sylwiacm

zamieszczone powyżej artykuły są autorstwa m.in P. Korendo, część artykułów z Internetu, jeśli ktoś sobie życzy mogę przesłać więcej info.Pozdrawiam

Kilka ogólnych informacji, może się komuś przydadzą: Zespół Aspergera - objawy Najczęściej zespół Aspergera dotyczy dzieci, choć i dorośli mogą zmagać się z pewnymi jego objawami. Wśród powszechnie występujących objawów choroby Aspergera wymienić należy: Problemy z dostosowaniem swoich reakcji i zachowań do określonych sytuacji oraz kontekstów społecznych, Opór wobec zewnętrznych oddziaływań wychowawczych, Brak poczucia potrzeby dzielenia się z innymi swoimi doświadczeniami, emocjami i informacjami, Nietypowy język, przypominający mowę profesorską w krzywym zwierciadle, dzieci z zespołem Aspergera niewłaściwie intonują wyrazy, mają problemy z zaimkami, nadużywają niektórych zasłyszanych słów, nie do końca rozumiejąc ich znaczenie, Jąkanie się, mówienie zbyt szybko, połykanie głosek, Specyficzne zachowanie, odstające od normy, Częste wybuchy gniewu, agresji i frustracji w odpowiedzi na brak zrozumienia ze strony otoczenia, Odstawanie pod różnymi względami od rówieśników, Naiwność, Kłopoty z adaptacją w grupie, Problemy z realizacją wytyczonych zadań i celów, Hiperaktywność, Trudności z koncentracją, Zainteresowanie tylko jedną, wąską dziedziną nauki, Ekscentryczność, Kolekcjomania, Fenomenalna pamięć, Duże zdolności do nauki, w sensie mechanicznym, dziecko potrafi powtórzyć to, czego się nauczyło, ale niekoniecznie to rozumie, Małe umiejętności w rozwiązywaniu problemów, Niska samoocena, Zła tolerancja porażek, Krytyka wobec siebie, Częste odczuwanie lęku, urazy i zdenerwowania, Trudności w uświadamianiu sobie własnych emocji, Trudności w wyrażaniu emocji, Upośledzenia motoryczne, Słaba koordynacja ruchowa, Niskie umiejętności manualne, Nadczynność psychoruchowe, tzw. ADHD, Specyficzne reagowanie na bodźce zmysłowe, Strach przed głośnymi, intensywnymi dźwiękami, Nadwrażliwość, Obniżony próg bólu, Skłonności do popadania w konflikty. Wraz z upływem czasu część objawów zespołu Aspergera zanika, ale na ich miejsce pojawiają się nowe. Młodzi ludzie chorzy na zespół Aspergera mogą być wykluczeni społecznie, a nawet dręczeni i szykanowani, co prowadzi moich frustracji i depresji. Zespół Aspergera to zaburzenie rozwojowe ze spektrum autyzmu. Dr M. Korendo zwraca uwagę na problem wynikający z dotychczasowej diagnozy zespołu Aspergra, w której podkreślano brak deficytów rozwoju mowy. Tymczasem jest dokładnie odwrotnie, ponieważ to właśnie opóźniony lub niespecyficzny rozwój mowy jest w tym wypadku podstawowym kryterium diagnozowania. Problemy związane z rozwojem mowy przejawiają się między innymi tym, że dziecko mimo dużego zasobu słów ma długo utrzymujące się problemy z gramatyką, a poza tym występują: echolalie, problemy z prozodią, schematyzmy, kłopoty z rozumieniem przeczytanego tekstu, żartów, metafor, brak rozumienia tekstu mimo dobrej techniki czytania, brak zadawania pytań i problemy z odpowiadaniem na nie, brak rozumienia relacji (czasowych, przestrzennych, przyczynowo-skutkowych) wyrażanych językowo oraz z linearnym uporządkowaniem języka. Wśród pozostałych cech typowych dla tego zaburzenia wymienia: - problemy ze skupianiem wzroku na materiale zadaniowym, - unikanie kontaktu wzrokowego, - brak gestu wskazywania palcem i pola wspólnej uwagi na wczesnym etapie rozwoju, - zakłócenia w rozwoju motoryki dużej i małej - problemy w zakresie kontaktów społecznych, - schematyzmy w zakresie zachowania i języka, - stereotypie, - nietypowe