tekum

posluchajcie drogie panie (panowie)gralem 15lat wszedzie i we wszystko jedno jest pewne hazardzista nie przestanie grac jesli nie wydaza sie dwie rzeczy 1-dopoki wygrywa 2-dopoki nie osiagnie dna emocjonalnego czyli nie da sie wyjsc z hazardu nazwijmy to po srodku grania trzeba upasc na dno ze by moc sie podniesc bo po drodze sie od nieczego nie odbijemy w gore sam stracilem rodzine prace itd...nie gram stusunkowo nie dlugo ale pierwszy raz uczciwie z czystym sumieniem zawsze byly postanowienia zarzekania i obietnice ale w glebi duszy swiadomosc ze i tak zagram kiedys np : nie gram w automaty ale puszcze STS ok nie gram nawet w STS ale wysylam TOTKA albo tylko zdrapki -smieszne prawda!i zawsze wracalem do punktu wyjscia !nie ma czegos takiego zdrapiesz zdrapke skonczysz w kasynie to tzw. WYZWALACZE -np:(zdrapka) ja dzis pottrafie sie przyznac do choroby chodze na terapie nawet to lubie nie powiem nigdy WIEM ZE JUZ NIE ZAGRAM hazardzista nie moze tego wiedziec taki czlowiek ma sie tego bac zdawac sobie sprawe z tego trzymac sie ZASAD (terapeuci,meetingi,itd..)i nigdy nie moze oglaszac pelnego sukcesu,ale to nie jest niemozliwe tyle trzeba dotrwac do momentu w ktorym zaczniesz sobie zdawac sprawe ze nie mozesz patrzec wstecz liczy sie tylko to co przed toba nie wazne inni w to wierza zawsze mozna wpawic ich w zdumienie zwlaszcza ze by im udowdnic ze za wczesnie sie poddali to da mi kiedys wielka satysfakcje.