzu przy jego grobie mu to powiesz i to będzie Twój (Wasz) sukces i na pewno przyniesie tobie wiele korzyści.

Jesteś młodą kobietą więc jeszcze jest czas na konkretne decyzje. Teraz będą dla was wakacje, były kłótnie o m.in. kłamstwa więc może warto rozstać się na ten okres i spojrzeć obiektywnie na wasz związek i jego przyszłość. W swoich postępowaniach musisz być stanowcza i pomimo, iż twoje decyzje będą bolesne nawet dla ciebie patrz trzeźwo i wybieraj to co jest lub będzie lepsze.

W życiu jest tak, że nasza druga połówka - nie zawsze to musi być mężczyzna ale w tym wypadku tak jest - uważa, że postępuje właściwie i nic musi robić i niech tą czarną robotę wykona kto inny. Twój mąż nie chce nic zmieniać bo mu jest tak wygodnie to więc musisz przejąć inicjatywę i zrobić nawet coś przeciwko sobie ale przynajmniej nie będziesz wisieć w próżni i zastanawiać się czy jutro znów będzie rozrywka z powtórki twojego dnia powszedniego.

Względem wychowania dziecka to oboje rodzice na swój sposób mają wpływ i odpowiedzialność i uleganie jego przyjemnościom - nie powinno się mówić kto i w jakim procencie - to nie jest ocena punktowa jak na testach. Twoja żona cię zdradziła a ty wybaczyłeś - ten temat nie miły ale należy zamknąć i nie wracać i usprawiedliwiać swojego postępowania jej skokiem w bok. Twoja żona pracuje i zarabia na utrzymanie domu, dużo czasu poświęca pomocy dziecku w nauce i podobnie jak ty gdy wraca do domu też może by chciała się podobnie jak i ty odstresować. Robisz wypady z kumplami na piwko i większość facetów będzie mówić jak dobrze mają w domu bo jaja i śmiech tylko z kogoś innego a nie ze mnie. Wracanie do tego co i jak było w domach waszych a następnie czasami nawet "wytykanie" różnic to można powiedzieć, że to jest cios poniżej pasa. Są rzeczy i sprawy, które lepiej i właściwie wykonają kobiety jak i również mężczyźni - nikt nie jest ideałem. A może spróbuj postawić się w roli swojej żony i pomyśl jak ty byś potrafił się wywiązać z obowiązków wg ciebie pojętych - wówczas byś doszedł do wniosków, że to nie jest wcale takie łatwe. Dalej co do seksu - to facet zawsze osiąga orgazm a kobieta nie koniecznie bo czuje niechęć do ciebie. Spróbuj zrobić jakąś część jej obowiązków jak choćby porządki w szafach i garderobie, to po jakimś czasie (trudno powiedzieć ile) ona to doceni i zauważy zmianę w sensie pozytywnym i wówczas w łóżku będzie jak gdy poznaliście się. Mówisz, że twoje dziecko jest beznadziejne a może to ty lub żona lub wy razem jesteście beznadziejni ale postaraj się poświęcić trochę uwagi na jego problemy pomimo iż jesteś zmęczony i zestresowany, a proponuję ci obejrzeć w telewizji serial "Rodzina zastępcza". Na siłę się nie zmieniaj ale spróbuj ograniczyć pewne "swoje przyjemności". Ja rozumiem, że duma męska może trochę ucierpieć ale trzeba szukać kompromisów - nie wszystko co się świeci jest złotem.

~Kazi Lubię też własną niezależność, ale zamieniłem ją na kierat w małżeństwie. Na to jest zawsze rozwiązanie tylko pewnie nie masz ochoty na samotność i wówczas co będziesz chciał mieć to będziesz musiał sam wykonać i powiesz, że jesteś zmęczony po pracy a samo się nie zrobi i nikt nie będzie cię uszczęśliwiał na siłę. Zastanów się nad słowami co one powinny oznaczać - małżeństwo, rodzina - to, że wybaczyłeś zdradę żonie nie oznacza, że jesteś tylko dla siebie. Odnośnie tego, że czujesz się osamotniony w związku to tylko rozmowa między wami i cierpliwość. Ja jestem mężczyzną i staram się wypowiadać obiektywnie na forum do spraw przedstawionych tutaj a nie biorąc pod uwagę solidarność męską. Ty oczekujesz aprobaty na swoje postępowanie a w rzeczywistości powinno chodzić o coś zupełnie innego.

Czasami jest ciężko robić pierwsze kroki bo myśli się lub oczekuje się tego od tej drugiej osoby.