zainteresowania, związane głównie z pamięcią, - zdolność skupiania uwagi na szczegółach, - problemy z zabawą tematyczna i symboliczną, - problemy z mową ciała, - problemy z rozumieniem i adekwatnym wyrażaniem emocji, - trudności z percepcją wzrokową, słuchową i czuciową, co niekiedy oznacza nadwrażliwość lub niedowrażliwość na określone bodźce. Kierując się zasadą, że im szybciej podjęta terapia tym lepsze jej rezultaty, nie należy bagatelizować objawów, które sygnalizują nieprawidłowy przebieg rozwoju dziecka. Co prawda w początkowym etapie trudno jest stwierdzić z całą pewnością czy mamy do czynienia z autyzmem czy zespołem Aspergera, ale nie tyle chodzi o nazwanie w tym momencie problemu, ile o pomoc dziecku. Pierwszymi niepokojącymi objawami są słabsze gaworzenie, nikły kontakt wzrokowy, brak wsłuchiwania się w wypowiedzi dorosłych, nadmierny spokój lub nadpobudliwość dziecka. W drugim roku życia nie rozwija się gest wskazywania palcem, dziecko słabo naśladuje, rzadziej uśmiecha się spontanicznie, popada w stereotypie w zachowaniach i upodobaniach (np. żąda stale tych samych zabawek, bajek, ubrań), wykazuje wybiórczość w jedzeniu, mimo uczenia się nowych słów, nie używa imion domowników. Istnienie chęci komunikacji odróżnia dzieci z zespołem Aspergera od autystycznych, lecz nawiązują one kontakt językowy najczęściej po to, by zaspokoić swoje potrzeby. Rozwój języka przebiega często z pozoru normalnie – dziecko przyswaja nowe wyrazy, lecz często okazuje się, że jego język jest bardzo specyficzny – pojawiają się trudne słowa, jednak są trudności w budowaniu dłuższych wypowiedzi, zwłaszcza spontanicznych. Brak tych umiejętności zastępowany jest zdolnością do zapamiętywania całych fraz zasłyszanych np. w telewizji. Dzieci te recytują fragmenty bajek, treść reklam (przez co często błędnie postrzegane są jako genialne), ale nie potrafią odpowiedzieć na proste pytanie. Wyżej wymienione cechy bardzo jasno określają kierunek terapii, jaką powinno być objęte dziecko z zespołem Aspergera. Należy nie tylko budować system językowy dziecka, ale także poddać stymulacji zaburzone sfery: emocjonalną i społeczną. Trzeba kontrolować pole wspólnej uwagi podczas wykonywania zadań, budować prawidłowe konstrukcje zdaniowe, uczyć fleksji, linearnego porządkowania wypowiedzi, budować relacje czasowe, przestrzenne, przyczynowo-skutkowe, gradualne, zachęcać do werbalizacji reguł, budowania dłuższych wypowiedzi, wnioskowania, rozwijać myślenie symboliczne, uczyć rozumienia emocji. Czy moje dziecko może mieć zespół Aspergera? Najbardziej widoczną cechą zespołu Aspergera u dzieci są ponadprzeciętnie nasilone, czasami wręcz obsesyjne, zainteresowania. Tematyka fascynacji dziecka może być bardzo różna i obejmować: klucze i zamki, układy gwiezdne, dinozaury, zespoły muzyczne, gry komputerowe, budowę maszyn, filmy, mitologię, komiksy, zwierzęta i wiele, wiele innych, często odmiennych od powszechnych zainteresowań ich rówieśników. Przedmiotem wszelkich rozmów dziecka staje się jego pasja. Dzieci te potrafią bez przerwy mówić na jeden temat. Ich zabawy i działania w większości skupiają się wokół jednej, wybranej dziedziny. Zafascynowane danym zagadnieniem, potrafią zapamiętywać i gromadzić duże ilości informacji; czasem tworzą zbiory i tabele danych związanych z ulubionym tematem. Zachowania takie mogą wystąpić w każdym wieku; czasami temat jednej fascynacji zajmuje inny, u niektórych osób jedna pasja trwa przez całe życie. Kolejną cechą charakterystyczną dla osób z zespołem Aspergera jest częściowy lub