spasibaja

Dziękuje za porady :) mam jeszcze jeden problem: jak żyłam jako mężczyzna to miałam depresje,nerwicę lękową,nerwicę natręctw i fobie społeczną. Byłam leczona Zoloftem i alprazolamem. Niestety po tym przytyłam 16 kg ale udało mi pozbyć się nadwagi. Leki SSRI źle znosiłam Jednak nie mogę odstawić alprazolamu w dzień nie potrzebuje nic ale potrzebuje dawki 0,5 aby usnąć. Nie potrzebuje jej zwiększać. I biorę to od 19 roku życia. W rodzinie jest tak: tata ma bardzo poważne zaburzenia lęki, ogólna sztywność( nigdzie na imprezy nie wychodzi) , często też popada w paranoje na jakimś tle. W jego rodzinie wszyscy są nerwowi i biorą leki np jego brat i siostra dostają ataku szału. Ja też jedyne wspomnienia z dzieciństwa to ‘’ żeby tata szalu nie dostał ‘’i moje dzieciństwo to jeden wielki lęk((+ problem transseksualny. Mnie lekarz rodzinny mówi że ten lek Alprox 0,5 będę musiała brać wiele lat ponieważ w rodzinie wszyscy chorzy na nerwy i miałam wiele traumatycznych przejść. W zasadzie on mnie tylko potrzeby na noc ale jak nie mam tego leku to przewracam się w łożku. A najbardziej to jak np.: Spie poza domem. Ciekawe czy dam radę odstawić ten lek czy będę musiała brać jego cały czas.

Jak nie da się rady na studiach to nie lepiej zrobić sobie jakiś fajny zawód ) Ja osobiście nie mam głowy do nauki wcale, poszłam na jedna studia dziennie - musiała zrezygnować bo bym siadła kompletnie. Za dużo nerwów. Robie teraz zaocznie drugi kierunek i jest ok) w tym roku kończę lic. i mgr raczej nie będę robić.

P.S. swoją drogą jestem ciekawa różnicy ;P różnica jest tylko taka że nie miesiączkuje i nie mogę rodzic dzieci. narządy są nie do odróżnienia Mam normalną kobiecą figurę i nikt kto mnie nie zna nie domyśliłby się kim ja byłam. Miałam 3 operacje dwie na narządy płciowe i usunięcie jabłka. Wydaje mi się że pilniejszą sprawą od posiadania partnera jest: zmiana środowiska, wyprowadzka od rodziców i znalezienie pracy która dałaby satysakcje.

nikt nie doradzi(

Witam jestem osobą po korekcie płci. Urodziłam się mężczyzną ale od wieku dojrzewania rozwijałam się w żeńskim kierunku. W wieku 19 lat dokonałam operacji, efekt udany nawet ginekolog powiedział że nikt nie pozna się kim byłam. Ogólnie jestem zadowolona ze swojego życia, część otoczenia akceptuje mnie. Obecnie jestem bardzo atrakcyjną kobietą) Ale chciałabym mieć przyjaciół i może chłopaka. Chciałabym kogoś poznać ale nie wiem jak: jak chodziłam do szkoły to wiele osób robiło mi krzywdę i zamknęłam się w sobie, nawet jedna osoba związana z kościołem zrobiła mi krzywdę straszną( próba gwałtu i straszenie mękami piekielnymi)- to skutkuje że mało ufam ludziom. Mieszkam puki co w swoim rodzinnym mieście ale planuje zacząć nowe życie na drugi koniec polski. Nie wiem dokąd iść żeby znaleść sobie jakieś towarzystwo??, w pracy to są osoby starsze odemnie o 10-15 lat więc mało wspólnych tematów. I mam pytanie do Was kobiet: czy jak znajdę chłopaka to czy powiedzieć jemu kim byłam czy lepiej nie mówić?? mieszkam puki co w tym samym mieście i jest ryzyko że ktoś życzliwy by powiedział jemu kim byłam czy może jak wyprowadzę się w inno miejsce to może wtedy szukać relacji. Ale czuje się bardzo samotna( am kilka koleżanek w bloku ale to stare panny z dziwactwami w większości. A ja chciałabym mieć takie towarzystwo żeby gdzieś wyjsć na impreze i mieć jakiegoś chłopaka. Mam 22 lata i chyba należy mi coś z młodości. -moja znajoma powiedziała żebym poszła na Duszpasterstwo Akademickie ( mimo iż jestem zaoczna) ale ja nie jestem bardzo religijna. I nie chce rozważać religi itp nie interesuje mnie to. Mam 22 lata i chce żyć tak jak inne młode osoby, chodzić na dyskoteki mieć chłopaka itp. - i jak się pozbyć traum często przypomina mi się jaką gehenne przeżywałam w męskim ciele. Do tego rodzice mają zaburzenia lękowe i straszą mnie życiem itp Jak mówię że chciałabym szukać pracy za granicą to mama mówi: sprzedadzą Cię do burdelu Jak mówie ze chciałabym mieć swój bisnes np zakład kosmetyczny to że ktoś się przyczepi i haracz trzeba będzie płacić i że skarbówka. Jeszcze problem z mężczyznami, wiele kobiet z mojej rodziny były ofiarami przemocy. Chciałabym mieć chłopaka ale mama mówi że jak ktoś dowie się kim byłam to nie zechce albo krzywdę zrobi. I chciałabym mieć koleżanki w moim wieku. I czy zostać tutaj gdzie mieszkam czy wyjechać.