Witam,
prawie 4 lata temu leczyłam się na zaburzenia lękowe. Po pół roku leczenia parogenem minęlo. W ubiegłym roku dostałam nawrotu, a do tego wszystkiego przyszły myśli samobójcze, o zrobieniu komuś krzywdy, lekka depresja. Bałam się patrzeć na noże, paski, sznurki.. bałam się że mam raka i umrę w ciągu kilku tygodni. Zaczęłam leczenie citabaxem, a później przeszłam ponownie na parogen na którym jestem do dzisiaj. Obecnie schodzę powoli z leku i znów zaczęły pojawiać się dziwne myśli, którymi jestem przerażona, lecz są one w małym stopniu w porównaniu do tego co było. Obecnie uczęszczam również na psychoterapię. Do czego zmierzam, Otóż chodzę na tą terapię natomiast nic z niej nie wynoszę. Psychoterapeuta mówi że dopiero się zacznie jak zacznę odczuwać lęki. Tak więc się chyba zaczęło, ale problem jest w tym, że.... ja wstydzę się powiedzieć mu o tych myślach, że je mam... do tego wszystkiego zaczynam się bać czy dalszym ciągiem mojej choroby nie będzie schizofrenia... Dopiero wyszłam za mąż i będę chciała mieć dziecko, ale z drugiej strony się boję czy będę w dobrym stanie psychicznym, czy nie trafię kiedyś do wariatkowa... myśli mi się kłębią i już nie wiem co myśleć i robić....