znaczny brak zdolności do nawiązywania kontaktów z innymi osobami. Już dzieci w wieku przedszkolnym wykazują cechy zachowań aspołecznych: odmawiają uczestnictwa w grupowych zabawach, niechętnie dołączają do zabawy rówieśników, nie dopuszczają kolegów do swoich działań. Jako uczniowie mają trudności z zaakceptowaniem i przystosowaniem się do ogólnych zasad funkcjonowania w szkole. Z trudnością przyswajają niepisane zasady życia społecznego i nie dopasowują swego zachowania do osoby, z którą rozmawiają (np. zarówno do rówieśników, jak i dorosłych zwracają się po imieniu). Nastoletnim osobom z zespołem Aspergera trudno odnaleźć „wspólny język” z rówieśnikami. Jako osoby o odmiennych zainteresowaniach i odmiennym sposobie funkcjonowania, często zostają wyłączone z grupy, czasami padają ofiarą żartów lub agresji, a brak umiejętności społecznych nasila trudności w nawiązywaniu bliższych relacji interpersonalnych. Inne trudności, jakie napotykają osoby z zespołem Aspergera w kontakcie z rówieśnikami i innymi osobami, to ograniczenia w opanowaniu funkcji języka. Dosłowne rozumienie znaczeń pewnych słów często doprowadza do dezorientacji i braku zrozumienia pytania. Nie rozumieją one żartów, ironii, przenośni, zwrotów idiomatycznych oraz pojęć abstrakcyjnych. Z kolei ich mowa oraz sposób wypowiedzi czasami określane są jako „profesorskie” (np. używają nadmiernie poprawnych struktur gramatycznych). Niektóre osoby z zespołem Aspergera mówią bardzo cicho, głos innych bywa donośny – często jednak o stałym, niezmiennym natężeniu. Osoby z zespołem Aspergera wykazują nadmierne przywiązanie do pewnych działań/czynności rutynowych. Bardzo źle znoszą wszelkie nieoczekiwane zmiany planów, stają się drażliwe w nieprzewidzianych sytuacjach (np. niezapowiedziane odwiedziny cioci, zmiana planu lekcji). W skrajnych przypadkach może dochodzić do wybuchów płaczu lub agresji. Osoby z zespołem Aspergera preferują aktywności powtarzalne i niezmienne. Pamiętajmy, że każda z osób z zespołem Aspergera jest inna i niektóre z cech mogą w ogóle nie występować. Osoby z zespołem Aspergera w inny sposób odbierają docierające do nich informacje, często też inaczej patrzą na świat. Mają także wiele mocnych stron, dzięki którym wspólnie udaje nam się pokonywać trudności. Poniżej przedstawiamy kwestionariusz do diagnozy przesiewowej osób z zespołem Aspergera. Powstał on na podstawie Kryteriów diagnostycznych zespołu Aspergera wg Gillberga (Gillberg i Gillberg 1989, Gillberg 1991). Proszę uważnie przeczytać poniższe opisy oraz zaznaczyć czy dane trudności/ zachowanie/ objawy występują u obserwowanej osoby*. Dziwaczna mowa, przejawiająca się co najmniej na dwa sposoby spośród sześciu wymienionych poniżej: • Anomalie w modulacji głosu • Mówi zbyt dużo • Mówi zbyt mało • Brak związku z tokiem konwersacji • Idiosynkratyczne użycie słów • Powtarzalne wzorce mowy Trudności z mową i językiem, przejawiające się co najmniej na trzy sposoby spośród pięciu wymienionych poniżej: • Opóźniony rozwój języka • Pozornie doskonały język ekspresyjny • Formalność, pedantyzm językowy • Dziwaczna prozodia, osobliwy głos • Zaburzenie rozumienia, w tym niewłaściwa interpretacja znaczeń dosłownych /implikowanych (np.„urwę Ci głowę urwisie”) Trudności w komunikacji niewerbalnej, przejawiające się co najmniej w jeden sposób spośród pięciu wymienionych poniżej: • Ograniczone stosowanie gestykulacji • Niezdarna/niezręczna mowa ciała • Ograniczona ekspresja twarzy • Nieodpowiednia ekspresja • Dziwne, nieruchome świdrowanie wzrokiem lub unikanie kontaktu wzrokowego • Niezdarność ruchowa potwierdzona słabymi wynikami w badaniu neurorozwojowym Samotniczość, przejawiająca się co najmniej na dwa sposoby spośród czterech wymienionych poniżej: • Żadnych bliskich przyjaciół • Unikanie innych • Brak zainteresowania nawiązywaniem przyjaźni • Samotnik Zaburzenia interakcji społecznych, przejawiające się co najmniej w jeden sposób spośród pięciu wymienionych poniżej: • Zbliża się do innych tylko po to, żeby zaspokoić własne potrzeby • Niezdarność w kontaktach społecznych • Jednostronne reagowanie na rówieśników • Trudności z rozumieniem uczuć innych ludzi • Obojętność na uczucia innych Ciężkie upośledzenie interakcji społecznych opartych na wzajemności, przejawiające się co najmniej na dwa sposoby spośród czterech wymienionych poniżej: • Niezdolność do podejmowania normalnych interakcji z rówieśnikami na zasadach wzajemności • Brak chęci do podejmowania interakcji z rówieśnikami • Brak rozumienia sygnałów społecznych • Przejawianie nieodpowiednich zachowań społecznych i emocjonalnych W pełni absorbujące i wąskie zainteresowania, przejawiające się co najmniej w jeden sposób spośród trzech wymienionych poniżej: • Wykluczenie innych aktywności • Powtarzające się przywiązanie do aktywności • Aktywności bardziej utarte niż sensowne Narzucanie określonej rutyny i zainteresowań, przejawiające się co najmniej w jeden sposób spośród dwóch wymienionych poniżej: • Narzucanie własnej woli w odniesieniu do spraw życiowych • Narzucanie swojej woli innym Cechy charakterystyczne zespołu Aspergera O zespole Aspergera często mówi się, że to najgłodniejsza forma autyzmu. W kryteriach diagnostycznych ICD-10 i DSM-IV opisany został jako zaburzenie rozwojowe o podłożu neurologicznym, jednak nadal nie są znane jednoznaczne przyczyny jego występowania. Specyfika funkcjonowania osób z zespołem Aspergera przejawia się w różnych sferach, a trudności w funkcjonowaniu u takich osób mogą występować w różnym nasileniu (nie zawsze we wszystkich obszarach). Czasami trudności te nasilają się lub słabną, w zależności od wieku, środowiska, w jakim przebywa osoba z zespołem Aspergera, oraz rodzaju wsparcia, jakie otrzymuje. Osoby z zespołem Aspergera przejawiają największe trudności w następujących sferach: Interakcje społeczne – osoby z zespołem Aspergera przejawiają trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu kontaktów z innymi ludźmi. Mają często kłopot z nawiązywaniem rozmowy i umiejętnym jej podtrzymywaniem; nie przejawiają zainteresowania tym, co opowiadają inni lub co ich interesuje, nie potrafią adekwatnie rozpoznawać uczuć innych. Reakcje emocjonalne osób z zespołem Aspergera są często nieadekwatne do sytuacji lub siły bodźca, jaki je wywołał (np. dzieci mogą nagle zacząć płakać z dość błahych przyczyn lub nadmiernie okazywać radość w sytuacjach, które nie są zabawne). Komunikacja niewerbalna – osoby z zespołem Aspergera wykazują niewłaściwy (ograniczony lub nadmierny) kontakt wzrokowy. W rozmowie z innymi unikają patrzenia w oczy czy na twarz rozmówcy bądź nieustająco „świdrują” wzrokiem towarzysza zabawy lub rozmowy. Osoby z zespołem Aspergera przejawiają trudności również w sferze rozpoznawania mimiki i gestów innych; same też niewłaściwie ich używają lub nie używają w ogóle. W trakcie interakcji z innymi osobami zachowują niewłaściwy kontakt fizyczny i przyjmują nieodpowiednią postawę ciała – nazbyt blisko lub nazbyt daleko stają od rozmówcy, nie odwracają się w jego stronę. Mowa – osoby z zespołem Aspergera mają trudności w rozumieniu zwrotów idiomatycznych, sarkazmu, ironii, przenośni i pojęć abstrakcyjnych. Często wypowiedzi i niektóre zwroty rozumieją dosłownie (np. zwroty „nie owijać w bawełnę” czy „zrób to na jednej nodze” używane są w sposób metaforyczny). Tembr głosu osób z zespołem Aspergera bywa specyficzny: monotonny, śpiewający, pozbawiony intonacji; często używają one zwrotów lub wyrazów w sposób powtarzalny i stereotypowy (może także występować echolalia). Sposób wypowiadania się przez dzieci młodsze niekiedy wydaje się bardziej „dorosły” niż można by się spodziewać z uwagi na ich wiek (mówią jak „mali profesorowie”). Silne i ograniczone zainteresowania – często u osób z zespołem Aspergera występują specyficzne, ograniczone do jednej dziedziny zainteresowania, które pochłaniają je całkowicie. Obszary tych silnych zainteresowań mogą być bardzo różne i obejmować: rozkłady jazdy pociągów, wielkości geograficzne, matematykę, klocki, zespoły muzyczne, zwierzęta i wiele innych. Zainteresowania mogą się zmieniać w zależności od wieku dziecka, czasem panującej mody, jednak zawsze są niezwykle silne. Osoby z zespołem Aspergera potrafią bardzo długo rozmawiać, kierując rozmowę zawsze na tematy związane z ich pasją. Tak silne zainteresowania mogą dezorganizować czasem funkcjonowanie i realizację codziennych obowiązków i powinności. Rytuały – czyli ciągi czynności, wielokrotnie powtarzane, często narzucane i wymuszane na innych. Czynności te są powtarzane i wykonywane zawsze w ten sam sposób, przejawiają się w tych samych miejscach lub sytuacjach. Rytuały mogą się zmieniać pod względem intensywności. Rytuałami bywają: poruszanie się zawsze tą samą drogą (np. do szkoły), zawsze taki sam sposób witania się lub żegnania z bliskimi (np. trzy pocałunki w policzek), sposób jedzenia (np. w stałej kolejności: najpierw mięso, potem ziemniaki). To przywiązanie do powtarzalnych schematów działania i postępowania ma silny wpływ na osoby z zespołem Aspergera w momencie, gdy występują nieplanowane wydarzenia lub nieoczekiwane zmiany planów. Takie nieprzewidywalne sytuacje negatywnie wpływają na samopoczucie osób z zespołem Aspergera, niekiedy mogą wywołać bardzo silny sprzeciw (płacz, krzyk, ucieczkę lub wycofanie). Niezgrabność fizyczna – osoby z zespołem Aspergera wykazują często trudności w koordynacji ruchowej i nie potrafią wykonywać złożonych ćwiczeń fizycznych. Niezgrabność przejawiać się może również w czynnościach manualnych takich na przykład jak zawiązywanie butów, pisanie czy zapinanie guzików. U niektórych osób z zespołem Aspergera występują również inne zaburzenia, mające wpływ na ich funkcjonowanie, są to m.in.: depresja, natręctwa, bezsenność, zaburzenia lękowe, fobie. Osoby z zespołem Aspergera są wyjątkowe. Mają wiele mocnych stron, dzięki którym starają się z naszą pomocą przezwyciężać trudności. Pamiętajmy o tym! Wskazówki wg Lorny Wing Jak uczynić życie prostszym :-) - Postaw sprawę jasno: są reguły, które obowiązują wszystkich - Nie „gniewaj się” - Unikaj bezpośrednich konfrontacji - Negocjacje i kompromisy są lepsze od kary - Nie daj się wciągać w „dyskusję” (przegrasz) - Oni nie chcą nas „prowokować” ani nie chcą być „złośliwi” - Unikaj dwuznacznych sformułowań - Pomagaj im w wyrobieniu dobrego zdania o sobie (mają za sobą tak wiele porażek) - Sukces jest istotny. Odwołuj się do ich mocnych stron - Niektórzy z nich, pomimo wszystkich negatywnych odczuć na własny temat, nie znoszą pochwał słownych (myślą, że są traktowani protekcjonalne i inaczej od pozostałych osób). Wobec takich osób lepiej wyrażać uznanie w inny sposób - Zwracaj się do nich indywidualnie (utrzymanie uwagi w grupie jest trudne) - Dobór przedmiotów nauczania w szkole: wykorzystaj ich zainteresowania, odwołuj się do kompromisu, oprzyj się na ich mocnych stronach. Narzucając „zwyczajowe” przedmioty wbrew ich woli, przegrasz - Pomoce wizualne (dobre zdolności wizualno-przestrzenne). Niewielka część z nich może mieć słabe zdolności wizualno-przestrzenne, a za to posługiwać się dobrym językiem ekspresyjnym pomimo trudności z rozumieniem. Stosuj podejście indywidualne - Uszanuj ich problemy z koordynacją ruchową podczas zajęć grupowych, gimnastyki - Przerwy i pora obiadowa mogą być dla nich dużym stresem. Czy nie dałoby się pomyśleć o alternatywnych zajęciach? (np. praca przy komputerze, czytanie) - Potrzebują, aby ich chronić przed dokuczaniem - Potrzebują pomocy w uczeniu się komunikowania swoich emocji Lorna Wing (lekarz, psychiatra) jako pierwsza użyła pojęcia zespół Aspergera w roku 1981, określając tym mianem zaburzenia występujące u dzieci i dorosłych, których profil funkcjonowania, zachowania oraz zdolności był podobny do tych opisanych w latach czterdziestych przez Hansa Aspergera, wiedeńskiego pediatrę (który badał i stworzył termin: autystyczna psychopatia).

Witam wszystkich, przeglądnęłam już całą masę artykułów w Internecie, oglądnęłam kilka ciekawych filmów, gdzie wypowiadają się nastoletni Aspie i widzę, że każdy przypadek jest inny. Po kilku wizytach u kilku różnych psychologów stwierdzam, że nasi "specjaliści" nie są w stanie dobrze zdiagnozować małych Aspie. Oczywiście zdarzają się wyjątki, ale natrafić na takiego specjalistę bardzo trudno. Tak naprawdę my jako rodzice możemy najbardziej pomóc naszym dzieciom i tego bym się trzymała. Niestety większość filmów na Youtube jest po angielsku, ale jeśli ktoś jest zainteresowany mogę zamieścić linki. Mam prośbę - jeśli ktoś zna konkretną dietę jaką stosuje się u dzieci z Aspergerem, to proszę o info na forum. Nigdzie nie mogę znaleźć konkretów nt diety a wiem, że niektóre produkty mogą pogarszać stan psychiczny naszych dzieci. Znalazłam tylko wzmianki o diecie bez kazeiny i bez glutenu, ale przy takich niejadkach jakimi są mali Aspie to wręcz rollercoaster:) Jest tak wiele rzeczy o czym można by było porozmawiać nt dzieciaków z Aspergerem, ale nie wiem od czego zaczynać.. Dzieci z zespołem Aspergera są cudowne, świat składający się tylko z takich ludzi jak oni byłby piękny - zero przemocy, wojen.. Powinniśmy się raczej od nich uczyć niż próbować ich "unormalniać". Ja osobiście myślę, że posiadanie dziecka z Aspergerem to dar - są inteligentne, wrażliwe....tylko nasz durny świat nie akceptuje nikogo kto jest choć odrobinę inny od większości.. Ale czy inny oznacza gorszy ?... nie sądzę:) Życzę dużo cierpliwości Rodzicom małych Aspie:)

Jestem mamą 11-letniej dziewczynki z ZA. Czekam na wiadomości od Rodziców dzieci w podobnej sytuacji. Jestem z Rzeszowa. Pzdr

Szukam rodziców dziewczynek z ZA - sama mam 11-letnią córcię z ZA. Chętnie porozmawiam z innymi Rodzicami borykającymi się na co dzień z tą samą sytuacją. Czekam na Was i pozdrawiam. Sylwia

Witam, jestem mamą 11 - letniej dziewczynki z ZA, szukam kontaktu z rodzicami, którzy mają dzieci w podobnym wieku. Jestem z Rzeszowa. Dość późno zdiagnozowaliśmy ZA - wielu psychologów i lekarzy nie widziało problemu - tak naprawdę to my jako wnikliwi rodzice poskładaliśmy wszystkie dziwne zachowania w jedną całość. Wiem, że wymiana spostrzeżeń z innymi rodzicami w podobnej sytuacji jest bezcenna. Proszę o kontakt na forum.